Η Μελίνα Κανά μιλά για τα 2 προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε, την εγχείρηση καρδιάς και τον καρκίνο.
Προσφάτως περιέγραψες, με πολύ συγκινητικό τρόπο, ένα δύσκολο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισες.
Το 2007, όπου είχα κάνει μία εγχείρηση αυχένα, ενώ νωρίτερα αντιμετώπισα ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Βίωσα δύο μεγάλα προβλήματα υγείας, τα οποία, δόξα το Θεό, τα ξεπέρασα. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη, αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκε.
Πρέπει να είναι σοκαριστικό.
Είναι. Δεν θέλω ούτε να το σκέπτομαι. Κλονίστηκα. Ήταν πολύ δύσκολο.
Διαγνώστηκε τυχαία το πρόβλημα που αντιμετώπισες στον αυχένα;
Όχι. Οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα της προσχολικής ηλικίας, το οποίο, σιγά σιγά, επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007, η κατάσταση ήταν, πια, βεβαρημένη. Απαιτούνταν να εγχειριστώ. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Πώς το διαχειρίστηκες;
Σαφέστατα είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Είχα πόνους. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό, όταν αρρωσταίνω, θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω από την κατάσταση. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δεν μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.
Τι σε κράταγε ψυχολογικά;
Το παιδί μου και τα νιάτα μου. Ήμουν πολύ νέα. Είπα «Όχι». Πάει κόντρα στη ζωή. Πρέπει να το πολεμήσω. Είπα στον εαυτό μου «Θα κάνεις ό,τι μπορείς». Άρχισα να γυμνάζομαι, να προσέχω τη διατροφή μου, έκοψα κακές συνήθειες που ήταν χαζές. Δεν το έβαλα κάτω και αυτό συμβουλεύω σε οποιοδήποτε άνθρωπο βιώνει ένα πρόβλημα υγείας.
Είναι φοβερό το μέγεθος της δύναμής σου, ειδικά κατά την εγχείρηση καρδιάς, όπου ο γιατρός τρύπησε την αρτηρία του ποδιού, αντί για τη φλέβα. Ουσιαστικά έζησες καθαρά με τη θέλησή σου.
Και με τη βοήθεια των γιατρών. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα λάθος που γίνεται συχνά, αλλά όταν είσαι από εγχείρηση και τρέχει το αίμα εξαντλείσαι. Μπορεί να σε πανικοβάλει.
Θυμάσαι ή έχεις διαγράψει πια εκείνες τις στιγμές;
Το θυμάμαι με χαρά πια. Κατάλαβα ότι μέσα μου έχω δύναμη και αν τη ζητήσω πολύ απλά θα έρθει. Δεν μπορώ να διανοηθώ άνθρωπο που περνά πρόβλημα υγείας και δεν έχει ζητήσει βοήθεια από τον ουρανό, όταν ολοκληρωθεί η βοήθεια επί γης.
Έχεις αισθανθεί πολλές φορές την εύνοια του Θεού;
Ναι, παρόλο που, πολλές φορές, δεν την αξίζω. Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη. Ξεφεύγω, παρασύρομαι, ξεχνιέμαι.
Είσαι διαφορετική έπειτα από όσα έζησες;
Ολοκληρώθηκα ως προσωπικότητα. Ανακάλυψα μέσα μου ένα κομμάτι μου πολύ ισχυρό θέλησης, μη παραίτησης και εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Όταν είμαστε νέοι, είμαστε απόλυτοι.
Πόσο διάστημα απαιτήθηκε προκειμένου να ξεπεράσεις εξ’ ολοκλήρου το πρόβλημα υγείας σου;
Πήρε δύο χρόνια και ουσιαστικά η προσπάθεια δεν σταματά ποτέ.
Συμβουλεύτηκες ψυχολόγο;
Έπρεπε να το κάνω. Έπρεπε να μη με ενοχοποιώ τόσο πολύ, να φιλτράρω το συναίσθημά μου και τις αντιδράσεις μου και σε σχέση με τον εκάστοτε άνθρωπο έχω απέναντι μου. Δεν έκανα ψυχανάλυση, όμως, όπως ο περισσότερος κόσμος για να καταλάβω τον εαυτό μου. Είχα ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα να αντιμετωπίσω. Ήμουν ένας υγιής άνθρωπος, ο οποίος, ξαφνικά, βρέθηκε σε μεγάλη ανημποριά. Δεν ήταν καν σταδιακό αυτό. Και στις δύο περιπτώσεις συνέβη απότομα, οπότε αυτό άλλαξε όλη μου τη συμπεριφορά. Έπρεπε να ξαναβρώ τις ισορροπίες μου.
