Η αληθινή ιστορία του Ιωάννη που όπως μας λέει… παντρεύτηκε κατά λάθος, και τώρα πληρώνει στην γυναίκα του διατροφή 52 ευρώ το μήνα και δεν είναι διατεθημένος να πληρώσει παραπάνω σε καμία περίπτωση.
Ο Ιωάννης και η οικογενειακή ζωή που δεν του ταίριαξε
Καλησπέρα σας. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε χωρίσει με τη γυναίκα μου. Ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά και δεν ξέρω καν γιατί την παντρεύτηκα. Λίγο το νεαρό της ηλικίας μου, λίγο η βλακεία της ηλικίας μου, λίγο τα «κόλπα» που μου έκανε, την πάτησα και εγώ όπως και τόσοι πολλοί άντρες και την παντρεύτηκα.
Ήξερα από την αρχή ότι ήθελε παιδιά κάτι που δεν ήθελα σε καμία περίπτωση εγώ κι όμως τα έφερε από δω, τα έφερε από κει και καταλήξαμε με δύο παιδιά και πολλή γκρίνια. Δεν λέω ότι δεν αγαπώ τα παιδιά μου, απλά θα προτιμούσα να μην τα είχα αποκτήσει ποτέ.
Η οικογενειακή ζωή ποτέ δεν μου ταίριαξε. Εγώ είχα μάθει να δουλεύω, να βγαίνω τις βόλτες μου, να φλερτάρω και να πηγαίνω διακοπές με τους φίλους μου. Αυτή η σκλαβιά σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι δεν μου πήγε ποτέ και δυστυχώς το κατάλαβα μετά από ένα γάμο και δύο παιδιά.
Η σύζυγος του Ιωάννη του ζητά μια μεγάλη διατροφή
Το πρόβλημά μου είναι ότι μετά το διαζύγιο η γυναίκα μου μού ζητάει μία ιδιαίτερα παχυλή διατροφή που δεν είναι ότι δεν έχω αλλά δεν θέλω να της δώσω. Το δικαστήριο έβγαλε να πληρώσω ένα χι ποσό το μήνα αλλά εγώ της δίνω 52 ευρώ και πολλά που είναι. Έχω και εγώ ανάγκες. Οι δικές μου ανάγκες δεν μετράνε; Τόσα χρόνια στερήθηκα τα πάντα για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Τους είχα όλους με τα καλά τους τα ρούχα, τα καλά τους παπούτσια, τις εκδρομές τους, τα ταξίδια τους, τις διακοπές τους, τις δραστηριότητές τους. Τίποτα δεν τους έλειψε. Τώρα και εγώ θα ζήσω. Ό, τι μου φάγανε, μου φάγανε, τελείωσε. Ας βολευτούν τώρα με 52 ευρώ το μήνα και με τα λεφτά που βγάζει η γυναίκα μου από τη δουλειά της και μία χαρά είμαστε. Αν υπάρχει πρόβλημα τα κόβω και αυτά. Παιδιά δεν ήθελε; Ας πληρώσει!
“Θα βάλω τις ανάγκες μου πάνω απ΄όλα”, λέει ο Ιωάννης
Μία ζωή λέτε για τις γυναίκες και τα παιδιά, για τις ανάγκες τους που πρέπει να καλύπτουμε ακόμα και μετά το διαζύγιο και για τις δικές μας τις ανάγκες δεν μιλάει ποτέ κανείς. Βλέπουμε συχνά τα δικαστήρια να εκδικάζουν τρελά ποσά ακόμα και σε χαμηλόμισθους χωρίς να απορεί κανείς «αυτός ο άνθρωπος πώς θα ζήσει; Πού θα τα βρει τόσα λεφτά για να τα δίνει; Αυτουνού τι θα του μείνει για να βγάλει το μήνα;». Κανείς μα ποτέ κανείς. Η μάνα και τα παιδιά να είναι καλά και ο πατέρας ας ζητιανέψει για να τα βγάλει πέρα.
Το τέλος της ιστορίας
Όχι αγαπητοί μου. Εγώ δεν θα μπω σε αυτό το τρυπάκι. Ο μισθός μου είναι κατάδικός μου και θα τον ξοδέψω όπως θέλω εγώ και όχι όπως θέλει η πρώην μου. Αν θέλει λούσα και πολυτέλειες ας τα πληρώσει από την τσέπη της. Εγώ 52 έχω και 52 θα συνεχίσω να δίνω. Πείτε ό, τι θέλετε! Καλημέρα σε όλους.
Ιωάννης
Πολύ δύσκολη αυτή η ιστορία μιας και τα χρήματα που δίνει είναι πολύ λίγα. Από την άλλη πάλι γι΄αυτό τον λόγο υπάρχει ο νόμος για να αποφασίζει για τέτοια θέματα μεταξύ του ανδρόγυνου.
