Ο Παναγιώτης Βασιλλέλης μπορεί να ήταν σήμερα είκοσι δύο ετών. Αυτό, φυσικά, θα συνέβαινε, αν δεν τον είχε «σκοτώσει» η γραφειοκρατία. Ο μικρός Παναγιώτης διαγνώσθηκε το 1999 με λευχαιμία. Ήταν μόλις δεκαοκτώ μηνών. Η μόνη σωτηρία του ήταν να πάει στις ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ». Για να συμβεί αυτό, όμως, απαιτούνταν περισσότερες από εκατό εκατομμύρια δραχμές.
Το απαιτούμενο ποσό συγκεντρώθηκε για τον μικρό Παναγιώτη
Χιλιάδες Έλληνες πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και συγκέντρωσαν το ποσό των περίπου εκατό εκατομμυρίων δραχμών, που απαιτούνταν για την θεραπεία του μικρού Παναγιώτη.
Ωστόσο, η «Εθνική Τράπεζα» πάτησε τον νόμο 5101 του 1931. Σύμφωνα με αυτόν, δεν επιτρέπεται η άμεση αποδέσμευση χρημάτων που προέρχονται από ερανικό λογαριασμό. Μάλιστα, δεν έχει δηλωθεί ο σκοπός του, δεσμεύοντας το ποσό.
Ο μικρός Παναγιώτης πέθανε στις 5 Μαρτίου 2001
Αποδεσμεύθηκαν, μόλις, δώδεκα εκατομμύρια δραχμές, με αποτέλεσμα ο μικρός Παναγιώτης να κλείσει για πάντα τα μάτια του στις 5 Μαρτίου 2001.
Η τράπεζα, μετά από κρατική παρέμβαση, αποδέσμευσε το ποσό, διαθέτοντάς το «σε κοινωνικά ιδρύματα για το παιδί», δύο ημέρες μετά τον θάνατο του Παναγιώτη Βασιλέλλη, προφανώς, λόγω της δημόσιας κατακραυγής και της καταδίκης της ελληνικής κοινωνίας. Η κυβέρνηση εκδήλωσε τη «θλίψη» της για τον θάνατο του παιδιού και τη «συμπαράστασή της στην οικογένεια» αρνούμενη, ωστόσο, τις ευθύνες της.
Οι δηλώσεις του τότε υπουργού Υγείας για την ιστορία του μικρού Παναγιώτη
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το τραγικό αυτό περιστατικό, περιορίστηκε στην λακωνική απάντηση: «Έκλεισε το θέμα. Άλλη ερώτηση». Στην πραγματικότητα, κυβερνητικά και τραπεζικά στελέχη προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν, κατά τρόπον ανήθικο, αφήνοντας ακόμη και υπονοούμενα για κατάχρηση από την οικογένεια Βασιλέλλη ή χρυσώνοντας το χάπι, με το επιχείρημα ότι, έτσι κι αλλιώς, το παιδί δεν είχε ουσιαστική ελπίδα επιβίωσης.
Τον Δεκέμβριο του 2008, η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως ουδείς είχε ευθύνη για τον θάνατο του παιδιού, ενώ το 2009 η αίτηση αναίρεσης της αποφάσεως αυτής από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Δημήτριο Λεκκό, απορρίφθηκε από το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου. Τόσο απλά.
[Η άσχημη τροπή αυτή της υπόθεσης, τελικά, ωφέλησε ένα άλλο τετράχρονο παιδί από τον Βόλο, με παρόμοιο πρόβλημα, τον Κώστα Χάνο. Λόγω της διάστασης που είχε λάβει η περίπτωση του Παναγιώτη Βασιλέλλη, οι μηχανισμοί, στην περίπτωσή του, κινήθηκαν πιο γρήγορα και το παιδί μετέβη στο «Μεμόριαλ» των Η.Π.Α. όπου και σώθηκε, παρ’ ότι είχε κι αυτός, όπως κι ο μικρός Παναγιώτης, «ελάχιστες ελπίδες»].