Θύμωσες τότε; Είπες «Γιατί σε εμένα»;
Ναι, το είπα, γιατί ήταν πολύ ξαφνικό. Ήταν η πρώτη αντίδραση, αν θέλεις. Μετά είπα ένα πολύ πιο σοβαρό «γιατί» για να ανακαλύψω την αιτία που με οδήγησε εκεί.
Ποια θεωρείς ότι ήταν;
Η απολυτότητα και η τρομερή αυτοπεποίθηση της δύναμης που είχα πιο νέα, η οποία με οδηγούσε στο να κάνω ακραία πράγματα. Έφερνα τον εαυτό μου στα όρια πολλές φορές. Δεν με προστάτευα. Πολλές φορές, ξεπερνούσα τα όρια μου. Η δουλειά μου με κούραζε και εγώ δεν σταματούσα. Ήθελα ταυτόχρονα να είμαι και στους άλλους τομείς της ζωής μου εντάξει, να μην είμαι απούσα. Δεν μετανιώνω όσα και αν βίωσα, γιατί είχα μια γεμάτη ζωή.
Αγαπάς τώρα πια περισσότερο τη Μελίνα;
Την αγαπάω και την προσέχω πιο πολύ. Τη φέρνω στην τάξη. Της τραβώ το αυτί. Λέω «Φτάνει. Ξεκουράσου τώρα».
Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισες άλλαξαν τη σχέση σου με την κόρη σου;
Φοβήθηκε και είναι λογικό. Όχι! Η σχέση μας δεν άλλαξε. Παραμένει ίδια. Νομίζω πως την έκανε λίγο περισσότερο υπεύθυνη. Την ωρίμασε. Ανέλαβε τις ευθύνες. Πάντα, όμως, ήμασταν κοντά. Είναι πολύ τρυφερό παιδί η κόρη μου.
Κάνατε μια εγχείρηση καρδιάς, περάσατε έναν καρκίνο. Το μεγάλο μάθημα ζωής;
Ξαφνικά ένιωσα πολύ πρόσκαιρη. Ότι μπορεί σε ένα φύσημα του αέρα να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Άρχισα, λοιπόν, να εκτιμώ μικρά πράγματα, να μην πολυασχολούμαι με αυτά που με ενοχλούν, να μην πληγώνομαι και να μην απογοητεύομαι πολύ. Να δέχομαι τους άλλους όπως είναι, χωρίς να θέλω να τους διορθώσω. Γιατί, μάλλον, δεν θέλουν να διορθωθούν οι άνθρωποι. Όταν ήμουν νεότερη με «έτρωγε» αυτό: να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Τώρα πια, με ενδιαφέρει να τα «χωρέσω» τα κακώς κείμενα.
Πού αναζητήσατε τη δύναμη για να αναμετρηθείτε με τον θάνατο;
Με βοήθησε μια σκέψη: ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβόμαστε αυτό το σκοτάδι και το χώμα που μπαίνουμε μέσα. Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό που θα φύγει από μέσα μου, θα μεταφερθεί με τον θάνατό μου κάπου αλλού, ηρέμησα. Δεν σου κρύβω, βέβαια, ότι γύρισα και είπα στον εαυτό μου: «είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα «εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή». Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα. Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, να γυμνάζομαι. Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν τη χάρηκα αρκετά…
Η μεγάλη πορεία της στη μουσική, η συνύπαρξή της με την Ελένη Τσαλιγοπούλου έπειτα από 16 χρόνια στο Σταυρό του νότου, η κόρη της, οι μεγάλοι έρωτες που βίωσε, οι καλλιτέχνες της άλλης όχθης που εκτιμά, αλλά και όσα διδάχθηκε από τα 2 σοβαρά προβλήματα υγείας που άλλαξαν καταλυτικά τη ζωή της… Η Μελίνα Κανά δίνει μαθήματα θάρρους και δύναμης.
