Μία χαροκαμένη μητέρα έχασε τον 15χρονο γιο της από λευχαιμία και ο πρώην άντρας της τής ζήτησε να του επιστρέψει μέρος της διατροφής, δηλαδή για τις ημέρες του μήνα που το παιδί δεν ζούσε.
“Αυτό που θα σας διηγηθώ έγινε πριν 2 χρόνια, αλλά διαβάζω τις ιστορίες σας και αποφάσισα να τη μοιραστώ γιατί κουράστηκα να μου λένε ότι το διαζύγιο είναι η εύκολη λύση.
Δεν είναι.
Πριν 2 χρόνια έχασα τον γιο μου, 15 ετών, από λευχαιμία. Δεν κατάφερα από τότε να σταθώ στα πόδια μου, να γελάσω, να χορέψω, να κάνω άλλη σχέση ή άλλο παιδί.
Η χαροκαμένη μητέρα δεν θα ξεπεράσει ποτέ τον θάνατο του γιου της
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ και δεν με απασχολεί πια. Ξέρω πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ και έχω μάθει να ζω με αυτόν τον πόνο.
Εκτός όμως από τον θάνατο του γιου μου, κάτι άλλο που με πικραίνει είναι ότι ο πατέρας του δεν πόνεσε.
Όταν χωρίσαμε το παιδί ήταν 10 ετών. Έβαζε μια πενιχρή διατροφή, αλλά επειδή είχε επικοινωνία με το παιδί, δεν τον πίεσα για περισσότερα.
Το παιδί διαγνώστηκε με καλπάζουσα λευχαιμία στα 15 του και μέσα σε έξι μήνες έφυγε από τη ζωή. Δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα.
Εκείνος έβαζε τη διατροφή, αλλά τίποτα παραπάνω για τα νοσήλια, τα φάρμακα, τα τόσα έξοδα.
Ακόμα και την κηδεία την πλήρωσα εγώ, εκείνος έκανε το κορόιδο.
Δεν ζήτησα παρόλα αυτά τίποτα, δεν του το έκανα θέμα.
Και δεν θα ξεχάσω ότι ενώ εγώ έδειξα μια ανωτερότητα για το παιδί μου και μόνο.
Η πικρία της χαροκαμένης μητέρας με τον πρώην άντρα της
Αυτός όμως, επειδή είχε καταβάλλει τη διατροφή στις 2 Μαρτίου και το παιδί πέθανε στις 17 Μαρτίου, έφτασε στο σημείο να ζητήσει να του επιστρέψω μέρος της διατροφής (κάπου 100 ευρώ) για τις υπόλοιπες 13 μέρες που το παιδί δεν ζούσε άρα δεν ξόδεψα κατά τη λογική του.
Τί μου λέτε μετά εμένα για γυφτιές και τσιγκουνιές; Εδώ πεθαίνει το παιδί του άλλου κι αυτός ζητάει αναλογία λες και θα το γυρίσει πίσω.
Είναι στον άνθρωπο. Κάποιοι δεν πρέπει να γίνονται γονείς.
Υγεία εύχομαι σε όλους, το κακό που με βρήκε, να μην βρει κανένα σπίτι.
Καλιρρόη”
