Ταξίδι πίσω στον χρόνο όταν ο Αντώνης Σαμάρας «έριξε» τον πατέρα Μητσοτάκη.
Κι αυτό διότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε καταφέρει να «ρίξει» από την εξουσία τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού, πίσω στο μακρινό 1993, όταν γράφτηκε στην Ελλάδα ένα πολιτικό θρίλερ απ’ αυτά που θα ζήλευε και η πιο ευφάνταστη πένα!
Το τριήμερο 7-9 Σεπτεμβρίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς, που προερχόταν από τη Μεσσηνία και ήταν μέχρι πρότινος το αγαπημένο παιδί και υπουργός Εξωτερικών του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πέτυχε κάτι που ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ίσως να μην είχε ποτέ καταφέρει.
Η επιτυχία του αυτή, που επιτεύχθηκε μέσα από 2-3 στρατηγικές κινήσεις, τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό στους Μεσσήνιους, οι οποίοι ακόμη και σήμερα εκφράζουν τον θαυμασμό τους για εκείνον. Επιπλέον, η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να οφείλει τα υψηλά ποσοστά της στο νομό Μεσσηνίας σε αυτόν.
Ανέτρεψε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία όχι μόνο κατέρρευσε, αλλά δεν ανέκαμψε για αρκετά χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια μπορεί να προβλεφθεί τι θα συνέβαινε αν, ή αν δεν, αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά ασφαλές να ειπωθεί ότι η επόμενη πολιτική -και όχι μόνο- φάση της χώρας διαμορφώθηκε από τις κινήσεις του Σαμαρά το μοιραίο καλοκαίρι και φθινόπωρο του 1993.
Αντώνης Σαμαράς: Το χρονικό ενός θρίλερ
Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές του 1990 και σχημάτισε κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 152 εδρών, που του εξασφάλισε ο Κωστής Στεφανόπουλος παραχωρώντας του μία έδρα, και το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο δίνοντάς του μία επιπλέον λόγω λάθους στην καταμέτρηση. Ήταν μια πολιτική ακροβασία, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Μητσοτάκης δεν είχε να διαχειριστεί μια «καυτή πατάτα», αλλά ένα ολόκληρο τσουβάλι γεμάτο από αυτές. Από την αρχή, το φθινόπωρο του 1990, άρχισαν να προκύπτουν προβλήματα, με πρώτο τις μαθητικές καταλήψεις στα λύκεια της χώρας. Το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου 1991, σοβαρά επεισόδια ξέσπασαν στην Πάτρα, οδηγώντας στη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από έναν τραπεζικό υπάλληλο, μέλος της Νέας Δημοκρατίας.
Όπου κι αν κοίταζε κανείς, η κατάσταση ήταν ζοφερή. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1991, η σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία, ξεκινώντας τη μακρά περιπέτεια της ονομασίας, στην οποία ενεπλάκη άμεσα και η Ελλάδα.
Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και η σχεδόν ταυτόχρονη επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν στον Περσικό Κόλπο δημιούργησαν ένα συνεχές ντόμινο εξελίξεων, οι οποίες ήταν όχι μόνο καταιγιστικές αλλά και συχνά απρόβλεπτες.
Την ίδια εποχή, η Νέα Δημοκρατία χάνει μια μοναδική ευκαιρία: Ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας καταρρέει στο Ειδικό Δικαστήριο και λίγες μέρες αργότερα αποβιώνει. Αντί για μια αναμενόμενη καταδίκη του ΠΑΣΟΚ για το σκάνδαλο Κοσκωτά, το κλίμα μεταβάλλεται και η συγκίνηση αντικαθιστά τον αποτροπιασμό.
Ο Μητσοτάκης αντιμετώπιζε όλα αυτά χωρίς καμία προστασία στα νώτα του. Το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας ήταν σε αναβρασμό, και ήταν ζήτημα χρόνου να ξεκινήσουν οι εσωτερικές εντάσεις. Πράγματι, το καλοκαίρι του 1991, η τριανδρία Έβερτ – Δήμα – Κανελλόπουλου αρχίζει να ασκεί εσωτερική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής του και όχι μόνο.