Απο τον Γιάννη Βίτσα
Έπειτα από 16 χρόνια συνεργάζεστε ξανά με την Ελένη Τσαλιγοπούλου στον «Σταυρό του Νότου». Τα συναισθήματά σου;
Ήταν πολύ όμορφη η πρώτη μας συνεργασία το 1998. Είχαμε συνυπάρξει επί έναν χρόνο. Η τωρινή μας συνάντηση μας είναι εξίσου δημιουργική. Έχουμε κοινή καταγωγή από τη βόρεια Ελλάδα, που είναι πολύ καθοριστική στις επιλογές μας και στο πώς είμαστε η καθεμιά ξεχωριστά. Υπάρχουν κοινοί κώδικες. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε ως προσωπικότητες. Είμαστε 2 γυναίκες σε κοντινές ηλικίες με παράλληλες ζωές. Έχουμε αποκτήσει παιδιά, κινούμαστε στα ίδια πλαίσια φιλικών σχέσεων, αγαπάμε την ίδια μουσική. Είναι πολλά τα κοινά μας σημεία συν του ότι την εκτιμώ πολύ σαν τραγουδίστρια.
Έχεις αισθανθεί ανταγωνισμό σε συνεργασίες σου;
Ο σεβασμός είναι το πρώτο συστατικό των ανθρωπίνων σχέσεων. Έχει συμβεί να μη γίνω φίλη με συνάδελφο, να μη νιώσω τόσο κοντά. Αν υπάρχει αλληλοεκτίμηση, μπορείς, τουλάχιστον, να δουλέψεις με αξιοπρέπεια και ευκολία. Δεν δίνω σημασία στον ανταγωνισμό. Δεν με αφορά. Προσωπικά δεν έχω να ανταγωνιστώ σε κάτι κάποιον. Δεν στέκομαι, λοιπόν, εκεί.
Βρίσκεσαι στη μουσική επί 7 χρόνια. Ποιοι πρόσωπα επηρέασαν καταλυτικά την πορεία σου;
Με επηρέασαν πολύ ο Νίκος Παπάζογλου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Οι πρώτες μου δουλειές με καθόρισαν.
Τι θυμάσαι από τον Νίκο Παπάζογλου;
Υπήρξα πολύ τυχερή που τον γνώρισα στο ξεκίνημά μου. Ήμουν 22 χρονών. Με πήρε μαζί του σε μία καλοκαιρινή περιοδεία. Ήταν το βάπτισμα του πυρός στη μουσική. Βρέθηκα, ξαφνικά, μπροστά σε μεγάλο κοινό, συνεργαζόμενη με έναν σπουδαίο καλλιτέχνη. Τον θαύμαζα πολύ. Για εμένα ήταν σχολείο.
Έπειτα συνεργάστηκες με τον Μαμαγκάκη. Είναι τύχη και τιμή για έναν νέο άνθρωπο να συνεργάζεται με έναν τόσο σημαντικό συνθέτη.
Σαφέστατα. Είχα ακούσει την «Εκδρομή» ούσα μαθήτρια κι είχα εντυπωσιαστεί με τα τραγούδια, παρόλο που ήταν δύσκολα. Όταν έκανα δουλειά μαζί του πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο όνειρό μου.
Ποιους καλλιτέχνες της εμπορικής σκηνής έχεις ξεχωρίσει και θα μπορούσες να βρεθείς μαζί τους επί σκηνής;
Μ’ αρέσει η Νατάσα Θεοδωρίδου. Τη θεωρώ καλή τραγουδίστρια. Έχει πει ωραία τραγούδια. Μ’ αρέσει ο Νίκος Βέρτης, όπως, επίσης, και η Πάολα, αλλά δεν θα μπορούσα να συνυπάρξω μαζί της. Είναι, όμως, εξαιρετική, κι όταν τραγουδά τα δίνει όλα.
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Λιζέτα Καλημέρη είναι αδελφή σου, αν και έχετε βρεθεί, πολλές φορές, καλλιτεχνικά. Υπήρξε ποτέ ανταγωνισμός μεταξύ σας και το ρωτώ γιατί, αν θες, εσύ πάντοτε ήσουν πιο προβεβλημένη
Είμαι πιο μεγάλη! Η Λιζέτα πήγαινε ακόμη σχολείο, όταν ξεκίνησα να τραγουδώ. Επειδή είμαστε γυναίκες, αδελφές, έχουμε κοντινή ηλικία, υπάρχει ανταγωνισμός από την ώρα που γεννηθήκαμε. Σαφέστατα, όμως, υπάρχει παράλληλα αγάπη και εκτίμηση. Επειδή είμαι λίγο μεγαλύτερη, έχω τάση να την προστατεύω. Νομίζω ότι αν δεν ήταν καλή τραγουδίστρια, θα της έλεγα να σταματήσει. Επειδή είναι εξαιρετική, δεν είχα κανένα λόγο να πω “Λιζέτα μην το κάνεις”. Σέβομαι τις επιλογές της και τη θαυμάζω ως ερμηνεύτρια.
