«Ο άντρας μου έχει αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού από τότε που γεννήθηκε ο γιος μας. Δεν του ζήτησα ποτέ βοήθεια. Ήταν καθαρά δική του απόφαση», γράφει μια μαμά και μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε το βάρος της καθημερινότητας με το άλλο μας μισό.
«Ο άντρας έχει αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού από τότε που γεννήθηκε ο γιος μας»
«Πολύ συχνά ακούμε για μπαμπάδες που δεν βοηθούν τις γυναίκες τους. Ευτυχώς, στη δική μας περίπτωση τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο άντρας μου ανέλαβε όλες τις δουλειές του σπιτιού από τότε που γεννήθηκε γιος μας. Δεν του ζήτησα ποτέ βοήθεια. Ήταν καθαρά δική του απόφαση.
Στα μάτια της κοινωνίας είμαι μια εργαζόμενη μαμά που δουλεύει απ’ το σπίτι και έχει άπλετο χρόνο να ασχοληθεί με τα οικιακά και τη φροντίδα του παιδιού. Πρέπει να έχω το σπίτι πεντακάθαρο, το μωρό μου ευτυχισμένο και το τραπέζι στρωμένο κάθε φορά που γυρνάει ο άντρας μου απ’ τη δουλειά.
Για την κοινωνία είμαι μια γυναίκα που θα έπρεπε να μπορεί να τα κάνει όλα. Αλλά δεν μπορώ.
Παρόλο που εργάζομαι από το σπίτι και έχω περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου, δεν προλαβαίνω να τα κάνω όλα. Έχω να φροντίσω τον γιο μας, τα οικονομικά μας, όλες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν και φυσικά, τον εαυτό μου.
Θυμάμαι ένα βράδυ που ο σύζυγός μου επέστρεψε από τη δουλειά και με ρώτησε πώς ήταν η μέρα μου, κατάλαβε απ’ το ύφος μου ότι ήμουν στα όριά μου.
Το σπίτι ήταν ακατάστατο, ο γιος μας έκλαιγε ασταμάτητα και δεν ήθελε να κοιμηθεί με τίποτα! Έπρεπε ακόμα να μαγειρέψω και να πάω να ψωνίσω… Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω.
Εμείς οι γυναίκες λέμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα – όχι επειδή πραγματικά μπορούμε, αλλά επειδή η κοινωνία μας αναγκάζει να πιστεύουμε ότι πρέπει. Ο άντρας μου τότε μου υπενθύμισε με τον πιο γλυκό τρόπο ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να τα καταφέρνω όλα μόνη μου.»
Με τον άντρα μου μοιραζόμαστε τις δουλειές του σπιτιού
”Δεν σε παντρεύτηκα για να τα κάνεις όλα εσύ. Ας τα μοιράσουμε και ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον”. Και αυτό κάνουμε. Συνεργαζόμαστε! Όταν ο ένας απ’ τους δυο μας πάει να πέσει, ο άλλος τον κρατάει!
Αυτό βοήθησε πολύ τον γάμο μας και έκανε τη σχέση μας ακόμα πιο δυνατή. Φυσικά και υπάρχουν μέρες που ο ένας κάνει πιο πολλά απ’ τον άλλον, αλλά μεταξύ μας υπάρχει ισορροπία.
Για τον άντρα μου οι δουλειές του σπιτιού είναι πολύ πιο εύκολες απ’ όλα τα υπόλοιπα. Καταλαβαίνω ότι δεν έχουν όλες την τύχη να έχουν συντρόφους που προσφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους. Αυτό δεν το λέω για να ρίξω λάδι στη φωτιά, αλλά για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε το βάρος της καθημερινότητας με τον άνθρωπό μας».
