Ένας άνδρας που παράτησε την οικογένειά του για να ζήσει τη ζωή του, είναι πλέον ηλικιωμένος, μόνος και άρρωστος και θέλει τα παιδιά του πλάι του αλλά εκείνα δεν επιθυμούν πια καμία επαφή μαζί του…
«Ήμουν παντρεμένος και είχα δύο παιδιά. Λέω είχα γιατί διάλεξα να τα εγκαταλείψω.
Με τη γυναίκα μου δεν τα πηγαίναμε καλά και πολύ γρήγορα μετά τον γάμο ξεκίνησα να την απατάω. Είχα κάνει το σπίτι ξενοδοχείο. Κάθε βδομάδα είχα και άλλη γκόμενα. Μπουζούκια, νύχτα, διασκέδαση, τα έζησα όλα. Όλα εκτός από τα παιδιά μου που μου τα μεγάλωνε η γυναίκα μου. Έκανα λάθος το ομολογώ.
Ζήτησα διαζύγιο όταν ερωτεύτηκα άλλη. Η γυναίκα μου μου το έδωσε άμεσα, έτσι κι αλλιώς μονή της ήταν πάντα. Το μόνο που ζήτησε ήταν διατροφή. Δεν έδωσα ποτέ φράγκο.Τα έτρωγα όλα με τη νέα μου σύντροφο. Μου τα μάσησε κανονικά. Ταξίδια, τσάντες, παπούτσια, διασκεδάσεις. Μου έτρωγε μέχρι και τα κέρδη του συνεταίρου που είχα στην εταιρία μου. Ήταν θέμα χρόνου να φαλιρίσω.
Τα παιδιά τα έπαιρνα κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Κάποια στιγμή σταμάτησα να τα καλώ. Τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν 12 χρονών ο μεγάλος και 10 η μικρή.
Έφυγα για Γερμανία να βγάλω τα σπασμένα. Στάθηκα ξανά στα πόδια μου αλλά και πάλι ούτε διατροφή έδινα ούτε ένα δώρο.
Τόσα χρόνια η γυναίκα μου δεν ζήτησε ούτε μια δραχμή. Μπορούσε να με πάει δικαστικά μπορούσε να με βρίσει ή να μου ζητήσει κάτι. Δεν το έκανε ποτέ.
Γύρισα στην Ελλάδα, είχα χάσει τα ίχνη τους, προσπάθησα να τους βρω, αλλά δεν τα κατάφερα. Κάποια στιγμή με το facebook βρήκα την κόρη μου. 25 χρόνων σήμερα. Της έστειλα μήνυμα. Έμεινα στο διαβάστηκε.
Έπαθα σκλήρυνση κατά πλάκας. Δεν είχα κανέναν να με φροντίσει. Έναν παλιό φίλο μόνο που μου μίλησε για ένα γηροκομείο. Μένω εδώ και ένα χρόνο τώρα.
Όλοι έχουν παιδιά και εγγόνια που τους επισκέπτονται.
Εγώ κανέναν. Γιατί εγώ το διάλεξα. Εγώ τους έκανα πέρα και το μετανιώνω.
Λιώνω μόνος σε ένα γηροκομείο διότι κοίταξα την πάρτη μου. Κι όταν κοιτάς την πάρτη σου, καταλήγεις και μόνος μαζί της.
Ελπίζω τα παιδιά μου να με συγχωρέσουν.
Έχω κάνει απόπειρες να τα πλησιάσω δεν θέλουν ούτε να ακούν για μένα.
Να ξέρουν τα αγαπώ,
Σταύρος»