Έχεις μία κόρη 21 έτους. Πώς είσαι ως μαμά;
Νομίζω ότι τα έχω καταφέρει. Βλέποντας το πόσο ξεχωριστό παιδί είναι εκείνη, δικαιώνομαι και εγώ. Λάθη κάνουν όλοι. Τα παιδιά έχουν την τάση να δικαιολογήσουν και να αγαπήσουν ακόμη και έναν κακό γονιό. Είναι ανάγκη του ανθρώπου. Οπότε ελπίζω και εύχομαι να είμαι μία καλή μαμά για την κόρη μου.
Προσφάτως περιέγραψες, με πολύ συγκινητικό τρόπο, ένα δύσκολο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισες.
Το 2007, όπου είχα κάνει μία εγχείρηση αυχένα, ενώ νωρίτερα αντιμετώπισα ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Βίωσα δύο μεγάλα προβλήματα υγείας, τα οποία, δόξα το Θεό, τα ξεπέρασα. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη, αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκε.
Πρέπει να είναι σοκαριστικό.
Είναι. Δεν θέλω ούτε να το σκέπτομαι. Κλονίστηκα. Ήταν πολύ δύσκολο.
Διαγνώστηκε τυχαία το πρόβλημα που αντιμετώπισες στον αυχένα;
Όχι. Οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα της προσχολικής ηλικίας, το οποίο, σιγά σιγά, επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007, η κατάσταση ήταν, πια, βεβαρημένη. Απαιτούνταν να εγχειριστώ. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Πώς το διαχειρίστηκες;
Σαφέστατα είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Είχα πόνους. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό, όταν αρρωσταίνω, θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω από την κατάσταση. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δεν μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.
Τι σε κράταγε ψυχολογικά;
Το παιδί μου και τα νιάτα μου. Ήμουν πολύ νέα. Είπα «Όχι». Πάει κόντρα στη ζωή. Πρέπει να το πολεμήσω. Είπα στον εαυτό μου «Θα κάνεις ό,τι μπορείς». Άρχισα να γυμνάζομαι, να προσέχω τη διατροφή μου, έκοψα κακές συνήθειες που ήταν χαζές. Δεν το έβαλα κάτω και αυτό συμβουλεύω σε οποιοδήποτε άνθρωπο βιώνει ένα πρόβλημα υγείας.
Είναι φοβερό το μέγεθος της δύναμής σου, ειδικά κατά την εγχείρηση καρδιάς, όπου ο γιατρός τρύπησε την αρτηρία του ποδιού, αντί για τη φλέβα. Ουσιαστικά έζησες καθαρά με τη θέλησή σου.
Και με τη βοήθεια των γιατρών. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα λάθος που γίνεται συχνά, αλλά όταν είσαι από εγχείρηση και τρέχει το αίμα εξαντλείσαι. Μπορεί να σε πανικοβάλει.
Θυμάσαι ή έχεις διαγράψει πια εκείνες τις στιγμές;
Το θυμάμαι με χαρά πια. Κατάλαβα ότι μέσα μου έχω δύναμη και αν τη ζητήσω πολύ απλά θα έρθει. Δεν μπορώ να διανοηθώ άνθρωπο που περνά πρόβλημα υγείας και δεν έχει ζητήσει βοήθεια από τον ουρανό, όταν ολοκληρωθεί η βοήθεια επί γης.
Έχεις αισθανθεί πολλές φορές την εύνοια του Θεού;
Ναι, παρόλο που, πολλές φορές, δεν την αξίζω. Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη. Ξεφεύγω, παρασύρομαι, ξεχνιέμαι.
Είσαι διαφορετική έπειτα από όσα έζησες;
Ολοκληρώθηκα ως προσωπικότητα. Ανακάλυψα μέσα μου ένα κομμάτι μου πολύ ισχυρό θέλησης, μη παραίτησης και εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Όταν είμαστε νέοι, είμαστε απόλυτοι.
Πόσο διάστημα απαιτήθηκε προκειμένου να ξεπεράσεις εξ’ ολοκλήρου το πρόβλημα υγείας σου;
Πήρε δύο χρόνια και ουσιαστικά η προσπάθεια δεν σταματά ποτέ.
