Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση…
Ακόμα μια σπουδαία κυρία του θεάτρου μας ταξίδεψε, χτες βράδυ, για το φως…
Η Σούλη Σαμπάχ, (κατά κόσμον, Αναστασία Χριστοδούλου, γεννημένη το 1931), η σπουδαία αρτίστα, που θριάμβευσε στην επιθεώρηση και στο τραγούδι
(ποιος δεν θυμάται την τσιγγάνα να τραγουδά το θρυλικό «Γαρύφαλλο στ’ αφτί» στη σπουδαία ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο»)
που έζησε μια ζωή πλάι στον σύζυγό της, τον λαμπερό κωμικό, Δημήτρη Νικολαΐδη, δεν είναι πια εδώ…
Όσοι την γνωρίσαμε, θα την θυμόμαστε για το μπρίο, το ταλέντο και την ευγένεια της.
Την είχαμε τιμήσει στο ημερολόγιο του 2019 απο το ΤΑΣΕΗ.
Καλό ταξίδι, αγαπημένη μας…
Έφυγε από τη ζωή η Σούλη Σαμπάχ σε ηλικία 91 ετών. Τα τελευταία χρόνια, η Σούλη Σαμπάχ αντιμετώπιζε αρκετά και σοβαρά προβλήματα υγείας. Γεννήθηκε το 1932 στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου και ήταν σύζυγος του ηθοποιού Δημήτρη Νικολαΐδη. Έπαιξε σε 25 περίπου ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Η πρώτη της εμφάνιση ήταν στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο».
Ο πατέρας της καταγόταν από το Πολέμι της Πάφου και η μητέρα της από τη Χίο. Φοίτησε στο Αβερώφειο γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας, όπου συμμετείχε σε όλες τις σχολικές παραστάσεις, και από το δημοτικό έγραφε ποιήματα. Αν και η τέχνη τη γοήτευε, ο σκοπός της δεν ήταν να γίνει ηθοποιός ή τραγουδίστρια. Άλλωστε, εκείνη την εποχή, αυτό δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για τη φήμη μιας κοπέλας. Γνώριζε, πάντως, ότι είχε καλή φωνή, γιατί της το αναγνώριζαν όλοι στην εκκλησία όπου έψελνε. Τη δεκαετία του 1950, ήρθε στην Αθήνα και άρχισε να τραγουδάει στο γνωστό κοσμικό κέντρο «Τζάκι». Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» μαζί με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Μίμη Φωτόπουλο και Τζένη Καρέζη. Έχει παίξει, επίσης, στην τηλεόραση και στο θέατρο σε σημαντικές παραστάσεις και επιθεωρήσεις.
Έχει εμφανιστεί επίσης σε πολλές άλλες γνωστές ταινίες, όπως: Η καφετζού, Δελησταύρου και υιός, Διακοπές στην Αίγινα, Η βίλα των οργίων, Θα σε κάνω βασίλισσα, Έξω φτώχεια και καλή καρδιά, Ο παπατρέχας.
Εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες του παλιού κινηματογράφου ερμηνεύοντας τραγούδια και κάποια στιγμή της έδωσαν και μικρούς ρόλους. Πρωταγωνίστρια έγινε, όπως έχει πει σε συνέντευξή της, όταν ο κινηματογράφος άρχισε να σβήνει…
Έπαιξε επίσης στην τηλεόραση σε σειρές όπως: Η γειτονιά μας (ΥΕΝΕΔ), Ορκιστείτε παρακαλώ, Η καλή πεθερά, Πάτερ Ημών, Παππούδες εν δράσει, Κλείσε τα μάτια, Το κόκκινο δωμάτιο, Βελούδο από μετάξι, Ήρθε κι έδεσε.
Στα έντεκα της χρόνια ήταν ακόμη παιδί, αλλά εμφανισιακά έμοιαζε μεγαλύτερη. Έτσι τη ζήτησαν σε γάμο στην Αίγυπτο, αλλά φυσικά οι γονείς της αρνήθηκαν. Όταν η Αναστασία ήταν 23 ετών, βρέθηκε στην Αθήνα, συνοδεύοντας τη μητέρα της για να κάνει κάποιες ιατρικές εξετάσεις. Τότε γνώρισε τον άντρα της ζωής της, τον ηθοποιό Δημήτρη Νικολαΐδη. Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος και λίγους μήνες μετά τη γνωριμία τους, παντρεύτηκαν και έμειναν μαζί μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος του ηθοποιού το 1993.
