Η Γωγώ Μπρέμπου με αφορμή τον ρόλο της στον «Παράδεισο των κυριών» εμφανίστηκε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και μίλησε για τα δέκα χρόνια απουσίας της από την τηλεόραση, την πανδημία, τον Θανάση Βέγγο και τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
«Οι εξελίξεις, στη σειρά, θα είναι καταιγιστικές… Αυτό που μαθαίνει απ’ τον γιο της είναι συγκλονιστικό, είναι κάτι που κάθε γονιός απεύχεται… Θα δεις παρακάτω πως αυτή η γυναίκα προσπαθεί να διαχειριστεί την διαταραγμένη προσωπικότητα του γιου της. Έχει φανεί ότι ο Πάρης δεν έχει ψυχική υγεία… Δε νιώθει τι σημαίνει δικαιοσύνη, τι σημαίνει διεκδίκηση τίμια…» είπε.
Σε ερώτηση για το αν θα αποκαλύψει στον άντρα της ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα: «Νομίζω ότι ο άντρας της είναι εκεί και θα πρέπει να το έχει δει κι εκείνος».
«Ήταν συγκυριακό. Τώρα που πήρε ξανά μια φόρα η τηλεόραση που αφορά στα ελληνικά σίριαλ, εδώ είμαι… Δεν θα πω αν είχα προτάσεις, γιατί δεν πιστεύω ότι τα ναι και τα όχι φτιάχνουν καριέρες, οι προσωπικότητες φτιάχνουν και οι καλοί ταλαντούχοι συνεργάτες».
Όσον αφορά στην περίοδο της πανδημίας, τα κλειστά θέατρα, αλλά και όσο συμβαίνουν στον χώρο η Γωγώ Μπρέμπου ανέφερε:
«Δυσκολεύτηκα αρκετά. Το χώνεψα, παρόλο που θύμωσα γιατί η παράσταση έμεινε στη μέση, και προσπάθησα να κάνω υπομονή… Το επίδομα που έδινε η κυβέρνηση ήταν ένα έσοδο ροής… Αν είχα ακούσει ότι έχει συμβεί κάτι ακραίο, α αντίδρασή μυ θα ήταν σφαλιάρα. Δεν υπάρχει άλλη αντίδραση όταν εμένα θα μου έλεγε κάποιος κάτι τέτοιο…».
«Δεν μου είχε δώσει ποτέ κάποια συγκεκριμένη συμβουλή. Η στάση που είχε, που τον ενδιέφερε μόνο η δουλειά του, που κοιτούσε τους πάντες με σεβασμό, που ήταν τόσο ευγενικός, τόσο gentleman, και είχε τόσο φοβερό χιούμορ… Ο Θανάσης Βέγγος σταμάτησε να δίνει συνεντεύξεις γιατί είχε μια εταιρία παραγωγής η οποία κάποια στιγμή δεν πήγε καθόλου καλά και δεν είχε βγει κανείς να του συμπαρασταθεί, ενώ ήταν χρεωμένος περνούσε πάρα πολύ άσχημα και αυτό τον θύμωσε και πολύ καλά έκανε».
Κλείνοντας, η Γωγώ Μπρέμπου μίλησε για την πρώτη της τηλεοπτική δουλειά με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη: «Τότε δεν αντιλαμβανόμουν τι σπουδαίο πράγμα θα γινόταν, αλλά δε νομίζω ότι κανείς το αντιλαμβανόταν».