Συμβουλεύτηκες ψυχολόγο;
Έπρεπε να το κάνω. Έπρεπε να μη με ενοχοποιώ τόσο πολύ, να φιλτράρω το συναίσθημά μου και τις αντιδράσεις μου και σε σχέση με τον εκάστοτε άνθρωπο έχω απέναντι μου. Δεν έκανα ψυχανάλυση, όμως, όπως ο περισσότερος κόσμος για να καταλάβω τον εαυτό μου. Είχα ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα να αντιμετωπίσω. Ήμουν ένας υγιής άνθρωπος, ο οποίος, ξαφνικά, βρέθηκε σε μεγάλη ανημποριά. Δεν ήταν καν σταδιακό αυτό. Και στις δύο περιπτώσεις συνέβη απότομα, οπότε αυτό άλλαξε όλη μου τη συμπεριφορά. Έπρεπε να ξαναβρώ τις ισορροπίες μου.
Θύμωσες τότε; Είπες «Γιατί σε εμένα»;
Ναι, το είπα, γιατί ήταν πολύ ξαφνικό. Ήταν η πρώτη αντίδραση, αν θέλεις. Μετά είπα ένα πολύ πιο σοβαρό «γιατί» για να ανακαλύψω την αιτία που με οδήγησε εκεί.
Ποια θεωρείς ότι ήταν;
Η απολυτότητα και η τρομερή αυτοπεποίθηση της δύναμης που είχα πιο νέα, η οποία με οδηγούσε στο να κάνω ακραία πράγματα. Έφερνα τον εαυτό μου στα όρια πολλές φορές. Δεν με προστάτευα. Πολλές φορές, ξεπερνούσα τα όρια μου. Η δουλειά μου με κούραζε και εγώ δεν σταματούσα. Ήθελα ταυτόχρονα να είμαι και στους άλλους τομείς της ζωής μου εντάξει, να μην είμαι απούσα. Δεν μετανιώνω όσα και αν βίωσα, γιατί είχα μια γεμάτη ζωή.
Αγαπάς τώρα πια περισσότερο τη Μελίνα;
Την αγαπάω και την προσέχω πιο πολύ. Τη φέρνω στην τάξη. Της τραβώ το αυτί. Λέω «Φτάνει. Ξεκουράσου τώρα».
Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισες άλλαξαν τη σχέση σου με την κόρη σου;
Φοβήθηκε και είναι λογικό. Όχι! Η σχέση μας δεν άλλαξε. Παραμένει ίδια. Νομίζω πως την έκανε λίγο περισσότερο υπεύθυνη. Την ωρίμασε. Ανέλαβε τις ευθύνες. Πάντα, όμως, ήμασταν κοντά. Είναι πολύ τρυφερό παιδί η κόρη μου.
Έζησες μεγάλους έρωτες;
Ναι. Είμαι απαίσια. Είμαι πολύ απαιτητική, γιατί όταν ερωτεύομαι, δίνω στον σύντροφό μου διαστάσεις θεού. Τον θεωρώ τέλειο, αλάνθαστο, χωρίς ψεγάδι. Δεν είναι σωστό. Φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη ο άλλος και εγώ, πολύ γρήγορα, πέφτω από τα σύννεφα. Η εξάρτησή μου, λόγω του έρωτα, με κάνει και νιώθω ανελεύθερη. Με ζορίζει το να θεωρώ απαραίτητη την παρουσία κάποιου για να είμαι καλά.
Συγκρούεσαι;
Βέβαια.
Διεκδικείς τα θέλω σου;
Πολύ και με ποικίλους τρόπους πολιορκίας. Αν θέλω κάτι το λαμβάνω. Δεν μπορεί ο άλλος να το αποφύγει. Λειτουργώ κυκλωτικά.
Έχεις κάνει πρώτη κίνηση σε άνδρα που σου άρεσε;
Το θέμα είναι να βρω άνδρα να κάνει την πρώτη κίνηση. Συνήθως περιμένουν να κάνω εγώ, πράγμα που δεν το επιθυμώ.
Ποιο είναι το βιωματικό σου τραγούδι;
«Τα μεταξωτά». Αυτό που εκφράζει το θέλω μου, όμως, είναι «το αερικό».
Τι τίτλο θα έβαζες στη ζωή σου;
Ταξιδεύοντας με τραγούδια.
Η Θεσσαλονικιά τραγουδίστρια μιλάει στη Φανή Πλατσατούρα για τη ζωή, τον έρωτα, τη μουσική, το θάνατο…
Συναντηθήκαμε σε ένα καφέ στα Μελίσσια. Τα τελευταία 14 χρόνια είναι η περιοχή της. Καθίσαμε στο τραπέζι, μαζί και οι ιστορίες της… Καλοκαίρι, τρεις το πρωί σε ένα beach bar. Εκείνη με μαγιό να χορεύει την τελευταία επιτυχία του Γιώργου Τσαλίκη. Είχε κέφια ο DJ. Απέναντί της ένας κύριος να την κοιτά επίμονα. Κάποια στιγμή, την πλησιάζει και της κουνά αυστηρά το δάχτυλο.
