Ο κορυφαίος τενίστας, Νόβακ Τζόκοβιτς, έχει δηλώσει πολλές φορές ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, ενώ είναι γνωστός και για την έντονη φιλανθρωπική του δράση.
Ο τεράστιος άθλος του χρυσού ολυμπιονίκη Νόβακ Τζόκοβιτς που συγκίνησε την υφήλιο, πολύ περισσότερο από μια αθλητική νίκη, είναι μια πνευματική νίκη. Ένας θρίαμβος του φωτός απέναντι στο ψηλαφητό σκότος της Νέας Εποχής. Μία νίκη του ζωοποιού Σταυρού, απέναντι στις σατανοκίνητες εξουσίες που σταυρώνουν την αλήθεια. Μια δικαίωση της ελευθερίας του προσώπου απέναντι στη δικτατορία που θέλει να σκλαβώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει αριθμό για ψηφιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα στεφάνωμα για τον χριστοφόρο άνθρωπο, απέναντι στον δαιμονόπληκτο μετα – άνθρωπο. Και ένα ράπισμα στο νεοταξικό σύστημα που δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από την καθολική υποταγή.
Εκείνοι που διαθέτουν ρηχή σκέψη, έμειναν μόνο στα ρεκόρ και εκθείασαν τον Τζόκοβιτς για τις αγωνιστικές κορυφές που κατάκτησε, ως ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία του τένις. Το σύστημα εξουσίας όμως, είδε πολλά παραπάνω στους πανηγυρισμούς του Τζόκοβιτς. Και είναι βέβαιο ότι σκύλιασε με αυτό το χρυσό μετάλλιο. Γιατί το σύστημα επενδύει κολοσσιαία ποσά σε προπαγάνδα συμβολισμών, για να δει τελικά τον Νόλε να τους εξευτελίζει μέσα στο «σπίτι» τους, μέσα στην ευρωπαϊκή μητρόπολη του δόγματος «Νταβός», εκεί που χτυπάει η καρδιά της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», στην πλήρως αλωμένη Γαλλία.
Σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται για να διαφημιστεί η ατζέντα της Νέας Τάξης στην κατάπτυστη τελετή έναρξης (και λήξης), σε καμπάνιες, σε σύμβολα, σε προσωπικό, σε χορηγίες, σε media. Και σκεφτείτε ότι ένας μόνο άνθρωπος με ακλόνητη πίστη στον Θεό, κατάφερε να διαλύσει όλο αυτό το βρώμικο νέφος προπαγάνδας, να βγει στην κορυφή και να λάμψουν οι αρετές του σε όλον τον κόσμο. Και πάνω απ’ όλα να μυρίσει λίγο νοητό λιβάνι, να διαλύσει όλη αυτή τη δυσωδία και τη πνευματική χολέρα που αναδύεται στην πόλη του Σηκουάνα.
Ένας άνθρωπος με τη ρακέτα του και τον σταυρό του, που επιμένει να αφιερώνει την κοσμική δόξα του στον Θεό και όχι στο άτομό του. Με σκληρή δουλειά και με εφόδιο του όλες τις ανώτερες αξίες που ξεχωρίζουν τον άνθρωπο από τα άλογα ζώα. Ευθύβολα και ταπεινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και βεντετισμούς. Άλλοι κρύβουν τα νοσηρά μηνύματά τους σε παρωδίες «μυστικών δείπνων» και τα συγκαλύπτουν πίσω από συγχυσμένες αναφορές. Ο Τζόκοβιτς από την πλευρά του έκανε μια φανερή ομολογία κάτω από το φως του ήλιου, καθάρια και παλικαρίσια: Αυτός είναι ο Θεός μου και Θεός μας, εκεί χρωστάμε ό,τι είμαστε και ό,τι μας χαρίζεται σε τούτη τη ζωή.
Για δείτε σημειολογία όμως: παίρνοντας τον τελευταίο, χρυσό πόντο, η πρώτη κίνηση του Νόβακ ήταν να πετάξει το υλικό «όπλο» του και να στραφεί αμέσως στο πνευματικό. Πετάει με ανακούφιση τη ρακέτα του που με τόση μαεστρία χειρίζεται, για να γονατίσει και να κάνει το σταυρό του μπροστά στα μάτια όλης της οικουμένης, δείχνοντας ψηλά τον Θεό και ευγνωμονώντας για τις ευλογίες Του.
Οι μύες τεντωμένοι, συσπώνται ακόμα από την υπερπροσπάθεια. Ο Νόβακ ξεσπάει και κλαίει σαν μικρό παιδί. Όλος ο ανελέητος πόλεμος που δέχεται για χρόνια από το σύστημα, τώρα μοιάζει με έναν απόηχο από παράσιτα. Τώρα είναι πρωταγωνιστής ο Θεός, η Ορθοδοξία, η Σερβία και ο Νόλε. Τώρα είναι μια ακόμα ρωγμή στο νεοταξικό σύστημα, που βρήκε χώρο ο Θεός να φωτοβολήσει την παρουσία Του.
