Σπαρακτικές είναι οι αναρτήσεις όσων γνώριζαν τον ανθυποσμηναγού, Περικλή Στεφανίδη, συγκυβερνήτη του μοιραίου Canadair.
Σε γνώρισα μόλις είχες πρωτομπεί στην Ικάρων.
Είχες περάσει με την 2η.
Μπορούσες να μπεις σε όποια σχολή ήθελες σου είπα. Γιατί ξαναδωσες?
Εγώ από μικρός Ίκαρος ήθελα να γίνω, μου απάντησες.
Για το πρώτο σας σπίτι με τον Άγγελο και τον Θοδωρή, σας πήγα όλους μαζί να αγοράσετε τα έπιπλα σας.
Σε πειραζαμε με την Νανά για τα προσωπικά σου κι εσύ γελούσες.
Στην ορκωμοσία σου φιλοξένησα τους φίλους σου και σηκώσανε τον κόσμο την ώρα της τελετής από την υπερηφάνεια τους για εσένα.
Πριν μερικούς μήνες σε είδα για τελευταία φορά και σε ρώτησα πως πάνε οι πτήσεις.
Σβήνω φωτιές, μου απάντησες όλο καμάρι.
Την προηγούμενη εβδομάδα έβλεπα τις φωτογραφίες από τις διακοπές σας.
Όλοι οι φίλοι σου μαζί, μια γροθιά, μια οικογένεια.
Γιατί ήσουν το καλύτερο παιδί.
Και τώρα έγινες ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Κρίμα τα νιάτα σου αγόρι μου.
Και τα δικά σου και του κυβερνήτη σου.
Αντίο Περικλή μου.
Για όσους σε γνωρίζαμε, ήσουν ήρωας και πριν την σημερινή σου θυσία.