«Πώς μπορείς εσύ, μία καλλιτέχνιδα αυτού του βεληνεκούς, που έχει τραγουδήσει Θεοδωράκη, που είναι της κουλτούρας, που εμφανίζεται μόνο σε επιλεγμένους χώρους Τέχνης, να χορεύεις με αυτά τα τραγούδια; Ντροπή» τόνισε και το στόμα του γέμισε.
Γυρνά, λοιπόν, εκείνη και του απαντά:
«Τι θέλεις να κάνω, ρε φίλε, στις 3 το πρωί σε ένα μπαρ; Να κουνιέμαι με τον “Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι; Ντροπή”» του αντέτεινε.
Η Μελίνα Κανά έχει χιούμορ…
– Ποιος σας βάπτισε «Μελίνα Κανά»;
Το πραγματικό μου όνομα είναι Μαρία Κανατά. Μελίνα με φωνάζουν από παιδί. Το «Κανά» ήταν ιδέα του Νίκου Μαμαγκάκη. Μου είπε πως, όταν θα γράφουν το όνομά σου στα κεφαλαία, θα το διαβάζουν «κανάτα». Αυτό ήταν ένα πολύ λογικό επιχείρημα και με έπεισε.
– Θυμάστε το πρώτο live σας;
Ήταν στη μπουάτ «Πλατώ», στη Θεσσαλονίκη. Τη θυμάμαι ολοκάθαρα την πρώτη μου εμφάνιση. Τελείωσε η βραδιά και νόμιζα ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Είπα «άντε να πάω σπίτι μου, τελείωσε και αυτό». Είχα τόσο άγχος που ήθελα να περάσει η βραδιά και να πάω σπίτι μου να ησυχάσω.
– Έχετε ακόμη άγχος πάνω στη σκηνή;
Δεν έχω κάθε φορά άγχος. Συνήθως το άγχος κρατά μέχρι η παράστασή μας να μορφοποιηθεί, να την παρουσιάσουμε στον κόσμο και να αρέσει. Όταν όλα αυτά μπουν σε έναν ρυθμό, περιορίζεται και το άγχος. Χωρίς να μπορώ να πω, βέβαια, ότι εξαλείφεται τελείως. Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή λέω «Θεέ μου, βοήθα με να πάει καλά αυτή η βραδιά, να είμαι καλή» και ξεκινάω… Μου αρέσουν οι μουσικές σκηνές, γιατί μπορούμε όλοι μαζί να γίνουμε μια παρέα. Οι μεγάλοι χώροι εξαφανίζουν την ατομικότητα.
– Για πού ταξιδεύετε όταν είστε στη σκηνή;
Υπάρχουν στιγμές που πάνω στη σκηνή εσωστρέφομαι. Με παρασύρει το τραγούδι και μπαίνω στον δικό μου κόσμο. Αλλά αυτό διαρκεί μικρές στιγμές, μετά επανέρχομαι. Αλλάζει το τραγούδι, ξαναρχίζει η επικοινωνία με τον κόσμο.
– Και όταν το πρόγραμμα τελειώσει, τι συνηθίζετε να κάνετε;
Μου αρέσει πάρα πολύ να κάθομαι ήρεμα μετά με τους φίλους και τους συνεργάτες μου να πιούμε ένα ποτό, να καπνίσουμε ένα τσιγαράκι και να πούμε με την ησυχία μας τι έγινε στο live. Ή να πάω μια βόλτα με το αυτοκίνητο να καθαρίσει το κεφάλι μου. Το καμαρίνι μου είναι ανοιχτό, αλλά αποφεύγω να φωτογραφίζομαι με τον κόσμο. Είμαι κουρασμένη αρκετά μετά από τρεις ώρες live πρόγραμμα και θεωρώ πως ό,τι είχα να δώσω, το έδωσα πάνω στη σκηνή.
– Στα μπουζούκια θα πάτε να διασκεδάσετε;
Μια στο τόσο θα το κάνω. Αν είναι κατάλληλη η παρέα ή με παρασύρουν θα πάω, αλλά δεν είναι κάτι που συνηθίζω. Δεν τα αφορίζω όμως. Δεν είναι, εκείνοι της «πίστας» και εμείς της «κουλτούρας». Προς Θεού, με όλες αυτές τις ταμπέλες.
