Ο πασίγνωστος τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης έπαιξε μουσική και τραγούδησε στους Κουρκουλούς μια βραδιά με πανσέληνο.
Ο Αλκίνοος έπαιξε solo για παραπάνω από μιάμιση ώρα. Συγκινημένος και ο ίδιος, παρουσίασε φυσικά όλα τα γνωστά του κομμάτια (συν δύο διασκευές), ενώ έκλεισε a capela και χωρίς μικρόφωνα με ένα νανούρισμα από την Κύπρο. Αλλά επειδή ο Αλκίνοος είναι αυτός που είναι, αναφέρθηκε και στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Στους Κουρκουλούς είχε κρύο το προηγούμενο Σάββατο. Ημασταν εκεί από το απόγευμα και όσο έπεφτε η νύχτα, έπεφτε και η θερμοκρασία. Οι Κουρκουλοί είναι ένα ορεινό χωριό στη Βόρεια Εύβοια, στην καρδιά της περιοχής που κάηκε πέρυσι, «ένα χωριό μέσα στα καμένα», όπως μας είπαν οι κάτοικοι.
Εκεί λοιπόν έγινε μια συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη, μια δωρεάν συναυλία στην πλατεία του χωριού. Αυτό εντάσσεται στην εξαιρετική πρωτοβουλία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με συναυλίες κι εκπαιδευτικές δράσεις στη Βόρεια Εύβοια, στις περιοχές που καταστράφηκαν από τις τεράστιες πυρκαγιές πέρυσι το καλοκαίρι. Πολύ ωραία κίνηση, που αγκαλιάστηκε από τους κατοίκους. Εστω και αν μια κυρία μού είπε, μέσα στον θυμό της, «Τι να μας κάνουν οι συναυλίες; Καλές είναι αλλά αλλιώς έπρεπε να βοηθήσει η πολιτεία».
Οπω γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος, Σάββατο πρωί φτάσαμε στις Ροβιές, στο χωριό από το οποίο ξεκίνησε η φωτιά που κατέκαιγε το νησί για 8-9 μέρες(!). Ξεκινήσαμε από τις Ροβιές και τη Λίμνη στην από δω πλευρά του Ευβοϊκού και φτάσαμε την επόμενη ημέρα στις Γούβες, στα Ελληνικά και στην Αγία Αννα που βλέπουν Αιγαίο. Και είδαμε μια απέραντη καμένη έκταση με λίγες λωρίδες μόνο χωρίς καμένα. Ευτυχώς άθικτη σχεδόν είναι η βορειοδυτική πλευρά προς Ιστιαία και Αιδηψό. Το μόνο καλό είναι πως το έδαφος έχει ήδη πρασινίσει, οπότε δεν αντικρίζεις την περσινή μαυρίλα να σε πιάνει η καρδιά σου. Τα δέντρα ωστόσο χάσκουν όρθια, καμένα, νεκρά.
Οι κάτοικοι ήταν και είναι μαχητές. Κάποιοι έχουν παράπονα από την πολιτεία, ειδικά όσοι είναι με καμένα σπίτια και καμένες ελιές. Οι πρώτοι πήραν ελάχιστα χρήματα ως αποζημίωση, οι δεύτεροι ακόμα περιμένουν τον ΕΛΓΑ να τους δώσει κάτι. Δεν παραπονιούνται όμως, το αντίθετο.
Και δεν είναι εντελώς αφοριστικοί, αναγνωρίζουν κάποια πράγματα. Και το Evia Pass ήταν καλό αφού παρακίνησε αρκετό κόσμο να προγραμματίσει διακοπές στην περιοχή. Βλέπουν άλλωστε οι μόνιμοι κάτοικοι ότι είναι τόσο μεγάλη η καταστροφή που δεν ξέρουν και οι ίδιοι από πού να ξεκινήσουν και πού να τελειώσουν.
