Το πλοίο Μαριάννα κατασκευάστηκε το 1967 και αγοράστηκε από την Θεολόγος Π. Ναυτιλιακή που λειτουργούσε τότε με έδρα τον Πειραιά. Ήταν πρωτοπόρο για την εποχή του καθώς δύο κινητήρες ντίζελ Poyaud 12VUD25, 1.560 ίππων και είχε μήκος 60 μέτρα και πλάτος 11.4 μέτρα.
Το 1989 άλλαξε ιδιοκτησία και πέρασε στα χέρια της Apostolos Shipping για να μεταφερθεί λίγο αργότερα στη Saronikos Ferries για να γίνει το καμάρι του Αργοσαρωνικού και να εκτελεί το το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Αγκίστρι.
Το 2005 μπήκε στην ομπρέλα της Hellenic Seaways και 2 χρόνια μετά κατέληξε στην τελευταία του «μαμά», την Makame Hasnuu της Ζανζιβάρης της Τανζανίας που το μετονόμασε σε Spice Islander I. Και αυτός θα ήταν ο τελευταίος του προορισμός..
Την 9η Σεπτεμβρίου του 2011, το Spice Islander I αναχωρούσε από την Ουνγκούγια της Ζανζιβάρης, νησιού και πρώην πρωτεύουσας της Τανζανίας, με προορισμό το κοντινό νησί της Πέμπα. Όμως, όπως είθισται σε αυτά τα μέρη, η πληρότητα του πλοίου ξεπεράστηκε κατά 900-1000 άτομα.
Αντί για 654 επιβάτες και 45 άτομα πληρώματος, είχαμε γύρω στα 1.700 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο. Για την ακρίβεια, οι αριθμοί παραμένουν ως και σήμερα αόριστοι. Άλλοι κάνουν λόγο για 2.500 άτομα στο Spice Islander.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2011, το MV Spice Islander I, ένα επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο που μετέφερε πάνω από 2.000 επιβάτες, βυθίστηκε στα ανοικτά των ακτών της Ζανζιβάρης. Το πλοίο ταξίδευε μεταξύ της Ουνγκούτζα και της Πέμπα, δύο νησιών στα ανοικτά των ακτών της ηπειρωτικής Τανζανίας, όταν ανατράπηκε. Οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για περίπου 200 νεκρούς, αλλά μια έκθεση που δημοσίευσε η κυβέρνηση της Τανζανίας τον Ιανουάριο του 2012 υποστήριξε ότι πάνω από 1.500 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί.
Στις 21:00 τοπική ώρα (19:00 UTC), το MV Spice Islander I απέπλευσε από την Unguja, το κύριο νησί του αρχιπελάγους της Ζανζιβάρης, με προορισμό το νησί Pemba στα βόρεια. Η επίσημη χωρητικότητα του πλοίου ήταν 45 άτομα πλήρωμα και 645 επιβάτες, αλλά αναφέρθηκε ότι ήταν πολύ υπερφορτωμένο. Περίπου τέσσερις ώρες μετά την αναχώρησή του, το Spice Islander I βυθίστηκε μεταξύ Ζανζιβάρης και Πέμπα. Το πλοίο πιστεύεται ότι ανατράπηκε μετά από απώλεια ισχύος της μηχανής. Από τους επιβαίνοντες στο πλοίο διασώθηκαν περίπου 620, ενώ τουλάχιστον 40 από αυτούς υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς. Εκτός από τους επιβάτες, το πλοίο πιστεύεται ότι μετέφερε φορτίο, όπως ρύζι.
Οι πρώτες ειδήσεις ανέφεραν ότι το πλοίο μετέφερε περίπου 800 άτομα κατά τη στιγμή της βύθισής του, ενώ στις 12 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι είχαν ανασυρθεί πάνω από 240 πτώματα. Ωστόσο, στις 14 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση της Τανζανίας επιβεβαίωσε ότι το πλοίο μετέφερε στην πραγματικότητα περίπου 3.586 επιβάτες, εκ των οποίων οι 2.764 αγνοούνταν. Σε μια ερευνητική έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2012, οι αριθμοί αυτοί αναθεωρήθηκαν προς τα κάτω, με 2.470 επιβάτες, 203 επιβεβαιωμένους νεκρούς και 1.370 αγνοούμενους.
Η Κυβέρνηση της Ζανζιβάρης δημιούργησε ένα κέντρο για τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην τραγωδία και κάλεσε τις εφεδρείες από τη Ζανζιβάρη να συμμετάσχουν στην προσπάθεια. Ζήτησε επίσης εξωτερική υποστήριξη από τις αφρικανικές χώρες. Οι επιζώντες διασώθηκαν με πλοία και μεταφέρθηκαν στο κεντρικό λιμάνι της Ζανζιβάρης, στο Stone Town.
Στις 11 Σεπτεμβρίου άρχισε τριήμερο πένθος για όσους έχασαν τη ζωή τους στο περιστατικό. Ανακοινώθηκε επίσης η διεξαγωγή έρευνας για το ναυάγιο- δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ζανζιβάρης, Mohamed Aboud Mohamed: “Η κυβέρνηση θα λάβει αυστηρά μέτρα κατά όσων βρεθούν υπεύθυνοι για την τραγωδία αυτή, σύμφωνα με τους νόμους και τους κανονισμούς της χώρας”.
Οκτώ μήνες αργότερα, το MV Skagit, ένα άλλο οχηματαγωγό στην ίδια διαδρομή, βυθίστηκε επίσης, επίσης με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.