– Το τραγούδι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;
Το ταλέντο του καθενός πρέπει να είναι ένα κίνητρο που θα τον βοηθήσει να καλυτερέψει και ως άνθρωπος. Γιατί είναι ευνοημένος, του δόθηκε ένα δώρο από τον ουρανό. Προσωπικά, νομίζω ότι το τραγούδι με έχει βοηθήσει πολύ να καλυτερεύσω ως άνθρωπος. Δεν ξέρω αν έκανα κάποια άλλη δουλειά πως θα ήταν η σκέψη και η ιδιοσυγκρασία μου και πώς θα είχε εξελιχθεί ο χαρακτήρας μου, αλλά τα βασικά μου στοιχεία, επειδή τα θυμάμαι από την εφηβεία μου, παραμένουν ίδια. «Φευγιό», «ιδιοτροπία», «μοναχικότητα»… Όλα τα είχα από παιδί.
– Γιατί δεν δίνετε συχνά συνεντεύξεις;
Ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλά μέσα από το έργο του. Δεν χρειάζεται να βγαίνει να λέει την άποψή του για ό,τι συμβαίνει. Από τη στάση που κρατά απέναντι στα πράγματα, φαίνονται τα πιστεύω του. Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης μπορεί να δίνει απαντήσεις μέσα από το έργο του σε ερωτήματα που θα τεθούν στο μέλλον. Δεν κουμπώνουν πάντα οι καλλιτέχνες στην εποχή τους. Γι΄ αυτό και μερικοί είναι δυσανάγνωστοι ή φαίνονται παράταιροι με το πνεύμα των καιρών. Αισθάνομαι, για παράδειγμα, ότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας καλλιτέχνης που δεν «κουμπώνει» ακριβώς με την εποχή του. Το μέλλον θα δείξει αν τελικά ήταν πιο μπροστά…
– Σε ποιους απευθύνετε η μουσική σας;
Το κοινό μου είναι κόσμος που με έμαθε απ΄ όταν ξεκίνησα και αγάπησε τα τραγούδια μου. Στο μεταξύ, αυτοί οι άνθρωποι μεγάλωσαν, όπως μεγάλωσα και εγώ, έκαναν τα παιδάκια τους και τώρα έρχονται και τα παιδιά τους να μας ακούσουν και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο. Η μουσική μου απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να τον αγγίξει.
– Στο σπίτι σας τι μουσική ακούτε;
Θα ακούσω τα πάντα, και ξένα και ελληνικά. Θα βάλω να ακούσω μουσική για συγκεκριμένο λόγο και στιγμή. Να σου πω την αλήθεια, θα βάλω σπανίως να ακούσω μουσική. Η μουσική που αναζητώ είναι μέσα μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τους ανθρώπους που όλη μέρα ακούν κάτι. Μου φαίνεται ανυπόφορο.
– Είστε χορτασμένη από την Τέχνη σας;
Τραγουδώ από τα 23 μου χρόνια. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και ικανοποιημένη από αυτά που έχω κάνει, δεν αισθάνθηκα ότι πρόδωσα κάτι. Ήμουν πάντα συνεπής σε αυτά που ήθελα και τυχερή. Τα τραγούδια που είπα, τα επέλεξα εγώ, τα «όχι» που είπα ήταν με πλήρη συνείδηση και περισσότερα από τα «ναι». Και ήμουν τυχερή, γιατί μου έτυχαν καλά τραγούδια, που τα αγάπησε ο κόσμος και αντέχουν ακόμη στον χρόνο. Πιστεύω ότι αν ξεκινούσα τώρα στο τραγούδι, τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα για μένα.
– Τον αγαπάτε πολύ τον εαυτό σας;
Εξ ολοκλήρου όχι, δεν τον έχω αγαπήσει. Έχω κάτι πλευρές στον χαρακτήρα μου που είναι απαίσιες. Αλλά και πλευρές που είναι αξιαγάπητες. Είμαι, βέβαια, της άποψης ότι ο άνθρωπος που έχει μεγάλα ελαττώματα, συνήθως έχει και μεγάλα προτερήματα. Μου αρέσει να περνώ αρκετές ώρες με τον εαυτό μου. Θα έλεγα ότι μου αρέσει περισσότερο από το να βρίσκομαι με παρέες. Ξέρω τι έχω, ξέρω τι είμαι και δεν νομίζω να διεκδικώ κάτι, τώρα πια. Όταν έπρεπε, όμως, διεκδίκησα όσα ήθελα και μάλιστα, με τη γροθιά στο μαχαίρι.
