Ο μεγάλος νικητής του Big Bother 1, Γιώργος Τσάκας, ήταν 21 χρόνια πριν στις οθόνες όλων μας. Σήμερα, έχει φύγει από την Ελλάδα, είναι μπαμπάς τριών παιδιών και έχει μια εντελώς νέα ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο Γιώργος Τσάκας, κατά κόσμον Γιώργος Τριανταφυλλίδης, ήταν ο πιο αγαπητός παίκτης ριάλιτι στις αρχές του 2000. Μάλιστα, την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 2001, όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε με τεράστια αγωνία τον τελικό του Big Brother, με φιναλίστ τον Γιώργο Τσάκα και τον φίλο του, Πρόδρομο. Τελικά, το κοινό έβγαλε νικητή τον Γιώργο Τσάκα.
Οι δυο φίλοι, ο Τσάκας και ο Πρόδρομος, γνωρίστηκαν στο παιχνίδι και έμειναν μαζί μέχρι τον μεγάλο τελικό του ριάλιτι που ο νικητής θα κέρδιζε το χρηματικό έπαθλο των 150.000 ευρώ.
Νικητής αναδείχθηκε, τελικά, ο Γιώργος Τσάκας και το επεισόδιο του τελικού χάρισε στον ΑΝΤ1 πάνω από 80% τηλεθέαση.
Μάλιστα, ο πανηγυρισμός του Τσάκα στην είδηση της νίκης του παραμένει ακόμα και σήμερα viral.
Όμως, οι δυο φίλοι, παρότι ήταν σαν αδέρφια και μάλιστα είχαν συμφωνήσει ότι θα γίνουν κουμπάροι, τελικά κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ και οι δυο φίλοι χάθηκαν για πάντα.
Στο παρακάτω βίντεο ο Πρόδρομος μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και απάντησε για τον λόγο που δεν έγιναν ποτέ κουμπάροι:
Με τα χρήματα από το έπαθλο του ριάλιτι ξεχρέωσε διάφορα χρέη που είχε, ενώ χώρισε από την πρώτη του γυναίκα, Άνια, με την οποία απέκτησαν ένα γιο τον Δημήτρη.
Εδώ και αρκετά χρόνια ο Τσάκας ζει στη Γερμανία, όπου πήγε με την δεύτερη σύζυγό του, Χριστίνα, και μαζί έχουν αποκτήσει έναν γιο και μια κόρη.
Μάλιστα, όταν γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, ξεκινήσει να κάνει διάφορες αγροτικές δουλειές στην πατρίδα του, τη Νικομήδεια Ημαθίας, ενώ κυκλοφόρησε έναν προσωπικό δίσκο με ποντιακά τραγούδια.
«Η ζωή, όμως, είναι απρόβλεπτη και σήμερα σας μιλάω από τη γερμανική Μπαντ Βίλμπελ. Εδώ μένω, πλέον, με την οικογένειά μου, τη σύζυγο μου, Χριστίνα, και τον πέντε μηνών γιο μας, Παναγιώτη.
Εργάζομαι σε μία αεροπορική εταιρία μεταφορών από τις έξι το πρωί έως αργά το απόγευμα. Η ζωή μου είναι ίδια με ενός ρομπότ. Δεν έχω, όμως, παράπονο. Περνάω καλά, είμαι ευτυχισμένος με την οικογένεια μου, έχω δουλειά.
Ο γιος μου γεννήθηκε εδώ. Τι να ζητήσω άλλο από τη ζωή μου, όταν ο μικρός ξυπνάει νωρίς το πρωί και αρχίζει να λέει λογάκια και να παίζει, να χαμογελάει, να γκρινιάζει, να τρώει, να θέλει αγκαλιές.
Και η Χριστίνα μου πάντα με έναν καλό λόγο, ένα τρυφερό χάδι, προτού φύγω για τη δουλειά. Τον μικρό θα τον βαφτίσουμε Παναγιώτη. Αν ήταν κορίτσι, θα του έδινα το όνομα της μάνας μου: Μαρία.
Του δώσαμε το όνομα της Παναγίας της Σουμελάς των Ποντίων».