Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Νοεμβρίου του 2018, όταν νωρίς το πρωί, η 20χρονη φοιτήτρια του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ελένη Τοπαλούδη, με καταγωγή από το Διδυμότειχο, βρέθηκε νεκρή στη θαλάσσια περιοχή Φωκίας στους Πεύκους, κοντά στο φυλάκιο Γκίνας στη Ρόδο.
Ένας 19χρονος κι ένας 21χρονος, αφού τη βίασαν, τη χτύπησαν με σιδερένιο αντικείμενο και την πέταξαν στη θάλασσα όσο ήταν ακόμη ζωντανή. Η ποινή για τους δύο δράστες, ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια έκαστος χωρίς ελαφρυντικά. Υπενθυμίζεται ότι την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022, μία ημέρα πριν από τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, το Διδυμότειχο τίμησε την Ελένη και το όνομά της δόθηκε στην οδό Βασιλέως Γεωργίου και λίγο αργότερα πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου.
Με αφορμή την τραγική επέτειο, η Κούλα Αρμουτίδου, μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, έκανε την πιο σπαρακτική ανάρτηση για το αδικοχαμένο παιδί της.
Όσα είπε η κα Κούλα Αρμουτίδου στο Marie Claire και την Εβίτα Τσιλοχρήστου:
«Δεν έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, μόνο προς το χειρότερο. Έχει πολλή βία και κακία αυτή η κοινωνία. Κάθε μήνας αντιστοιχεί σε μια γυναικοκτονία. Ακούμε συνέχεια για κακοποιήσεις. Από τον φίλο, τον εραστή, τον συγγενή. Ούτε το νομικό πλαίσιο έχει αυστηροποιηθεί τέσσερα χρόνια τώρα. Γι’ αυτό και γίνονται όλα αυτά. Πολλά λέμε, αλλά όσο δεν υπάρχουν αυστηροί νόμοι και σωστή ενημέρωση θα εξακολουθούν να γίνονται όλα αυτά. Πρέπει να υπάρχουν ακόμη και σχολές γονέων, να μαθαίνουν να διαπαιδαγωγούν σωστά τα παιδιά τους.
Να ενημερώνονται και να ευαισθητοποιούνται απέναντι στη φίλη, τη μελλοντική σύζυγο και μητέρα των παιδιών τους. Εγώ βλέπω ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια πατριαρχική κοινωνία. O άντρας που είναι αρχηγός και δυνάστης, που προσπαθεί να κουμαντάρει τη γυναίκα κι όταν εκείνη “σηκώνει το κεφάλι”, τη χτυπά, την κακοποιεί και τη σκοτώνει. Γιατί θεωρεί πως είναι δικιά του και του ανήκει, μόνο που εμείς δεν ανήκουμε πουθενά. Αγάπη δεν σημαίνει ανήκω. Σημαίνει μου αφήνεις χώρο κι έχω την ελευθερία μου. Δεν υποτάσσεται κανείς με τη βία».
Όσον αφορά το βιβλίο που γράφει για την Ελένη Τοπαλούδη, επεσήμανε:
«Ο τίτλος είναι ακόμη υπό σκέψη. Μέσα από το βιβλίο θα γνωρίσετε όλοι πολύ καλύτερα το παιδί μου, την Ελένη μου. Όλες οι στιγμές που βιώσαμε από όταν ήρθε στη ζωή μέχρι που έφυγε θα είναι καταγεγραμμένες σε αυτό το βιβλίο. Αυτήν την περίοδο το έχω σταματήσει, δεν έχω την ψυχολογική δύναμη, το κουράγιο να το ολοκληρώσω. Όλα είναι γραμμένα, αλλά δεν τα έχω “δέσει”, δεν υπάρχει ροή. Νομίζω πως το 2023 θα εκδοθεί. Με τι δύναμη να το κάνω; Στις 13 Δεκεμβρίου πρέπει να βρίσκομαι ξανά στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου. Οι νόμοι δίνουν το δικαίωμα στους δολοφόνους και στους δικηγόρους τους να μιλάνε ξανά και ξανά.
Ο γονιός γίνεται η φωνή του νεκρού παιδιού του και τίποτε άλλο. Μέσα στην αίθουσα αναγκάζονται ν’ ακούνε τον εξευτελιστικό λόγο των δικηγόρων προς υπεράσπιση των δολοφόνων, δίχως να τους σταματά τίποτα και κανένας. Μπορούν να πληγώνουν, να στιγματίζουν το παιδί σου και ο γονιός δεν μπορεί ν’ αντιδράσει. Και τώρα πρέπει να εξασφαλίσω πάλι χρήματα για τα παραστατικά της δίκης. Δεν θα έπρεπε το κράτος να παρέχει και σ’ εμένα δικηγόρο; Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι επώδυνες διαδικασίες για μια δολοφονία που έχει γίνει; Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους γονείς του νεκρού παιδιού».
Με αφορμή την τραγική επέτειο των τεσσάρων ετών, η Κούλα Αρμουτίδου έκανε την εξής ανάρτηση στο Facebook:
28/11/2018.Τεσσερα χρόνια πέρασαν από το τελευταίο ΑΝΤΙΟ.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.
ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ, ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ!!!ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΑ
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑ.
Η ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕ ΘΕΛΕΙ.
ΦΘΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ.
ΝΕΚΡΙΚΗ ΣΙΓΗ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΘΑΡΡΕΙΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΘΡΗΝΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ
ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ.
ΒΡΕΧΕΙ,ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ.
ΝΙΩΘΩ ΤΙΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΝΑ ΜΟΥ
ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ.
ΒΓΑΖΩ ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΕΛΝΩ ΜΕ ΕΝΑΝ
ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΡΟΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!!!
“Ελενιτσα μου,Μ ακούς;πονάει η μαμά.
Ελένη μου,καλοσυνάτο παιδάκι μου,δεν αντέχω,δεν αντέχω.
Πονάω,πονάω,πονάω.
Τι δε θακανα για να σε έφερνα πίσω.
Γιατί Θεέ και μάνα Παναγία τέτοια απάνθρωπη δολοφονία;
Γιατί τέτοιο πόνο μουδωσες;
Πώς να τον βασταξω αυτόν τον πόνο τον
ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΟ;
ΤΙ ΦΡΙΧΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ;
ΜΑΝΑ ΑΛΛΗ ΜΗ ΒΡΕΘΕΙ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΩ ΕΓΩ
ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ.