Αντιμετωπίζουμε οικογενειακώς ένα σοβαρό πρόβλημα με τον αδερφό μου.
Ο αδερφός μου είναι ένα πολύ όμορφο και εργατικό παιδί, με πολλούς φίλους, ιδιαίτερα αγαπητό. Όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα, όπως κι εγώ, που είναι αίμα μου.
Είχε σχέσεις με διαφορά κορίτσια, όμως, πριν από έναν χρόνο, άρχισε να απομακρύνεται από το σπίτι και πήγε να μείνει στο σπίτι της κοπέλας του! Χαρήκαμε παρά πολύ εμείς. Είναι 28 και του είπαμε να τη γνωρίσουμε. Αυτός μας απάντησε πως δεν είναι η ώρα ακόμα, αλλά θα γίνει και αυτό και πριν από 10 μέρες, ενώ ήρθε για να μας δει, μας είπε πως θέλει να γνωρίσουμε την κοπέλα του. Εν τω μεταξύ έχει εξαφανιστεί από τα social media που ήταν όλη την ώρα μέσα. Λέμε, θα ‘χει βρει καμία θεά και δεν θέλει να τον ματιάσουνε. Οι γονείς μου το τι χαρές έκαναν, δεν λέγεται!
Μέχρι που έρχεται Κυριακή και μπαίνει μέσα με την κοπέλα του! Τι να δούμε! Μια γυναίκα, στα 55, γερασμένη, που κι αυτή αισθανόταν άσχημα που ήρθε εκεί κι όλοι ήμασταν σε αμηχανία.
Η μάνα μου είναι 49, ο πατέρας μου 52 και οι δυο να κλαίνε, μόλις έφυγε με την κοπέλα του.
Το αγόρι μου, που ήταν εκεί, να γελάει και να μην μπορεί να σταματήσει.
Παίρνουμε τον κολλητό του και μας λέει πως είναι μια γυναίκα με γιο 33, χωρισμένη και πως τη γνώρισαν μέσω του γιου της που ήταν δικός τους φίλος! Επίσης, μας λέει να κάνουμε υπομονή και πως θα του περάσει.
Οι γονείς μου κάθε μέρα κλαίνε σαν μωρά παιδιά. Κάθονται, καπνίζουνε και μιλάνε μόνο γι’ αυτό το θέμα.
Εγώ πάλι στεναχωριέμαι πολύ. Δεν θέλω να το πιστέψω. Μου φαίνεται πως θέλει ψυχίατρο, γιατί αυτό είναι γεροντολαγνεία. Δεν είναι νορμάλ να τη βρίσκεις με σιτέμενες.
Τι να κάνουμε;
Του είπαμε, είναι δυνατόν, αυτή είναι πιο μεγάλη από τη μαμά και μας είπε, είναι δικιά μου η ζωή και ό,τι θέλω κάνω. Σας απαγορεύω.
Χάνω τους γονείς μου. Θα βγάλουν καρκίνο. Αυτό λένε κάθε μέρα.
Από τη δημόσια ομάδα «Φίλοι Ψυχολογίας»