Ο Δημήτρης Παπανικολάου, μίλησε στο «Πάμε Δανάη!» για το περιστατικό με τον νεαρό που έπαθε κρίση επιληψίας στον δρόμο, και σταμάτησε προκειμένου να τον βοηθήσει.
Ένα μάθημα για τον τρόπο αντιμετώπισης ανθρώπων με αυτισμό δίδαξε σήμερα ο πρώην μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, σώζοντας ένα μικρό παιδί από τον κίνδυνο που είχε περιέλθει.
Ο ίδιος ο πρώην μπασκετμπολίστας και νυν προπονητής, μίλησε για το περιστατικό.
«Το σημαντικό δεν είναι να κάνουμε τους ήρωες, αλλά να υπάρχει μία ενημέρωση γενικότερη. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι κάποιον διαγνωσμένο, τους αδιάγνωστους πρέπει να φοβάσαι, αρκεί να μάθεις κάποια πράγματα. Χρειάζεται τρόπος, στον δρόμο είναι πολύ πιο δύσκολο το πεδίο, το θέμα δεν είναι μόνο να είναι ένας άνθρωπος ενημερωμένος, το θέμα είναι αν είναι και το ΕΚΑΒ ή η αστυνομία που θα πάει», είπε αρχικά ο Δημήτρης Παπανικολάου.
«Μετά την δημοσίευση, άνθρωποι από τα ασθενοφόρα, απ΄ το ΕΚΑΒ ήρθαν σε επαφή μαζί μου, απλά για να υπάρξει ένας συντονισμός. Εγώ πράγματι έχω τον αυτισμό στο σπίτι, το έχω πει και για μένα και για την κόρη μου, δεν έχουμε τόσο βαριάς μορφής αυτισμό, όσο συνάντησα και γι’ αυτό είναι ευρύ το φάσμα και περιλαμβάνει 180.000 οικογένειες. Το σημαντικό είναι ότι πολλά πράγματα θέλουν τρόπο, να μην είμαστε βίαιοι, να είμαστε ήρεμοι», συμπλήρωσε.
«Παρατήρησα πως το άτομο δεν είχε τρακαρισμένο όχημα δίπλα του, δεν είχε αίμα πουθενά, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα πουθενά, δυστυχώς, δεν σταματούσε κανένας. Μόνο δύο ενήλικες προσπαθούσαν να τον πάρουν, αλλά με λάθος τρόπο. Επειδή ασχολούμαι με αυτό το θέμα, το κατάλαβα. Δεν γνωρίζω ακριβώς τι έγινε και θέλω να είμαι προσεκτικός με τις οικογένειες, γιατί δεν είναι ακριβώς παιδί, είναι νεαρός. Οι νεαροί που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, αναπτύσσουν μεγάλες δυνάμεις και μπορεί να είναι δύσκολο ακόμα και για την οικογένειά τους. Είναι λεπτά τα θέματα και δεν γνωρίζω παραπάνω λεπτομέρειες. Άφησα το τηλέφωνό μου στην οικογένεια και έφυγα».
Πώς κέρδισε την εμπιστοσύνη του νεαρού;
«Πρέπει να είσαι ήρεμος, να του πεις ότι είμαι εδώ. Υπάρχουν μη λεκτικά παιδιά και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να μην τον ακουμπάμε, δεν λέμε “ήρεμα Γιωργάκη”, “ήρεμα Κωστάκη”. Αφήνουμε να πάρει τον χρόνο του, μπορούμε να του αποσπάσουμε την προσοχή με κάτι που μπορεί να τον ενδιαφέρει, αν του αρέσει το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, τι ομάδα είσαι κτλ. Αφού κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του, του εξηγούμε τι πρόκειται να κάνουμε», υπογράμμισε.
Και πρόσθεσε κλείνοντας ο Δημήτρης Παπανικολάου:
«Τον ενημερώσουμε ότι θα τον ακουμπήσουμε και ότι θα πάμε στην άκρη για να είμαστε ασφαλείς. Πρέπει να ενημερώσουμε προκαταβολικά τι θα συμβεί, να μην κάνουμε βίαιες κινήσεις. Αυτά είναι στη χαμηλή λειτουργικότητα και δεν πρέπει όλον τον αυτισμό να τον βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι».
Τι συνέβη
Όπως περιέγραψε ο Δημήτρης Παπανικολάου σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε, καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη».
Ακολούθως, όπως τονίζει ο πρώην μπασκετμπολίστας, έριξε «μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω ή αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση».
Ζήτησε από τον κόσμο γύρω να απομακρυνθεί ώστε να μπορέσει να βοηθήσει το μικρό παιδί.
«Είπα να φύγουν όλοι από γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα, γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω από εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων, πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του», ανέφερε.
Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι ήταν έτοιμος ο μικρός κι ότι τον εμπιστεύεται, ο Δημήτρης Παπανικολάου τού ζήτησε να τον πιάσει από το μπράτσο και να πάνε στην άκρη.
«Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό», υπογράμμισε ο Δημήτρης Παπανικολάου και πρόσθεσε πως «θερμή παράκληση, μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν».
Καταληκτικά παρέθεσε στίχο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, «κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί», λέγοντας πως «κινδυνέψαμε, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».
Αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας και το Σύνδρομο Άσπεργκερ
Ένας από τους κύριους λόγους που ο όρος «αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας» δεν χρησιμοποιείται από επαγγελματίες υγείας, θεραπευτές, ερευνητές ή τα ίδια τα αυτιστικά άτομα είναι επειδή οι περισσότεροι αυτιστικοί είναι συχνά «υψηλής λειτουργικότητας» σε κάποια από τις 3 περιοχές του φάσματος -κοινωνική αλληλεπίδραση, επικοινωνία και φαντασία- (και της ζωής τους), αλλά χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη στις άλλες, σε αντίθεση με το να είναι «υψηλής λειτουργικότητας» ή να χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη και στις τρεις περιοχές του φάσματος.