Στο πλευρό του άντρα της, αποφάσισε να γίνει και εκείνη καλλιτέχνης. Άρχισε να τραγουδάει, για το κέφι το δικό της και της παρέας της, όποτε πήγαιναν σε κάποιο ταβερνάκι ή μεγαλύτερο κέντρο διασκέδασης.
Σε ένα κέντρο, ο ιδιοκτήτης της πρότεινε να πιάσει δουλειά στο μαγαζί ως τραγουδίστρια, καθώς ξεχώριζε για το μπρίο της που ξεσήκωνε τους θαμώνες. Δέχθηκε, αλλά με τον όρο να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο. Οι υπάλληλοι της έβγαλαν το Σούλη και ο ιδιοκτήτης «κόλλησε» δίπλα και το Σαμπά. Οι πρώτες εμφανίσεις ήταν πετυχημένες και η Σούλη αποφάσισε να αφιερωθεί στο τραγούδι. Όταν ζήτησε να χρησιμοποιήσει το κανονικό της όνομα, ο ιδιοκτήτης του κέντρου της είπε πως ήταν πια αργά, αφού ο κόσμος την είχε ήδη μάθει ως Σούλη Σαμπά. Το μόνο που κατάφερε ήταν να προσθέσει ένα «χ» στο επίθετο, ώστε να γίνει πιο ανατολίτικο και να σημαίνει κάτι. Έτσι το έκανε Σαμπάχ, που σημαίνει αυγή.
Το 1959 άρχισε να εμφανίζεται και στο θέατρο ως ηθοποιός. Δεν είχε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και πήρε ειδική άδεια, ως εξαιρετικό ταλέντο, για να μπορεί να παίζει σε παραστάσεις.
Μεγαλώνοντας, έκανε σόου σε νυχτερινά μαγαζιά, έδινε συναυλίες, συνέχισε τις ζωντανές εμφανίσεις της, αλλά και τις κινηματογραφικές. Το 1971 εμφανίστηκε για πρώτη φορά και στην τηλεόραση, όπου συνολικά πήρε μέρος σε 12 σειρές. Η καριέρα της ήταν πολύ πλούσια, αλλά η ίδια έλεγε ότι «ο ωραιότερος ρόλος που είχε στη ζωή, ήταν αυτός κοντά στον άντρα της».
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης και η Σούλη Σαμπάχ ήταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια καλλιτεχνών. Παντρεύτηκαν τον Σεπτέμβριο του 1955, μετά από γνωριμία μόλις ενός μήνα και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του ηθοποιού το 1993.
Η πρώτη τους γνωριμία έγινε σχεδόν τυχαία, αλλά ήταν αρκετή για τους φέρει κοντά. Η Σαμπάχ, το καλοκαίρι του ’55, βρέθηκε στην Αθήνα συνοδεύοντας τη μητέρα της σε κάποιες ιατρικές εξετάσεις. Μια μέρα συνάντησαν τυχαία στο δρόμο την ηθοποιό Ίλια Λιβυκού την οποία γνώριζαν, καθώς λίγο καιρό πριν είχαν φιλοξενήσει την ίδια αλλά και ολόκληρο τον θίασο.
Η ηθοποιός προσκάλεσε τις δύο γυναίκες στο θέατρο Ριάλτο, όπου πρωταγωνιστούσε για να δουν την παράσταση. Όταν έφτασαν, η μητέρα της κοπέλας την έστειλε στα παρασκήνια για να ενημερώσει για την άφιξή τους. Εκεί, ήταν και ο Δημήτρης Νικολαΐδης που συμμετείχε στην παράσταση. Ο ηθοποιός συμπάθησε τη νεαρή από την πρώτη στιγμή και της πρότεινε να μείνει να παρακολουθήσει την παράσταση από τα παρασκήνια. Μετά την παράσταση η «μικρή», όπως την αποκαλούσε ο Νικολαΐδης, ακολούθησε τον θίασο στη νυχτερινή του διασκέδαση στο κέντρο «Βράχος». Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία των δύο καλλιτεχνών που έμελλε να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή.
