Το πιθανότερο είναι να έχετε ακούσει το όνομά της, κι αν όχι, αξίζει να διαβάσετε την ιστορία της Σταυρούλας Πελέκη, της γυναίκας – σύμβολο που με την αγάπη και την καλοσύνη της ομόρφυνε τις ζωές πολλών παιδιών και έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Η Σταυρούλα Πελέκη είχε 540 παιδιά. Τα παιδιά από το Ορφανοτροφείο Θηλέων Λαμίας.
Τα λόγια της δημοσιογράφου από τη Λαμία για τη διευθύντρια του Ορφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας: «Η Σταυρούλα Πελέκη είναι μια γυναίκα – σύμβολο για ολόκληρη τη Φθιώτιδα. Δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο ολόκληρο. Αυτή είναι μάνα, και την Κυριακή οφείλουμε να την γιορτάσουμε ακριβώς όπως και τις δικές μας. Μην γράψεις παιδάκι μου τίποτα για μένα. Δεν χρειάζεται. Δεν έχω κάνει κάτι παραπάνω απ’ όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος».
«Το έχω ξαναπεί. Δεν είμαι η μάνα τους κι όταν με φωνάζουν “μαμά” τους λέω με ωραίο τρόπο πως καμιά γυναίκα δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό της μάνας. Έχουμε ένα κοριτσάκι 7 ετών το οποίο ήρθε κοντά μας όταν ήταν 6 μηνών. Όταν τη στείλαμε στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο ”Ονειροδρόμιο”, το οποίο έχει φιλοξενήσει κι άλλα παιδιά μας και ευχαριστούμε πολύ τους ιδιοκτήτες γιαυτό, άκουγε τα άλλα παιδάκια να φωνάζουν τους γονείς τους “μαμά” και “μπαμπά”. Όταν επέστρεφε από το σχολείο αποκαλούσε την υποδιευθύντρια ”μαμά” κι εμένα ”μπαμπά”».
Της είπα: ”Έλα να κουβεντιάσουμε! Εγώ δεν είμαι μπαμπάς. Ο μπαμπάς είναι άνδρας. Φοράει παντελόνια. Έχει μουστάκια. Είναι ψιλός και αδύνατος. Εμένα θα με λες ”κυρία”. Θυμάμαι πέρασε λίγος καιρός και μια μέρα με αγκάλιασε με τα μικροσκοπικά χεράκια της και μου είπε: ”Δεν θέλω να σε λέω ”κυρία”. Αφού δεν μπορώ να σε λέω ”μπαμπά”, θέλω να σε λέω ”μπαμπουδέλι”. Πόση ανάγκη από αγάπη έχουν τα πουλάκια μου… Εγώ παιδιά δεν έκανα, αλλά νομίζω πως όλα τα παιδιά που πέρασαν από το ορφανοτροφείο, κοντά στα 540, τα αγάπησα σαν δικά μου. Τα τάισα, τα κοίμισα, τα βάφτισα, τα σπούδασα, τα πήγα νυφάδες στην εκκλησία με παρανυφάκια μικρότερα κοριτσάκια, για να αισθάνονται πως δεν είναι μόνες, ότι έχουν μία οικογένεια που πάντα θα τις αγαπά και θα τις νοιάζεται».
«Να’ ναι καλά ο κόσμος, οι άγιοι Λαμιώτες, οι άγιοι Φθιώτες κι όλοι οι άγιοι των περιχώρων που μας βοηθάνε. Κάθε βδομάδα μας στέλνουν τρόφιμα, το μόνο που με ενδιαφέρει στην παρούσα φάση είναι να μην πεινάσουν τα αγγελούδια μου. Και δεν θα πεινάσουν. Οι συνθήκες με ανάγκασαν να κάνω έκκληση στην πολιτεία αλλά δεν με άκουσε κανείς. Αν χρωστάμε; Πολλά! Μας έχει τρελάνει η εφορία, πάνω από 96.000 το χρόνο».
«Πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ για ό,τι χωράφια μας έχει προσφέρει ο κόσμος. Βοσκοτόπια που κανείς δεν εκμεταλλεύεται. Για 4 μαγαζιά στη Λαμία εκ των οποίων λαμβάνουμε ενοίκιο μόνο από ένα. Για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Σε κάποια από τις εκκλήσεις μου είχαν ανταποκριθεί τρία τέσσερα άτομα από την παρούσα κυβέρνηση. Ήρθαν εδώ. Τους παρακάλεσα: ”Κάντε ό,τι μπορείτε για να μας βοηθήσετε, σας παρακαλώ”. Μου απάντησαν ότι το θέμα μας θα διευθετηθεί και ο ένας εξ αυτών μου έδωσε 450 ευρώ για τις ανάγκες των παιδιών. Πέρασαν μήνες, τους τηλεφώνησα, μου απάντησαν: ”Κυρία Πελέκη, δεν μπορεί να γίνει τίποτα”».
«Άνθρωπος της εκκλησίας είμαι και πάω κάθε βδομάδα τα παιδιά για εκκλησιασμό. Αλλά σε παρακαλώ. Μη με ρωτάς για την εκκλησία. Οι άνθρωποι να είναι καλά. Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που από το υστέρημα τους προσφέρουν ό,τι μπορούν σ’ αυτά τα παιδιά. Μόνο αυτό το τελευταίο να γράψεις κορίτσι μου. Τίποτε άλλο. Και να κάνεις μία προσευχή για τα παιδιά μου».
Η Σταυρούλα Πελέκη, η «πολυμάνα» με τις 540 κόρες πέρασε 59 ολόκληρα χρόνια πλάι στα «παιδιά της» στο Ορφανοτροφείο Θηλέων Λαμίας και τα φρόντισε με τέτοια αγάπη και προθυμία που -δυστυχώς- καμιά φορά δεν επιδεικνύουν ούτε οι ίδιοι γονείς για τα δικά τους παιδιά.