– Πόσων χρονών νιώθετε;
Μέσα μου νιώθω αιώνια. Μέσα μου έχω όλες τις ηλικίες. Είμαι και παιδί και υπερήλικας και μεσήλικας και αρχέγονη και καινούργια. Η βιολογική μου ηλικία είναι 48 ετών. Έχω συμβιβαστεί εντελώς με τον χρόνο, ξέρω ότι δεν μπορώ να τον νικήσω. Απλά πόσο «τοπ» μπορείς να είσαι στα 48 σου; Εκεί θέλω να πάω. Δεν θα προσποιηθώ την 25άρα, νευριάζω όταν βλέπω μεγάλους ανθρώπους να νεανίζουν άγαρμπα.
– Κάνατε μια εγχείρηση καρδιάς, περάσατε έναν καρκίνο. Το μεγάλο μάθημα ζωής;
Ξαφνικά ένιωσα πολύ πρόσκαιρη. Ότι μπορεί σε ένα φύσημα του αέρα να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Άρχισα, λοιπόν, να εκτιμώ μικρά πράγματα, να μην πολυασχολούμαι με αυτά που με ενοχλούν, να μην πληγώνομαι και να μην απογοητεύομαι πολύ. Να δέχομαι τους άλλους όπως είναι, χωρίς να θέλω να τους διορθώσω. Γιατί, μάλλον, δεν θέλουν να διορθωθούν οι άνθρωποι. Όταν ήμουν νεότερη με «έτρωγε» αυτό: να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Τώρα πια, με ενδιαφέρει να τα «χωρέσω» τα κακώς κείμενα.
– Πού αναζητήσατε τη δύναμη για να αναμετρηθείτε με τον θάνατο;
Με βοήθησε μια σκέψη: ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβόμαστε αυτό το σκοτάδι και το χώμα που μπαίνουμε μέσα. Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό που θα φύγει από μέσα μου, θα μεταφερθεί με τον θάνατό μου κάπου αλλού, ηρέμησα. Δεν σου κρύβω, βέβαια, ότι γύρισα και είπα στον εαυτό μου: «είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα «εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή». Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα. Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, να γυμνάζομαι. Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν τη χάρηκα αρκετά…
– Τι εννοούσατε όταν δηλώσατε πως «το πιο ακραίο που έχω κάνει για τον έρωτα είναι να τον απαρνηθώ»;
Toν απαρνήθηκα για να μην τον «χαλάσω». Πίστευα ότι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αν συνεχίζαμε, θα καταστρέφαμε αυτό που νιώθαμε. Θα γινόταν κάτι άσχημο. Οπότε προτίμησα να μην έχω ούτε τη χαρά του έρωτα. Γενικά, πιστεύω στους ιδανικούς έρωτες και τα παραμύθια. Στον καθαρό έρωτα που σε καίει και σε ξαναγεννάει. Είναι αυτός ο πραγματικός έρωτας που σου κάνει καλό και σου δίνει θετική δύναμη στη ζωή σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σέβονται τον έρωτα. Αυτό με νευριάζει. Μπαίνει ο έρωτας, που είναι ένα μυθικό πράγμα, σε μια κατάσταση κοινωνικών συμβάσεων.
– Είχατε τέτοιους «καθαρούς» έρωτες στη ζωή σας;
Ποτέ στη ζωή σου δεν έχεις αρκετούς τέτοιους. Και μπορεί να μην έχεις και κανέναν. Μπορεί απλά να τον ονειρεύεσαι. Αλλά εγώ, ναι, βίωσα έναν τέτοιον έρωτα. Ήμουν πολύ νέα τότε. Ο έρωτας είναι ένα λουλούδι που θέλει μυστικότητα για να ανθίσει, θέλει να το μοιράζεσαι μόνο με λίγους…
– Ξεκινάτε αυτήν την Παρασκευή τις εμφανίσεις σας στον «Σταυρό του Νότου».
Ναι, αυτή την Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου και για 8 συνεχόμενες Παρασκευές, μαζί με τον Πέτρο Μάλαμα και τον «Γόη του Θησείου», μια νέα μπάντα που αποτελείται από τους Παναγιώτης Μανουηλίδη, Θάνος Καζαντζή, Κώστα Νικολόπουλο, Νίκος Παπαϊωάννου. Πραγματικά ταλαντούχα παιδιά που είμαι πολύ χαρούμενη που τους γνώρισα και συναντιόμαστε μουσικά. Σας περιμένουμε να ‘ρθειτε, να γίνουμε όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα.