Στη Θεσσαλονίκη, δυο συνταξιούχοι αποφάσισαν να συγκατοικήσουν μεταξύ τους, με στόχο να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά τους και να ελαττώσουν τα έξοδά τους. Οι συνταξιούχοι, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, ανέφεραν ότι δεν θέλουν να γίνουν βάρος στα παιδιά τους ούτε να καταλήξουν σε οίκους ευγηρίας. Προτιμούν, αντίθετα, να ζουν με παρέα, ως μια οικογένεια που δημιουργήθηκε μετά τη σύνταξη τους.
Συγκατοίκηση στα 60 τους:
Οι συνταξιούχοι που έχουν χάσει τους συντρόφους τους και έχουν περάσει μόνοι τους, αντιλήφθηκαν ότι η μοναξιά στην τρίτη ηλικία δεν είναι για αυτούς. Έτσι, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να μοιραστούν τον ελεύθερο χρόνο τους, τις χαρές και τις δύσκολες στιγμές. Συνειδητοποίησαν ότι αντλούν δύναμη από την παρέα τους και αποφάσισαν να κάνουν τη ζωή τους πιο πλούσια και διασκεδαστική.
Η κυρία Ρίτσα και ο κύριος Σάκης, αποτελούν τους πρωτεργάτες του συλλόγου “Συγκατοίκηση Φίλων 60+”, ο οποίος ήδη έχει πάνω από 300 μέλη. Αυτή η πρωτοβουλία αντιπροσωπεύει ένα όμορφο παράδειγμα συλλογικής αλληλεγγύης και αμοιβαίας στήριξης μεταξύ ανθρώπων κατά τη διάρκεια της τρίτης ηλικίας.
Τα όσα ανέφεραν οι δυο συνταξιούχοι:
Η Ρίτσα Τζούτζου, ιδρυτικό μέλος συλλόγου αναφέρει στον ΑΝΤ1: «Εγώ είμαι από τα ιδρυτικά μέλη. Μου άρεσε η ιδέα, είχα μείνει ξαφνικά μόνη μου και είχα ανάγκη παρέα και έδεσε το γλυκό. Γνωρίστηκα με κύριες γιατί στην αρχή μόνο κυρίες είχαμε έκανα μία πολύ καλή φίλη μετά δεύτερη, κάναμε εκδρομουλες, ταβερνούλες και λοιπά…».
Ο Σάκης Καβακόπουλος, συντονιστής του συλλόγου, μιλά για το εγχείρημά τους: «Εγώ πέρσι τον Αύγουστο έπρεπε να αφήσω το σπίτι που έμενα γιατί η κόρη μου μεγάλωσε και έπρεπε να ζήσει μόνη της να κάνει τη ζωή της, στο δικό της σπίτι… Ήθελα να την απαλλάξω από την ανάγκη της φροντίδας μου, γιατί έτσι έχω μάθει να τα καταφέρνω μόνος χωρίς να γίνομαι βάρος στους άλλους».
Όπως λένε, οργανώνουν συναντήσεις κάθε εβδομάδα, κάνουν εκδρομές, πηγαίνουν σε ταβερνάκια, μοιράζονται τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους, στηρίζονται ο ένας στον άλλον.
«Δεν θέλω να έχει τον νου της η κόρη μου και σε μένα, έχει τόσα πολλά στο κεφάλι της όχι ότι δεν αγαπιόμαστε. Την βοηθάω και μεγάλωσα τα εγγόνια αλλά να χαρεί και αυτή την οικογένειά της στον ελεύθερο χρόνο, να μην έχει το μυαλό της τη μαμά και πού είναι η μαμά και τι κάνει η μαμά» λέει η Ρίτσα Τζούτζου.
«Έχουμε πολλά εγκαταλελειμμένα κτίρια και μεγάλα. Να γίνουν και με ατομικούς χώρους σε ένα μεγάλο συγκρότημα έτσι ώστε να υπάρχει και αλληλεγγύη, δηλαδή να έχουμε την ανεξαρτησία μας και να νιώθουμε ότι συγκατοικούμε και όχι ότι είμαστε τρόφιμοι», ζητώντας και τη στήριξη του κράτους, για να κάνουν το όνειρό τους, πραγματικότητα.
