Έχουν περάσει 28 μέρες από την τραγωδία των Τεμπών και οι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων προσπαθούν να επουλώσουν τις συναισθηματικές πληγές τους. Ο καθένας με τον χρόνο του και τον τρόπο του, αλλά ένα είναι σίγουρο. Κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει πραγματικά τι έγινε και πώς ένιωσε. Όπως μας εξομολογείται και ο πατέρας της Έλενας, που σκοτώθηκε στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σπαρακτικά είναι τα λόγιο του 8χρονου παιδιού της και εγγονιού του.
«Μισώ τη μαμά μου γιατί μπήκε σε αυτό το τρένο», είπε το μικρότερο από τα 2 παιδιά όπως αποκαλύπτει ο πατέρας της.
Ο πατέρας της Έλενας μίλησε στην εκπομπή «Το Πρωινό», για τις δύσκολες ώρες που βιώνει η οικογένεια του ενώ αποκάλυψε και τα λόγια του εγγονού του.
«Η γυναίκα μου κλαίει κρυφά να μην τη δουν τα μικρά»
«Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ακόμα ονειρευόμαστε. Δεν το πιστεύουμε. Άδικα άνθρωποι ‘έφυγαν’. Άδικα… Δύσκολα είναι τα πράγματα εδώ. Η γυναίκα, κάθε μέρα, έτσι κι αλλιώς, είναι στην κρεβατοκάμαρα. Κλαίει στο δωμάτιο κρυφά, να μην την δουν τα μικρά. Τι να κάνει…», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πατέρας της Έλενας.
Ερωτηθείς εάν τα παιδιά της κόρης του έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί, σημειώνει:
«Τους το είπα από την πρώτη ημέρα. Είπα στον γαμπρό μου ‘πες το κατευθείαν’, καλύτερα τώρα, παρά να το μάθουν αύριο, μεθαύριο. Ο μικρός είναι 8 ετών κι έλεγε:
– Μισώ την μαμά μου.
– Γιατί μισείς την μαμά σου;.
– Γιατί μπήκε σε αυτό το τρένο.
«Κάναμε χαρτιά για ψυχολόγους, τίποτα, καμία ανταπόκριση»
Ψυχολόγος δεν… είπαν τάχα θα έρθουν, αλλά κανένας δεν έχει πάρει τηλέφωνο. Λέγανε και γι’ αυτήν τη βοήθεια, ένας όμιλος. Έκανε ο γαμπρός τα χαρτιά, τίποτα. Δεν έχουμε δηλαδή ανταπόκριση από κανέναν, τίποτα».
Και ο ίδιος αδυνατεί να πιστέψει ότι η κόρη του έχασε την ζωή της, τόσο πρόωρα, βίαια και άδικα.
«Όλα είναι αναμνήσεις… Και τα μαλώματα καλά ήτανε. Το βράδυ πάω για ύπνο και προσπαθώ να δω το πρόσωπό της. Και δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω. Εγώ νομίζω κάπου πήγε και ότι θα ξαναγυρίσει», αναφέρει.
«Η γυναίκα μου κοιτάει από το παράθυρο, κάθε μέρα, να την δει να έρχεται από την δουλειά. Και αρχίζει και κλαίει, κοιτώντας έξω από το παράθυρο…», καταλήγει ο πατέρας της Έλενας.