Ακολουθεί αυτούσια η εξομολόγηση και η εμπειρία ενός μπαμπά
Διαβάζω συνέχεια τις τελευταίες μέρες, πικρόχολα σχόλια γεμάτα μίσος από μπαμπάδες και μαμάδες που σκοπός τους είναι τα λεφτά και όχι πρώτα να είναι το παιδί καλά.
Ναι, ξέρω πως τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με αέρα όπως συνηθίζεται να μας λέτε κυρίες μου και αγαπητοί κύριοι ξέρουμε ότι αρκετοί δίνετε όσα λιγότερα μπορείτε με τη δικαιολογία ότι η μάνα τα τρώει σε καλλυντικά και ρούχα.
Φυσικά στη θεωρία είστε όλοι πρώτοι. Οι πατεράδες λέτε να πληρώνετε απευθείας τα δίδακτρα ή να βάζετε απευθείας τη διατροφή στον λογαριασμό του παιδιού αλλά όταν σας το ζητήσουν σοβαρά σφυράτε αδιάφορα. Το ίδιο και ο μανάδες.
Εγώ όμως αγαπητοί και αγαπητές, με τη γυναίκα μου το κάναμε πράξη.
Μου όρισε το δικαστήριο 350 ευρώ διατροφή προ διετίας.
175 βάζω στον λογαριασμό του παιδιού μου (είναι 8 ετών) και τα άλλα 175 τα δίνω σε Αγγλικά 50 ευρώ, κολυμβητήριο 50 ευρώ και ένα σούπερ μάρκετ 75 ευρώ.
Μου δίνει η πρώην σύζυγος λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας και τους τα πάω στην πόρτα.
Συμφωνήσαμε ό,τι μαζευτεί στον λογαριασμό του παιδιού να τα χρησιμοποιήσει το ίδιο όταν ενηλικιωθεί για τις σπουδές του ή για κάτι άλλο.
Έτσι και εγώ είμαι ήσυχος ότι έχω δώσει για το παιδί μου και η πρώην σύζυγος είναι καλυμμένη.
Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες και υπεκφυγές.
Δεν χρειάζονται δικαστήρια για τα αυτονόητα.
Μυαλό χρειάζεται αλλά ποιος το έχασε να το βρείτε εσείς.
Ορισμένοι από εσάς δεν ξέρετε καν γιατί κάνατε παιδιά…
Κώστας