Ο αγαπημένος τραγουδιστής, Νίκος Παπάζογλου, θα μείνει στις μνήμες μας ως ο άνθρωπος που διάλεξε να φοράει ένα μαντήλι στον λαιμό του αλλά και για το αείμνηστο τραγούδι Αύγουστος που έγραψε για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.
Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου του 1948 ενώ η επαγγελματική του πορεία άνοιξε το δρόμο για μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Σωκράτης Μάλαμας.
Για τους περισσότερους, ο Νίκος Παπάζογλου θεωρείται ένας εργάτης της μουσικής που δεν έμεινε μόνο στον ρόλο του δημιουργού ή του ερμηνευτή αλλά στη συνείδηση όλων όσων αγάπησαν τον άνθρωπο αλλά και τα τραγούδια του.
Η ευαισθησία, η απλότητα και ο λυρισμός του, κύρια στοιχεία των τραγουδιών του και της χαρακτηριστικής ερμηνείας του, ξεχωρίζουν. Σημείο κατατεθέν του, ωστόσο, αναφορικά με την εμφάνισή του, ήταν το κόκκινο μαντίλι που είχε πάντοτε δεμένο στον λαιμό του και που μέχρι σήμερα συνοδεύει σαν εικόνα το όνομά του.
Το 1993 διαμόρφωσε το πατρικό σπίτι της μητέρας του, στην παραλία των Νέων Επιβατών,σε μπαρ με το όνομα «Bahçe çiflik», το οποίο λειτούργησε o ίδιος μέχρι περίπου το 2003.
Μεγάλωσε σε μια γειτονιά που ήταν καταπληκτική, ανάμεσα στη στάση Κολόμβου και στο διοικητήριο, με αλάνες γύρω γύρω, με άλογα –επειδή όλες οι μεταφορές γίνονταν με κάρα- με μια φέτα ψωμί και έπαιζε όλη μέρα.
Τα καλοκαίρια ο Νίκος Παπάζογλου μαζί με τους συνεργάτες του έδινε συναυλίες σ΄ ολόκληρη την Ελλάδα, αρκετές φορές μάλιστα σε περιοχές ξεχασμένες από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες. Ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που πήγε στην Κάρπαθο, στην Αστυπάλαια, στο Αγαθονήσι και στη Νίσυρο κάνοντας χιλιάδες φίλους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Τραγουδούσε στη «Ρέμβη», μια κοσμική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, όπου είχε σχηματίσει ορχήστρα, κι ο Παπάζογλου τραγουδούσε μέχρι τις 12 τη νύχτα τραγούδια για χορό.
Τα πρώτα τραγούδια που έχει γράψει, τα ερμηνεύει ο Πασχάλης, τον οποίον μάλιστα ο Παπάζογλου θα αντικαταστήσει στους Olympians.
Το στούντιο «Αγροτικόν» το είχε χρησιμοποιήσει ο Χατζιδάκης όταν ηχογραφούσε για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ένα μεσημέρι τον άφησε μόνο του για να πάει να πάρει τα παιδιά του από το σχολείο. Όταν επέστρεψε τον βρήκε να είναι στη μοκέτα, κάτω, και να κοιμάται.
Από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του ήταν όταν το 1984, πήγε με την μπάντα του στην Αθήνα, νοίκιασε το Ζουμ και κάθε βράδυ ήταν εκεί ο Μάνος Χατζιδάκης και ο Rικ Rάιτ ο κιμπορντίστας των Πινκ Φλόυντ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Παπάζογλου προσπαθεί να προωθήσει τη δουλειά του στην Ευρώπη περιοδεύοντας στη Γερμανία με το αμιγώς θεσσαλονικιώτικο συγκρότημα Zealot(Ζηλωτής).
Tις συναυλίες τις διοργάνωνε ο ίδιος
Όταν τα live δεν πήγαιναν καλά, έβαζε από την τσέπη του ενώ για πολλά χρόνια αναζητούσε ερασιτέχνες για την ορχήστρα του στις περιοδείες, γιατί δεν ήθελε επαγγελματική δεξιοτεχνία στα τραγούδια του. Προτιμούσε την ψυχή και τις αυθεντικές – πολλές φορές ακατέργαστες – εκτελέσεις.
Κομβικό σημείο στην καριέρα του αλλά και στη ζωή του αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Σαββόπουλο στους Αχαρνείς όταν ο δεύτερος τον κάλεσε να συμμετάσχει στη χορωδία.
Το 1986 κυκλοφόρησε ο δίσκος του “Μέσω Νεφών”. Μέσα υπήρχε το μελαγχολικό “Φύσηξε ο βαρδάρης”, ένα τραγούδι που από πίσω του κρύβει μια θλιβερή ιστορία.
Ο Νίκος Παπάζογλου, όταν ήταν μικρός τον πήγαινε η αδελφή του σχολείο. Ένα βροχερό πρωινό στη στάση του λεωφορείου ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και σκότωσε την αδελφή του μπροστά στα μάτια του μικρού τότε Νίκου.
Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι αφιερωμένο στην αδελφή του. Είναι κάτι που πάντα ήθελε να γράψει και όποτε το τραγουδούσε στις συναυλίες του πάντα τα μάτια του βούρκωναν.
Η ιστορία πίσω από το κόκκινο μαντίλι που φορούσε στον λαιμό
Το κόκκινο μαντίλι που είχε πάντοτε δεμένο στον λαιμό του και που μέχρι σήμερα συνοδεύει σαν εικόνα το όνομά του. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στις 5/12/2008, είχε ρωτηθεί για το περιβόητο μαντίλι και είχε αποφασίσει να πει την ιστορία του, ενώ είχε αναφέρει πως δεν έχει μόνο ένα τέτοιο κόκκινο μαντίλι, αλλά πολλά ίδια, τα οποία αλλάζει κάθε φορά.
Τότε είχε πει:«Άρχισα να το φορώ για τη μοτοσικλέτα, γιατί, ξέρεις, καρφώνονται μέλισσες στον λαιμό σου, ό,τι θέλεις. Και έμεινε. Άρχισε να με βοηθάει μετά στο τραγούδισμα πολύ, γιατί κρατάει τη θερμοκρασία του λαιμού σταθερή και είναι και ένα καταπληκτικό air – condition. Να σου πω πώς δουλεύει: Όταν κάνει πολλή ζέστη, γυρνάς τον κόμπο μπροστά, φεύγει η ζέστη και ανακουφίζεσαι. Όταν κρυώνεις, το γυρνάς πάλι και κλείνει. Και μετά αν κάνει πάρα πολλή ζέστη, το λύνεις και το αφήνεις έτσι και το έχεις έτοιμο για να σκουπιστείς, όποτε χρειάζεται.»
Βέβαια, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει χρησιμεύσει και για να σκουπίσει τα δάκρυά του από λύπη ή έρωτα.
Παράλληλα είχε πει: «Αυτό έγινε από μια συναυλία στα Γιάννενα, νομίζω ήταν το 82, όπου κράτησε μία ολόκληρη ώρα και ο κόσμος είχε να λέει ότι είδε μια ολόκληρη συναυλία με κάποιον που φορούσε μαντίλι. Ε από ‘κει και πέρα έμεινε. Μια περίοδο δεν ήθελα να είναι τόσο χαρακτηριστικό πράγμα για μένα και ήθελα να το εγκαταλείψω, αλλά τελικά είπα όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη.»
Τέλος, στην ίδια συνέντευξη, ο Νίκος Παπάζογλου είχε πει ότι ευτυχώς που δεν το εγκατέλειψε, γιατί του βγήκε και ένα “ινδιάνικο” όνομα με αυτό το κόκκινο μαντίλι και είπε την παρακάτω ιστορία:
«Στη Νίσυρο, όταν έκανα μια συναυλία στο ηφαίστειο, μια γριούλα είδε όλον αυτόν τον κόσμο να ανεβαίνει στο ηφαίστειο νυχτιάτικα και λέει “πού πάνε όλοι αυτοί; Της λένε ότι υπάρχει συναυλία επάνω και ότι τραγουδάει ο Νίκος Παπάζογλου. “Νίκος Παπάζογλου, ποιος είναι αυτός;” λέει. Και μετά από λίγο λέει μόνη της: “Α, ο που φορεί μαντίλι!”»
Ο σεισμός του 1978 στη Θεσσαλονίκη κατέστρεψε το σπίτι του Παπάζογλου και προκειμένου να προστατέψει την γυναίκα και τη νεογέννητη κόρη του τις στέλνει στην Αμερική σε συγγενικά πρόσωπα. Ο ίδιος θα βρεθεί στο Πήλιο, στο σπίτι του Διονύση Σαββόπουλου, μέχρι να φτιαχτεί το δικό τους σπίτι.
Εκεί ο συνθέτης γνώρισε ένα νεαρό όμορφο κορίτσι για το οποίο του δημιουργήθηκαν συναισθήματα. Η ιστορία λέει πως ο Παπάζογλου, προκειμένου να μην απατήσει την γυναίκα του και μην μπορώντας να αντέξει το μαρτύριο ενός μοιραία ανικανοποίητου έρωτα, μπήκε στο αυτοκίνητο του, αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο. Τότε έγραψε το τραγούδι «Αύγουστος»
Ο Νίκος Παπάζογλου πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά το θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη. Ο Ν. Παπάζογλου κατέληξε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος Παπάζογλου άφησε πίσω του τη γυναίκα του Βαρβάρα και τα δύο τους παιδιά, Αλέξανδρο και Αδελαΐδα. H κηδεία του είχε γίνει στον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα, της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη.
Ενας αξιοθαύμαστος καλλιτέχνης που λίγοι μπορούν να του μοιάσουν, δυστυχώς μας άφησε πολύ νωρίς και ξαφνικά αφήνοντας μας άναυδους με τον πρόωρο χαμό του.