Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Τσαφούλιας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ «Επίλογος» και ρωτήθηκε, μεταξύ άλλων, για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, την Ημέρα της Γυναίκας και τις τηλεοπτικές παραγωγές.
«Αν διαβάσετε τον Μακρυγιάννη και την περιγραφή του για τις αρχές του 1800 στην Ελλάδα θα δείτε ότι η ίδια κατάσταση περιγράφεται πάνω κάτω. Το δυστύχημα στα Τέμπη, κατά την γνώμη μου, δεν ανέδειξε τίποτα άλλο, από την παθογένεια και την ανικανότητα της ελληνικής πολιτείας τα τελευταία 23 χρόνια. Για μένα, το έγκλημα αυτό είναι συλλογικής ευθύνης. Και δεν είναι συλλογικής ευθύνης μόνο της πολιτικής εξουσίας, αν θέλετε, είναι ένα δυστύχημα το οποίο έχει νεκρούς. Το μόνο χειρότερο από αυτό, είναι να έχεις νέους νεκρούς, αυτό είναι κάτι που ξεπερνιέται πολύ δύσκολα».
«Νέοι άνθρωποι από 15 χρονών, 20, 25, πλήρωσαν τις παθογένειες αυτού του κράτους και όλων μας, είναι μια στιγμή που για μένα, χρειάζεται να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Όποιος ποτέ χρησιμοποίησε γνωστό για να σβήσει μια κλήση, για να βάλει το παιδί του κάπου καλά στον στρατό, για να πάρει μια θέση, έχει ευθύνη. Οι εκπομπές οι δημοσιογραφικές που ανέδειξαν το θέμα και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, έχουν ευθύνη. Διότι το 1/10 του χρόνου να αφιέρωναν στα πράγματα που δεν γίνονται και αφορούν την ασφάλειά μας, σε σχέση με τους χρόνους που αφιερώνουν σε παίκτες των ριάλιτι, σε πράγματα που δεν έχουν καμία αξία… το 1/10 να αφιέρωναν για τα πράγματα αυτά, κάτι άλλο θα είχε φτιάξει».
«Για τους πολιτικούς δεν το συζητάμε, διότι ζούμε σε μια χώρα που δυστυχώς την λέξη φιλότιμο, ενώ την καμαρώνουμε ότι είμαστε οι μόνοι που την έχουμε, την κρατάμε μόνο στα λεξικά μας. Δεν την βάζουμε καθόλου στην πολιτική ζωή, ο όρος “πολιτική ευθύνη” ή “ευθιξία”, απέχει κατά πολύ. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πόσο γρήγορα μπήκαν στο παιχνίδι “εσύ φταις, εγώ φταίω”. Η ταχύτητα που μπήκαν σ’ αυτή τη στιχομυθία ήταν εντυπωσιακή. Είναι σωστό να μην βλέπουμε το δέντρο χάνοντας το δάσος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το κάθε δέντρο είναι μέρος του δάσους».
«Βλέπω και την στάση του υπουργού. Βγήκε ένα βίντεο και από το κανάλι σας και από άλλα για μια έντονη αντιπαράθεση που είχε στην Βουλή πριν από το ατύχημα, που τέθηκε θέμα ασφάλειας και είπε “θα έπρεπε να ντρέπεστε” κλπ. Βλέποντας αυτή την ομιλία δυο συμπεράσματα μπορώ να βγάλω: ή αυτός ο άνθρωπος την ώρα που τα έλεγε αυτά, ήξερε ότι λέει ψέματα, άρα η ευθύνη του είναι ποινική, δεν είναι απλά πολιτική. Ή δεν το ήξερε και ήταν ένας “διακοσμητικός” υπουργός, ο οποίος εμπιστεύθηκε τους συνεργάτες του και εκείνοι τον εξέθεσαν. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν παραιτείσαι, λες ποιοι σε ενημέρωσαν και παραιτείσαι μετά».
«Φταίμε όλοι»
«Αν ήταν μια ευθύνη να αναληφθεί θα έπρεπε να ήταν όταν η Ευρώπη μας παρέπεμψε στο δικαστήριο για την ασφάλεια των τρένων. Τότε παραιτείται ο υπουργός ή τον παραιτεί ο πρωθυπουργός. Με 57 άτομα η παραίτηση… δηλαδή μην ξεχάσουμε και τα αυτονόητα. Στην Ιαπωνία θα κάνανε χαρακίρι. Αλλά παραμένεις βουλευτής και πολιτεύεσαι ξανά. Δεν είναι αυτό το κομμάτι της πολιτικής ευθύνης ή της σκέψης ας πούμε γενικότερα. Φταίμε όλοι. Ευθυνόμαστε όλοι, αυτό δεν αλλάζει τίποτα, ούτε στους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους ούτε στις οικογένειές τους, που τους έχουμε καταστήσει εν ζωή νεκρούς. Τι να πεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους τώρα; Και σαφώς δεν μπορείς να μιλάς για θυσίες».