Ακολουθεί το γράμμα αναγνώστριας. Εσείς τι θα της προτείνατε;
Με λένε Μαρίνα και επιτέλους μετά από τρία χρόνια που σχεδιάζω το γάμο μου θα πραγματοποιηθεί φέτος το καλοκαίρι.
Πάνω που με το σύντροφό μου είχαμε αρχίσει έτσι στο χαλαρό τις πρώτες ετοιμασίες ήρθε μετά από λίγο ο κορονοϊός και τα σταμάτησε όλα.
Σίγουρα θα μπορούσαμε να είχαμε παντρευτεί όλο αυτό το διάστημα αλλά εγώ θέλω γάμο ανοιχτό, μεγάλο, αριστοκρατικό, με πολύ κόσμο και όχι με 10-20 άτομα όπως μας είχαν επιβάλλει.
Προτιμούσα να περιμένω και να κάνω υπομονή παρά να συμβιβαστώ με κάτι που δεν με ευχαριστούσε.
Τώρα που το ένα πρόβλημα λύθηκε και μπορώ να κάνω επιτέλους το γάμο των ονείρων μου, θέλω να λύσω και ένα δεύτερο πρόβλημα που έχει προκύψει.
Ο σύντροφός μου είναι χωρισμένος – ευτυχώς γιατί η γυναίκα αυτή δεν ήταν για εκείνον – και έχει και ένα παιδί, το οποίο έχει βαρύ αυτισμό και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να έρθει στο γάμο μας.
Ο σύντροφός μου, επιμένει ότι δεν μπορεί να λείπει το παιδί από το γάμο αλλά εγώ προτιμώ να μην παντρευτώ παρά να έρθει το παιδί του.
Δεν μπορώ να έχω ένα αυτιστικό παιδί στο γάμο μου να φωνάζει, να ουρλιάζει και να κάνει τα σπαστικά του.
Θα μας χαλάσει την ωραιότερη μέρα της ζωής μας.
Μία φορά παντρεύονται οι άνθρωποι – συνήθως – και εγώ δεν θα καταδικάσω από τώρα τη μέρα αυτή επειδή το παιδί του είναι άρρωστο και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του.
Ευτυχώς το παιδί μένει με τη μάνα του και σε μας έρχεται μόνο ΠΣΚ.
Καλούλικο είναι μωρέ δεν λέω το καημένο αλλά όχι για εκείνη τη μέρα που παντρευόμαστε.
Φοβάμαι ότι θα μας κάνει ρεζίλι. Τι να κάνω;
Μαρίνα
Εμείς σίγουρα θα προτείναμε να παρευρεθεί το παιδί στο γάμο. Εσείς τι θα λέγατε;