Ο Νόλε δεν μπορεί να σταματήσει να κλαίει από τη συγκίνησή του. Καλύπτει το πρόσωπό του με μια πετσέτα γιατί αδυνατεί να συγκρατηθεί. Μετά ανεβαίνει στις κερκίδες να αγκαλιάσει την κορούλα του και τους φίλους και συνεργάτες του. Συνεχίζει να κλαίει με αναφιλητά. Όχι, δεν ήταν μόνο το χρυσό που του έλειπε. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Ήταν ένα «χρυσό» τάμα που εκπληρώθηκε. Τα λόγια του Χριστού που βγαίνουν πάντα αληθινά: «Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Με τέτοιες μαρτυρίες διαπερνούν οι χριστιανοί το βαρύ καταπέτασμα του κόσμου. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι η νίκη του Νόλε ήταν νίκη υπέρ της ανθρωπότητας. Διότι στην απέναντι όχθη βρίσκονται εκείνοι που εργάζονται μανιωδώς για την απανθρωποποίηση του ανθρώπου. Και όποιος απομένει να φωτίζει ακόμα τον δρόμο της αρετής και της σωτηρίας, δεν μπορεί παρά να εργάζεται υπέρ του ανθρώπινου γένους.
Όχι, ο Νόλε δεν πήρε απλά άλλη μια προσωπική διάκριση. Δεν έκανε απλά άλλη μια προσθήκη στα δεκάδες τρόπαια που έχει σαρώσει. Έβαλε σκοπίμως τα δυνατά του σε μια Ολυμπιάδα αξιακής παρακμής, για να διατρανώσει ότι ο άνθρωπος είναι αφάνταστα ανώτερος από το θανατικό που τον προορίζουν, πνευματικά και σωματικά. Περισσότερο και από μυθικός παίκτης του Τένις, ο Τζόκοβιτς είναι ένας παγκόσμιος ομολογητής, ένας σύγχρονος απόστολος που αψηφά όλους τους διωγμούς που εξαπολύονται εναντίον του.
Για σκεφτείτε τι πέρασε για χρόνια αυτός ο άνθρωπος, επειδή δεν δέχτηκε να γίνει κινητή περιουσία και πειραματόζωο των φαρμακευτικών. Υπέστη μια πρωτοφανή δολοφονία χαρακτήρα, υπέμεινε συκοφαντίες, αποκλεισμούς, απελάσεις, εκβιασμούς, μιντιακό πόλεμο και τόσα άλλα.
Κι όμως στάθηκε εκεί, βράχος, με απαντήσεις εντός και εκτός γηπέδων. Απροσκύνητος και αλύγιστος. Έγινε σύμβολο ελευθερίας. Ξεμπρόστιασε τον φασισμό του συστήματος. Και έγινε σημείο αναφοράς για τον ακηδεμόνευτο αθλητή, και τον πολίτη γενικότερα. Μια διαρκή υπόμνηση του τι μπορεί να πετύχει ο κάθε χριστιανός, με τον Θεό στο πλάι του.
Αν εσύ απαξιώνεις την πίστη στον Θεό, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να τη στηρίξει. Αν φρίττεις στη θέα του Σταυρού, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να τον ασπάζεται με αγάπη. Αν θες να σβήσεις τα έθνη, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να εξυμνήσει την πατρίδα του. Αν αποδομείς την οικογένεια, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί να φιλήσει με δάκρυα την κορούλα του. Αν θες να σπρώξεις την ορθοδοξία στο περιθώριο, ένας Νόλε θα την επανατοποθετεί στο επίκεντρο, εκεί που της αξίζει. Αν ασελγείς στο Ολυμπιακό πνεύμα, ένας Νόλε θα σου θυμίζει πάντα ποια είναι η αξία του.
Ο χρυσός αγώνας του Νόβακ Τζόκοβιτς μας έδειξε ότι η ιστορία δεν γράφεται με σκιώδεις ατζέντες, αλλά με Ευαγγέλια που εφαρμόζονται στην πράξη. Με ζωές που έχουν για κέντρο τους τον Χριστό.
«Ο σημαντικότερος τίτλος της ζωής μου, είναι αυτός που έλαβα τον Απρίλιο του 2011. Πήρα το Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Σάββα, ιδρυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας από τον Πατριάρχη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ειρηναίο».
Το παράσημο αυτό αποτελεί την υψηλότερη διάκριση στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Του αποδόθηκε για τη σημαντική συμβολή του, στην ανακαίνιση εκκλησιών στην πατρίδα του, τη Σερβία.
Το φιλανθρωπικό έργο του διάσημου τενίστα είναι αξιοσημείωτο. Χρηματοδοτεί ένα δωρεάν εστιατόριο για άστεγους και άπορους. Πριν από λίγο καιρό το Ίδρυμα NovakDjokovic, συνέβαλε με 94.000 ευρώ στην ανακαίνιση σχολείου στην πόλη Pozega.
Η τύχη των νέων της χώρας του δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αθλητή. Το 2015, το ίδρυμά του σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα κατήρτισε πρόγραμμα πρόσβασης των νεαρών Σέρβων στην εκπαίδευση και την ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Χαιρετίζοντας τη γενναιοδωρία του, η UNICEF τον έχρησε πρέσβη καλής θέλησης στη Σερβία τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
(*να τονιστεί ότι ο κατώτατος μισθός στη Σερβία, ορίζεται σε λιγότερο από 200 ευρώ το μήνα)
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του. Είναι ένας πιστός Χριστιανός που βίωσε τα παιδικά του χρόνια, σε μία χώρα που ταλανίζονταν από βίαιες συγκρούσεις, εξαιτίας του πολέμου μεταξύ Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.Η νέα του φιλανθρωπική δράση είναι η δημιουργία ενός εστιατορίου, το οποίο θα προσφέρει δωρεάν σίτιση σε φτωχούς και άστεγους.
Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Τα χρήματα δεν είναι ένα πρόβλημα για μένα. Έχω κερδίσει αρκετά για να σιτίσω ολόκληρη τη Σερβία. Νομίζω ότι το αξίζουν».
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Βάνα Μπάρμπα: Πιάστηκε υπό την επήρεια αλκοόλ στην Ομόνοια