Στους δύσκολους και άγριους καιρούς που διανύουμε, όλοι μας έχουμε ανάγκη να δούμε το καλό, την ανθρωπιά και να πάρουμε λίγη ελπίδα ότι η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη δεν έχουν χαθεί. Μια τέτοια ιστορία μοιράστηκε μέσω του λογαριασμού του στο facebook ο κος Athanasios Kletsas και τον ευχαριστούμε θερμά. Πιο συγκεκριμένα, γνωστοποίησε μια αληθινή ιστορία ενός υπέροχου ανθρώπου που υιοθετεί καρκινοπαθή παιδιά που εγκαταλείπουν οι γονείς στα νοσοκομεία. Ένας Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Ένας υπέροχος άνθρωπος υιοθετεί καρκινοπαθή παιδιά που εγκαταλείπουν οι γονείς στα νοσοκομεία
«Ονομάζεται Mohamed Bzeek (Mπζικ). Όποιο παιδάκι μπήκε στο σπίτι του, πέθανε. «Ο αληταράς», «ο μπιπ», «ο έτσι», «της μπιπ ο γιος» θα σκεφτεί κανείς, πριν ακούσει την ιστορία του. Και όμως…
Στα 62 του διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου. Πολέμησε την κακιά αρρώστια, πάλεψε με τις πιθανότητες και -ω του θαύματος- βγήκε νικητής..!!! Έγινε εντελώς καλά αβοήθητος -η γυναίκα του είχε ήδη πεθάνει κι ο γιος του έχει κάποιου είδους σοβαρή αναπηρία. Στο νοσοκομείο, που βρισκόταν, διαπίστωσε ότι πολλά παιδάκια στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου αφήνονταν απ’ τους γονείς τους να πεθάνουν κυριολεκτικά μόνα τους. Ήταν μια αλήθεια, που τον εξέπληξε και ταυτόχρονα τον πείσμωσε.
Μόλις έδιωξε από πάνω του και τα τελευταία σημάδια της νόσου, αποφάσισε το απίστευτο: να υιοθετήσει όσα παιδιά εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία από τους γονείς τους αβοήθητα, για να πεθάνουν μόνα τους. Και το έκανε αφειδώς. Έως τώρα έχουν πεθάνει στην μεγάλη του αγκαλιά 10 παιδιά. Δέκα εγκαταλελειμμένες παιδικές ψυχές, πριν αφήσουν το θνητό και σακατεμένο απ’ την αρρώστια κορμάκι που τους έλαχε, ένιωσαν ζεστασιά και απέραντη αγάπη. Δέκα παιδικά, φαλακρά απ’ τις χημειοθεραπείες, κεφαλάκια ένιωσαν ένα τρυφερό χάδι, αντί για το ψυχρό μαξιλάρι του νοσοκομείου. Δέκα παιδικά ζευγάρια μάτια -πριν δουν τον κόσμο- είδαν το τρυφερό πρόσωπο της ανιδιοτελούς Αγάπης και έκλεισαν από κάποιο υγρό απ’ τα δάκρυα χέρι.
Δεν ξέρεις τι να πρωτοσκεφτείς για τη Μοίρα αυτών των παιδιών. Το ότι φεύγουν πρόωρα από καρκίνο ή ότι τα παρατάνε οι γονείς τους στο τελευταίο στάδιο της αρρώστιας. Η μόνη Σταθερά σ’ αυτή την ιστορία είναι η αγάπη αυτού του Ανθρώπου.
Σε μια εποχή, όπου ο κάθε ένας θαυμάζεται σαν είδωλο και ο κάθε τραγουδιστής/ηθοποιός προκαλεί φρενίτιδα, υπάρχουν περιπτώσεις που σε κάνουν να αναθεωρείς το ύψος του πήχη στο αξιακό σου σύστημα, να αναθεωρήσεις το ποιόν της έννοιας Άνθρωπος. Δεν θα τον δείξουν τα κανάλια, θα έχει περάσει στα ψιλά γράμματα των ειδήσεων, οι περισσότεροι θ’ αδιαφορήσουν ακόμα και για την ανάρτηση αυτή -εφόσον δεν υπάρχει σέλφι ή ήλιος και θάλασσα, αλλά αυτός θα συνεχίσει να βοηθά αγγέλους και να εμπνέει ανθρωπιά.
Κι εμείς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε Survivor».