Εντάξει, πρέπει να κόψουν και να μαζέψουν τα καμένα δέντρα αλλά αυτά είναι εκατοντάδες χιλιάδες, ποιος θα το κάνει και πότε; Πάντως, για τον Σταύρο Μπένο και αυτό το περίφημο Σχέδιο Ανασυγκρότησης δεν έλεγαν τίποτε (θετικό), μια και δεν έχουν δει ακόμα, έναν χρόνο μετά, το παραμικρό. Μόνο σχέδια και μελέτες από τον Σταύρο Μπένο, που δεν ντράπηκε να δηλώσει ότι η πρόταση που του έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Εύβοια είναι η σημαντικότερη στιγμή στην πολιτική του καριέρα. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Το Μέγαρο Μουσικής είχε προγραμματίσει δύο εκδηλώσεις για το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Ψυχή και εμπνευστής των εκδηλώσεων, ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος (ναι, από τη Λιλιπούπολη). Πριν ανέβουμε στους Κουρκουλούς το βράδυ, πήγαμε το απόγευμα στο Μαντούδι. Η περίφημη Ορχήστρα και Χορωδία El Sistema Greece έκανε μια ανοιχτή πρόβα και μια συναυλία για τους μαθητές, τους γονείς, τους δασκάλους, καθώς και τα σχολεία γειτονικών περιοχών υπό τη διεύθυνση του μαέστρου και καλλιτεχνικού διευθυντή του El Sistema Greece, Jose Angel Salazar Marin. Την προηγούμενη ημέρα στο ίδιο σχολείο έγιναν δύο ειδικά workshops από τον παιδαγωγικό σύμβουλο του El Sistema Greece, Παναγιώτη Τσιρίδη, για τη διαθεματική και τη διαπολιτιστική εκπαίδευση. Ξετρελάθηκαν τα παιδάκια που ήταν παρόντα εκεί.
Μια δίωρη εκδήλωση, αληθινή μύηση στην κλασική μουσική. Και αυτός ο Jose Angel Salazar Marin, ο μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του El Sistema Greece, είναι αληθινά χαρισματικός. Μη σας φαίνεται βαρύγδουπος και σοβαρός ο τίτλος του, ένα 25χρονο παιδί είναι από τη Βενεζουέλα που βρίσκεται τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Ενας ωραίος και ταλαντούχος τυπάκος που σπουδάζει ταυτόχρονα και που τους ξεσήκωσε όλους στο Μαντούδι. Ηταν απολαυστικά επικοινωνιακός. Και αποτελεσματικός. Εβαλε τα παιδιά του El Sistema πρώτα πρώτα να δείξουν στα παιδιά της Εύβοιας τα μουσικά όργανα και πώς παίζονται. Και παραχώρησε και το πόντιουμ του μαέστρου σε άλλα παιδιά που έκαναν ουρά για να διευθύνουν την ορχήστρα. Αριστούργημα! Γι’ αυτό η 6χρονη Δήμητρα τραβούσε το μανίκι της μάνας της μετά να τη γράψει «τώρα σου λέω» στο ωδείο να μάθει βιολί!