Ο ηθοποιός και η νεαρή κοπέλα, η οποία χρησιμοποιούσε ακόμα το πραγματικό της όνομα, άρχισαν να συναντιούνται καθημερινά και όταν ήρθε η ώρα για να χωριστούν, μαράζωσαν. Ο Νικολαΐδης πρότεινε στην αγαπημένη του να μείνει μαζί του στην Ελλάδα και εκείνη, αφού το συζήτησε με τους δικούς της, δέχτηκε. Σχεδόν ένα μήνα μετά παντρεύτηκαν στο εκκλησάκι του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Η Αναστασία είχε ήδη ξεκινήσει τις επιτυχημένες εμφανίσεις της σε νυχτερινά κέντρα σαν τραγουδίστρια και είχε μετονομαστεί σε Σούλη Σαμπάχ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο το οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα. Μετά από δέκα χρόνια ευτυχισμένου έγγαμου βίου, εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα στην υγεία του ηθοποιού.
Ο Νικολαΐδης είχε εκ γενετής έλλειψη αντιθρυψίνης, ενός ενζύμου που καθαρίζει το αίμα και χωρίς αυτό οι πνεύμονες δεν μπορούν να αναζωογονήσουν τον οργανισμό. Είχε κληρονομήσει την ασθένεια από τον πατέρα του, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή όταν ο ηθοποιός ήταν εννέα ημερών βρέφος.
Για αρκετά χρόνια, ο διάσημος κωμικός ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή και συνέχιζε τις εμφανίσεις του τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
«Τις Κυριακές πολλές φορές μετά την τελευταία παράσταση πηγαίναμε στο γιατρό και του έκανε ειδικές ενέσεις, ώστε να μπορεί να αναπνέει», ανέφερε η Σαμπάχ σε συνέντευξή της. Το καλοκαίρι του 1983 η υγεία του ηθοποιού χειροτέρεψε. Ο ίδιος σαν να διαισθάνθηκε το τέλος του, κάλεσε στο σπίτι του για φαγητό τους φίλους του.
Όπως είχε αναφέρει ο Γιώργος Αλέξανδρος Μαγκάκης με τον οποίο ήταν συμμαθητές, ήταν μια συγκινητική και νοσταλγική βραδιά. Μια ημέρα του καλοκαιριού, ο Νικολαΐδης και η Σαμπάχ πήγαν στο νοσοκομείο για μια προγραμματισμένη εξέταση. Οι γιατροί διαπίστωσαν πως η αντίστροφη μέτρηση για τον ηθοποιό είχε ξεκινήσει. Εμπιστεύτηκαν στη σύζυγό του πως του έμεναν περίπου έξι μήνες ζωής. Η Σαμπάχ σταμάτησε να δουλεύει και αφοσιώθηκε στον αγαπημένο της σύντροφο. Μετέτρεψε το δωμάτιό του στο σπίτι, σε εντατική μονάδα και προσπαθούσε καθημερινά να του ανεβάζει το ηθικό με διάφορους τρόπους. Φορούσε πολύχρωμα ρούχα, έβαζε μουσική, του αγόρασε καναρίνια και του πρόσφερε συνέχεια λουλούδια.
Ένα βράδυ η Σαμπάχ έκανε το χατίρι σε φιλικό της ζευγάρι και πήγε να τραγουδήσει στο γλέντι του γάμου τους. Ο Νικολαΐδης της είχε ζητήσει να τον καλέσει στο τηλέφωνο και να το αφήσει ανοιχτό για να την ακούει να τραγουδά. Την επόμενη μέρα έπαθε κρίση και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ήταν κλινικά νεκρός. Η κοπέλα που τον πρόσεχε, είπε πως εκείνο το πρωί αρνήθηκε να πάρει τα χάπια του λέγοντας «σήμερα πια δεν τα χρειάζομαι». Μετά από δέκα ημέρες που παρέμεινε διασωληνωμένος, οι γιατροί τον «ξύπνησαν» και όταν διαπίστωσε την κατάσταση του τράβηξε τα καλώδια από τα μηχανήματα που τον κρατούσαν ζωντανό. Έπαθε ανακοπή καρδιάς και παρόλο που για λίγο τον επανέφεραν, τελικά έφυγε από τη ζωή. Το κενό που άφησε ήταν αναντικατάστατο για τη Σούλη Σαμπάχ, που ακόμα και σήμερα δηλώνει πως «ο ωραιότερος ρόλος της ζωής της ήταν αυτός κοντά στον Δημητράκη».
