Η Ελληνίδα ηθοποιός Μπεάτα Ασημακοπούλου γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1932 στην Αθήνα. Φοίτησε στη Σχολή του Τάκη Μουζενίδη με καθηγητές την Ελένη Χαλκούση, τον Γιάννη Φλερύ, την Ελένη Τσουκαλά κ.ά. Μάλιστα, ήταν συμμαθήτρια με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και την Κατερίνα Γώγου. Η πρώτη της κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία «Καταδικασμένη κι απ’ το παιδί της» το 1955.
Συνήθως της έδιναν ρόλους της αριστοκράτισσας συζύγου, καθώς το παρουσιαστικό της παρέπεμπε στις γυναίκες της υψηλής κοινωνίας. Γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε ως «η Αρχοντογυναίκα» του ελληνικού κινηματογράφου.
Αν και δεν είχε πατήσει τα 30 υποδύθηκε τη μητέρα ενός πλουσιόπαιδου στην παράσταση Στουρνάρα 288 και το 1968 υποδύθηκε τη μητριά της Νόρας Βαλσάμη στην ταινία «Για ποιον χτυπά η κουδούνα». Η Μπεάτα, μόλις διάβασε το σενάριο, δέχτηκε να συμμετάσχει υπό τον όρο να μην παίξει τη μητέρα της Βαλσάμη, επειδή τότε, αν και ήταν νέα, συνέχεια της έδιναν ρόλους μεγαλύτερων γυναικών.
Έκανε την πρώτη επαγγελματική εμφάνισή της στο θέατρο το 1955 στη γαλλική μουσική κωμωδία «Δημόσιο σκάνδαλο», πλάι στον δάσκαλό της Τάκη Μουζενίδη, κατά τη διάρκεια περιοδείας στην Κωνσταντινούπολη. Την ίδια χρονιά πρωτόπαιξε στον κινηματογράφο, στην ταινία «Καταδικασμένη κι απ’ το παιδί της».
Ακολούθησε καριέρα σε αθηναϊκούς θιάσους και ανάλογη πορεία στο σινεμά, κυρίως στις ταινίες του σκηνοθέτη συζύγου της Ορέστη Λάσκου, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1960 και απέκτησαν έναν γιο.
Στο θέατρο συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της εποχής, ανάμεσά τους οι Μαρίκα Κρεββατά, Κώστας Χατζηχρήστος, Κούλης Στολίγκας, Μίμης Φωτόπουλος, Σοφία Βέμπο, Βαγγέλης Τραϊφόρος, Νίκος Σταυρίδης, Σμαρούλα Γιούλη, Κάκια Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Αλέκος Αλεξανδράκης, Νόνικα Γαληνέα, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος και έπαιξε σε έργα ξένων και ελλήνων θεατρικών συγγραφέων.
Το 2000, έπειτα από εντεκάχρονη απουσία από τη σκηνή («Κρατικές υποθέσεις», 1987-1988) πρωταγωνίστησε στο έργο του Νίκι Σίλβερ «Anorexia Nervosa» που σκηνοθέτησε ο Χρήστος Ευθυμίου στο θέατρο «ΗΒΗ», στο ρόλο μιας ψυχαναλύτριας. Το «Κουαρτέτο πίσω από την αυλαία» του Ρόναλντ Χάργουντ, το 2005, στο θέατρο «Πρόβα», υπήρξε από τις τελευταίες παραστάσεις της.
Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες, ανάμεσά τους: «Η Καφετζού» (1956), «Ο Λεφτάς» (1958), «Στουρνάρα 288» (1959), «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες» (1961), «Λαφίνα» (1962), «Τρίτη και Δεκατρείς» (1963), «Ο Εαυτούλης Μου» (1964), «Άλλος για το Εκατομμύριο» (1964), «Κόσμος και Κοσμάκης» (1964), «Ο άνθρωπος γι όλες τις δουλειές» (1966), «Ο Εμποράκος» (1967), «Για Ποιόν Χτυπά η Κουδούνα» (1968), «Παύλος Μελας» (1974), «Αγάπη μου Ουα Ουα» (1974), «Ελεύθερη Κατάδυση» (1995), «Κορόιδο εν τάξει» (2006). Επίσης, έλαβε μέρος στις τηλεοπτικές σειρές «Δύο ορφανές», «Εκείνες κι εγώ», «Διλήμματα».
Σε ηλικία 23 ετών έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Καταδικασμένη κι από το παιδί της» του 1955. Την επόμενη χρονιά έπαιξε στο θέατρο Ακροπόλ όπου πρωταγωνιστούσε η Ρένα Βλαχοπούλου. Τότε γνωρίστηκε με τον μεγάλο σκηνοθέτη και ποιητή Ορέστη Λάσκο, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Έβαλε όμως τον Βασίλη Αυλωνίτη να της ζητήσει να συναντηθούν για να μιλήσουν με θέμα μια καινούργια ταινία που ετοίμαζε.
Ήταν η ομιλούσα εκδοχή της ταινίας του 1931 «Δάφνις και Χλόη» και ο Λάσκος της πρότεινε να υποδυθεί τη Λυκαίνιο, την ερωτική γυναίκα της ταινίας. Στην αρχή η Μπεάτα δίστασε, καθώς η ταινία θα είχε γυμνές σκηνές, αλλά τελικά δέχτηκε. Ωστόσο, η ταινία δεν γυρίστηκε ποτέ, αλλά η γνωριμία της με τον Λάσκο κατέληξε σε γάμο και έδωσε μεγάλη ώθηση στην καριέρα της. Η Μπεάτα έπαιξε σε 23 από τις 35 ταινίες του Λάσκου, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1960.
Με τον Ορέστη Λάσκο έζησε έως τον θάνατό του το 1992. Τη δεκαετία του ’80 διατηρούσε κατάστημα ρούχων στην οδό Φωκίωνος Νέγρη και τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε ένα κατάστημα με αξεσουάρ.
Η Μπεάτα Ασημακοπούλου πέθανε σε ηλικία 77 ετών, στις 20 Απριλίου 2009 από καρκίνο ενώ κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι.
Μαζί έκαναν έναν γιο, τον Βασίλη Λάσκο.