Στις 7 το απόγευμα πήραμε τον δρόμο για τους Κουρκουλούς. Δεν ήταν πολύ μακριά αλλά είχε πολλές στροφές και αργούσες να φτάσεις. Και ήταν πολύ ψηλά στο βουνό, εξ ου και το κρύο που σας λέω στην αρχή. Οι Κουρκουλοί δεν είναι καν χωριό, ένας μικρός οικισμός είναι. Και μέχρι να φτάσουμε εκεί βλέπαμε μόνο καμένα δέντρα. Η συναυλία ήταν να πραγματοποιηθεί μέσα στο μικρό καφενείο-ταβέρνα-παντοπωλείο του χωριού. Ηδη ήταν ρεζερβέ κάποια τραπέζια με μπουκάλια ουίσκι παρακαλώ, τι νομίζετε; Αλλά, ευτυχώς, ο καιρός βοηθούσε (όχι βροχές κτλ) κι έγινε απ’ έξω, στην ας πούμε πλατεία που περισσότερο με άνοιγμα δρόμου έμοιαζε. Κι ευτυχώς, γιατί μάζεψε τόσο πολύ κόσμο που θα ήταν κρίμα να μην μπορούσαν να βλέπουν τον Αλκίνοο όλοι και να έπρεπε να τον ακούν μόνο από κάποια εξωτερικά ηχεία. Η συναυλία ξεκίνησε στις 8 και ήταν ήδη αργά για τους κατοίκους που ήθελαν την ώρα έναρξης στις 7! Εμείς οι Αθηναίοι λέγαμε πως έπρεπε να γίνει στις 9 αλλά γρήγορα αποδείχθηκε πως ήμασταν εντελώς άσχετοι. Τι θέλαμε και μιλάγαμε…
Η φάση ήταν απίστευτα συγκινητική. Η πλατεία είχε γεμίσει με πολύ κόσμο από τα γύρω χωριά. Μεγάλοι, μικροί, γέροντες, ο παπάς, ο πρόεδρος της κοινότητας, ένας ωραίος κτηνοτρόφος με μπλούζα Rolling Stones (είδα κι έναν ακόμα με μπλούζα Rolling Stones, ρε μπράβο οι Κουρκουλοί). Το καφενείο έκανε χρυσές δουλειές, πρέπει να έβγαλε τα έξοδα του επόμενου εξαμήνου. Τα σουβλάκια έφευγαν σε λαδόκολλες κατά εκατοντάδες. Από ποτά, γρήγορα τελείωσαν τα τσίπουρα και τα κρασιά, μόνο μπίρες έμειναν, ουίσκι και βότκα. Αυτά είναι. Ο Αλκίνοος έπαιξε solo για παραπάνω από μιάμιση ώρα. Συγκινημένος και ο ίδιος, παρουσίασε φυσικά όλα τα γνωστά του κομμάτια (συν δύο διασκευές), ενώ έκλεισε a capela και χωρίς μικρόφωνα με ένα νανούρισμα από την Κύπρο. Αλλά επειδή ο Αλκίνοος είναι αυτός που είναι, αναφέρθηκε και στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ηταν μία μέρα μετά τον ναζιστικό χαιρετισμό του Κωνσταντίνου Πλεύρη στο Εφετείο και ο Αλκίνοος δεν μπορούσε να μην το κατακρίνει μιλώντας εναντίον του φασισμού. Μπορεί οι κάτοικοι να μη γνώριζαν τι είχε συμβεί στο δικαστήριο αλλά κάθε καταγγελία του φασισμού, όπου και όταν γίνεται, είναι καλοδεχούμενη και απαραίτητη.
Ο Αλκίνοος ήταν χαρούμενος και για ακόμα έναν λόγο, για τη συγκεκριμένη συναυλία: επειδή ζούσε για κάποια χρόνια στην κεντρική Εύβοια και γνωρίζει τους κατοίκους. Αργά το βράδυ κατεβήκαμε όλοι μαζί στη Λίμνη και ο καλλιτέχνης έλεγε προς όλους πόσο γεμάτος ένιωθε από την όλη φάση. Και δεν έκανε ένα μόνο live αλλά δύο, μια και την Κυριακή έπαιξε και σε ένα άλλο χωριό, μεγαλύτερο από τους Κουρκουλούς, τους Παπάδες, που βρίσκονται στη βορειοανατολική Εύβοια. Κι έχει ετοιμάσει ακόμα δύο συναυλίες το Μέγαρο Μουσικής για τη Βόρεια Εύβοια, τον Νίκο Πορτοκάλογλου στις 29 Οκτωβρίου στις Γούβες και τον (ντόπιο και πολύ διάσημο εκεί) Νίκο Σταμούλο την επομένη στις Μηλιές. Είναι και τριήμερο της 28ης, οπότε το σκέφτομαι σοβαρά να ξαναπάω. Δεν το σκέφτεστε κι εσείς; Θα περάσετε σούπερ, θα σας περιμένουν και με χαρά οι τόσο φιλόξενοι κάτοικοι.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ένας εξαίρετος καλλιτέχνης εντυπωσίασε για άλλη μια φορά με τη παρουσία του και το τεράστιο μέγεθος της ψυχής του που καταθέτει κάθε φορά που ανεβαίνει τη σκηνή.