Η Δανάη Μπάρκα είναι μια από τις αγαπημένες παρουσιάστριες του ελληνικού κοινού ενώ είναι και αρκετά δυναμική σαν χαρακτήρας έχοντας το θάρρος και της γνώμης της αλλά και δεν διστάζει να απολαμβάνει τη ζωή της στο έπακρον παρα τα κατά καιρούς άσχημα και επικριτικά σχόλια.
Πρόσφατα λοιπόν η Δανάη Μπάρκα φόρεσε το μαγιό της για τις ανάγκες της συνέντευξής της στο περιοδικό ΟΚ! Και μεταξύ άλλων μίλησε και για την αλλαγή που θέλει να κάνει στη ζωή της και τη μεγαλύτερή της ανασφάλεια ενώ αναφέρθηκε και στο θέμα του bodyshaming.
Ενώ αμέσως μετά και το τέλος των επαγγελματικών της υποχρεώσεων για την εκπομπή της Πάμε Δανάη με την οποία έδωσε ραντεβού για τον Σεπτέμβριο, η Δανάη Μπάρκα βρέθηκε στην αγαπημένη της Σέριφο για τις πρώτες μέρες των διακοπών της και δημοσίευσε και μια σειρά φωτογραφιών.
«Εκεί που είσαι ο εαυτός σου, εκεί που δεν βάζεις φίλτρα για να σε αποδεχτούν ή να σε αποδεχτείς» έγραψε στην ανάρτησή της
Υπάρχει φυσικά και το θέμα του body shaming. Για αυτές τις κοπέλες που μου ανέφερες πριν ποζάρεις με μαγιό, και μάλιστα μου ζήτησες να μην κάνουμε πολύ ρετούς.
Μα δεν είναι ντροπή να βγει ένα περιοδικό που θα με δείχνει αψεγάδιαστη και αύριο να με δει στην παραλία και να πει «καλέ, ποια είναι αυτή;»; Όλοι θέλουμε να βγαίνουμε πιο λαμπεροί αλλά όχι να γίνουμε κάποιοι άλλοι! Έχω μιλήσει πολλές φορές για τη διαφορετικότητα, αλλά νιώθω ότι πλέον αν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως διαφορετικό, γίνεται οριακά ρατσιστικό.
Όπως δεν θα ρωτήσουν έναν άνθρωπο με κοιλιακούς πώς νιώθει να είναι με μαγιό, έτσι δεν θέλω να ρωτάνε και μένα. Όσο εμείς το αντιμετωπίζουμε ως κάτι περίεργο ή σπάνιο, τόσο πιο ρατσιστικός γίνεται ο κόσμος μας. Όταν πάψουμε να ασχολούμαστε και αντιληφθούμε πως όπως θα δούμε με μαγιό την Άσλεϊ Γκράχαμ, τη Lizzo, την Κιμ Καρντάσιαν, έτσι θα δούμε και την Τζένιφερ Άνιστον, την Κόρτνεϊ Κοξ και τη Μέριλ Στριπ, ο κόσμος μας θα γίνει πιο ομαλός για όλους. Κουράστηκα να βλέπω και δικούς μου τίτλους να μιλάω για τα μαγιό και τα σώματα. Όταν κάνουμε ακτινογραφία στον γιατρό, το πόδι το δικό μου, της φίλης μου και το δικό σου ίδια φαίνονται.
Αν το κάνω όμως σημαία μου, ο άλλος θα πάθει ναυτία στο τέλος. Υπάρχουν στιγμές που κι εγώ λέω για τον εαυτό μου «μην αρχίσεις πάλι τα κατεβατά, έχεις κουράσει». Μπορεί να σου πω τώρα δεν θέλω να μιλάω άλλο για το σώμα μου, να πάω μετά στη Σέριφο, να κλάψει ένα κορίτσι μπροστά μου και να γράψω ένα ολόκληρο κείμενο. Δεν θέλω να είμαι η Μπουμπουλίνα του ’23 χωρίς λόγο.