Το φθινόπωρο του 1991, ο Έβερτ υπαινίχθηκε ότι ο Μητσοτάκης διενεργούσε -μέσω της ΕΥΠ- παρακολούθηση σε βάρος του. Για να μην νομίζουν οι νεότεροι ότι όσα ζουν συμβαίνουν για πρώτη φορά…
Ο Μητσοτάκης, παρά τα προβλήματα, είχε μία μόνο βεβαιότητα: ότι ακόμη κι αν όλοι στρέφονταν εναντίον του, ο Αντώνης Σαμαράς θα παρέμενε δίπλα του. Όμως, όπως όλοι ξέρουμε, οι βεβαιότητες δεν απέφεραν ποτέ καλό σε κανέναν.
Η Πολιτική Άνοιξη (ΠΟΛ.ΑΝ.) ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1993 από τον Αντώνη Σαμαρά. Κατά τον καθηγητή πολιτικών επιστημών Θανάση Διαμαντόπουλο, αποτελούσε ένα προσωποπαγές κόμμα. Πριν από τις ευρωεκλογές του 2004, ο Σαμαράς και αρκετά στελέχη του κόμματος επέστρεψαν στη Νέα Δημοκρατία.
Το κόμμα συγκροτήθηκε αφότου ο Αντώνης Σαμαράς αποχώρησε από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας όταν αποπέμφθηκε από υπουργός Εξωτερικών. Ο Σαμαράς θεωρείτο υπερασπιστής της σκληρής γραμμής ως προς την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Τουρκία. Η Πολιτική Άνοιξη προσδιορίστηκε ως ένα μονοθεματικό κόμμα, με έμφαση στο Μακεδονικό ονοματολογικό ζήτημα.
Εμπνευστής του ονόματος του κόμματος ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ο Αντώνης Σαμαράς. Η Πολιτική Άνοιξη αναδείχθηκε τρίτη σε μέγεθος κοινοβουλευτική δύναμη με ποσοστό 4,88% στις εθνικές εκλογές του 1993, κερδίζοντας δέκα έδρες στο Κοινοβούλιο. Στις ευρωεκλογές του 1994 έλαβε 8,70% και δύο έδρες. Στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 1995, η Πολιτική Άνοιξη πρότεινε τον Κωστή Στεφανόπουλο, πρόεδρο της Δημοκρατικής Ανανέωσης, υποψηφιότητα που στηρίχθηκε και από το ΠΑΣΟΚ. Τον Αύγουστο του 1996, η Δημοκρατική Ανανέωση προσχώρησε στην Πολιτική Άνοιξη.
Η πτώση των εκλογικών ποσοστών άρχισε στις εθνικές εκλογές του 1996, όταν έλαβε 2,94% (ακριβώς κάτω από το εθνικό κατώτατο όριο 3%) και, κατά συνέπεια, δεν εξασφάλισε έδρα στο Κοινοβούλιο. Συμμετείχε και στις ευρωεκλογές το 1999, όπου έλαβε 2,30% το οποίο ήταν και πάλι κάτω από το κατώτατο όριο που θα εξασφάλιζε εκπροσώπηση.
Η Πολιτική Άνοιξη δεν συμμετείχε στις εκλογές του 2000 και στις εκλογές του 2004 υποστήριξε δημόσια μέσω του προέδρου της Αντώνη Σαμαρά τη Νέα Δημοκρατία ενώ το 2004 ανακοινώθηκε η οριστική αναστολή της λειτουργίας του κόμματος. Πριν από τις ευρωεκλογές του 2004, ο Σαμαράς και αρκετά στελέχη του κόμματος επέστρεψαν στη Νέα Δημοκρατία.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Μερομήνια 2025: Τι καιρό θα κάνει τα Χριστούγεννα την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια
Λεφτά, τύχη, αγάπη: Γυρίζει ο τροχός για 3 ζώδια – Τύχη βουνό μετά τα Χριστούγεννα
Μπράβο: 6 ζευγάρια της ελληνικής showbiz που είναι μαζί για 20, 30 και 40 χρόνια
