Δύσκολη μέρα, όπως και κάθε χρόνο, τα τελευταία 8 χρόνια, η σημερινή για τη Δανάη Μπάρκα, καθώς σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο πολυαγαπημένος της παππούς.
Σαν σήμερα, πριν από οκτώ χρόνια, έφυγε από τη ζωή ο παππούς της Δανάης Μπάρκα. Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρη την οικογένειά του, μιας και όλοι του είχαν ιδιαίτερη αδυναμία.
Με αφορμή την επέτειο θανάτου του, η παρουσιάστρια της πρωινής εκπομπής του Mega έκανε μια άκρως συγκινητική ανάρτηση στα social media, αφού αυτήν τη μέρα δεν πρόκειται να την ξεχάσει ποτέ της.
Συγκεκριμένα, η Δανάη Μπάρκα δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μια σειρά από φωτογραφίες που της θυμίζουν τον παππού της, τις οποίες συνόδευσε με ένα συγκινητικό κείμενο που «ραγίζει» καρδιές.
Οι δύσκολες ώρες της Δανάης Μπάρκα
27 Μαΐου.
Πάντα όταν ξημερώνει αυτή η μαύρη μέρα έχω έναν κόμπο στο στομάχι, και δάκρυα να τρέχουν ανεξέλεγκτα.
Κι ας πέρασαν 8 χρόνια.
Καμία χαρά δεν είναι η ίδια, αφού δεν την μοιράζομαι (και) μαζί σου.
Κανένα χαμόγελο δεν είναι το ίδιο φωτεινό.
Καμία βόλτα με τη γιαγιά δεν είναι η ίδια και καμία θέση στο σπίτι της δεν έχει το ίδιο νόημα πια.
Βλέπω βίντεό σου από το νοσοκομείο, τις ατέλειωτες ώρες που πάλευες να μου δείξεις ότι είσαι δυνατός και με πιάνουν αναφιλητά.
Η φωνή σου είναι ακόμα στο μυαλό μου να μου λέει «ποντίκω μου, πάμε βόλτα να ψωνίσουμε αυτά που θέλει η γιαγιά» και θυμάμαι να το σκάμε ώρες απ’ το σπίτι στα πάρκα και σε όλο το Περιστέρι γύρω γύρω.
Το χεράκι σου, που την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο ήταν γερό, σφιχτό, με δύναμη και ξαφνικά σε τρεις μήνες έγινε ένα αδύναμο ταλαιπωρημένο χεράκι μόνο κόκαλα και σου ζωγράφιζα καρδιές.
Τελικά, με μια τέτοια καρδιά έφυγες, ζωγραφισμένη στο χέρι και με ένα κομμάτι της δικής μου που το πήρες μαζί σου.
Το όνειρό σου ήταν να είμαι με ανθρώπους που θα με αγαπούν όσο εσύ, και κανείς ποτέ δεν θα με αγαπήσει όπως εσύ ούτε εγώ κανέναν.
Παππούλη μου, φωνούλα μου, υπέροχέ μου άνθρωπε, που ήσουν μόνο με έναν καλό λόγο, αν μπορούσα με οτιδήποτε τρόπο να σε έχω εδώ τώρα, θα τον είχα επιλέξει, σ’ το ορκίζομαι.
Αν μπορούσες να παρηγορήσεις τον πόνο μου με μια αγκαλιά σου… και τι δε θα έδινα.
Πάντα θα μιλάω για την αγάπη μας, για τις αγκαλιές μας, για τις καλές σου πράξεις σ’ όλο τον κόσμο.
Πάντα θα λατρεύω όποιον παππού βλέπω και θα θέλω να βρω την αγκαλιά σου.
Παππού μου, αν ήξερες πόσο μόνη της νιώθει η γιαγιά χωρίς εσένα, θα γυρνούσες να τη φιλήσεις και να ακούσει τη φωνή σου.
Περνάει, άραγε, ποτέ αυτός ο πόνος της απώλειας;
Το συνηθίζει ποτέ κανένας άνθρωπος αυτό;
Πότε θα φτάσει η στιγμή να μιλήσω για εσένα χωρίς να τρέξω κάπου μόνη μου να κλάψω;
Παππού μου, η αγάπη μου δεν έχει αλλάξει ούτε στάλα.
Όσο σ’ αγαπούσα, τόσο σ’ αγαπάω.
Τα χεράκια σου μόνο μου λείπουν να τα κρατήσω σφιχτά και να σου ψιθυρίσω, πόσο τυχερή είμαι που με μεγάλωσες.
Σ’ αγαπάω.
Η ποντίκω σου.
Υ.Γ.: το μικρό σποράκι που φυτέψαμε κάποτε στην Καλαμάτα μαζί, έχει γίνει ένας ολόκληρος φράχτης γεμάτος λουλούδια.
Είναι δυνατόν να μη γινόταν;
Αφού εσύ ο ίδιος ήσουν η άνοιξη!
Δανάη Μπάρκα: «Έχω έναν κόμπο στο στομάχι»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