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης έπαιξε σε περίπου ογδόντα κινηματογραφικές ταινίες κυρίως σε δεύτερους ρόλους, ενώ έγραψε ιστορία και σαν σκηνοθέτης τόσο στο θέατρο όσο και την τηλεόραση.
Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο του Αντώνη Πρέκα, Σαν Παλιό Σινεμά…
Το καλλιτεχνικό της όνομα (Σούλη Σαμπάχ) σημαίνει «φως της ανατολής, φως της αυγής» στα αραβικά.
«Δυστυχώς, η Σούλη ζει πλέον καθηλωμένη στο κρεβάτι, χωρίς να έχει επαφή με το περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει εδώ κι έναν χρόνο περίπου», είχε δηλώσει στην Espresso άνθρωπος από το περιβάλλον της, πριν από 4 χρόνια.
Τα προβλήματα υγείας ξεκίνησαν πριν από έξι χρόνια, όταν το αυτοάνοσο νόσημα της ψωρίασης που την ταλαιπωρούσε από παλιά επέστρεψε για να την ταλαιπωρήσει ακόμη περισσότερο. Η Σούλη Σαμπάχ το πάλεψε και κέρδισε αυτήν τη μάχη. Όμως, μια πτώση που είχε από σκάλα πριν από πέντε χρόνια την καθήλωσε στο κρεβάτι.
Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι τέτοια, που αργά ή γρήγορα θα νιώσεις μοναξιά, αν δεν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στη ζωή. Ο καλλιτέχνης παλεύει με τη ματαιοδοξία του, με τα εγώ του. Και όταν τα φώτα σβήσουν, τότε αντιλαμβάνεται πως όλη η ζωή του κρεμόταν σε ένα τεντωμένο σχοινί χωρίς γυρισμό. Δυστυχώς κι εγώ, όταν βρισκόμουν στις δόξες μου, δεν έπαιρνα τηλέφωνα τους συναδέλφους μου. Άρα γιατί εκείνοι να μου τηλεφωνήσουν;
Εγώ δεν πρόκειται να κλειστώ σε τέτοια μέρη (Γηροκομείο) και είμαι απόλυτη σε αυτή την απόφασή μου. Έχω το σπίτι μου, έχω τις βεράντες μου. Θέλω να πεθάνω σπίτι μου. Αποκλείεται. Και εξάλλου εκεί με ποιους θα κάνω παρέα; Δεν ξέρω κανέναν, δεν θα με ξέρει κανένας. Θα είμαι ένας ξένος ανάμεσα σε ξένους. Κάποτε, όταν ζούσαν οι δικοί μου άνθρωποι, σκεφτόμουν τον θάνατό τους και τον δικό μου θάνατο και πώς θα μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Πλέον όμως δεν σκέφτομαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Ούτε και φοβάμαι τον θάνατο. Όπως δεν ξέρω πώς ήρθα στη ζωή, έτσι δεν ξέρω πώς θα φύγω και πού θα πάω. Το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό.
Τώρα που μεγάλωσα, σκέφτομαι ότι δεν έκανα καλά που δεν κράτησα ένα παιδί. Γιατί η αλήθεια είναι ότι έμεινα 10 φορές έγκυος και έκανα εκτρώσεις. Τώρα που είμαι μόνη μου το έχω μετανιώσει. Γιατί δεν έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, ένα παιδί να με παρηγορεί. Τα έριξα γιατί έπρεπε να δουλεύω. Και αν ήμουν έγκυος, δεν θα μπορούσα να δουλέψω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν το σκέφτηκα να υιοθετήσω ένα παιδί γιατί έχω και δύο ανίψια. Όμως έχω μάθει πλέον να έχω για παρέα μου τη μοναξιά.
Με πληροφορίες από wikipedia & Espresso
Ήταν τόσο αγαπημένοι μας φίλοι
Μία κυρία και ένας κύριος
Ή Σούλη Σαμπάχ που μας έφυγε, δυστυχώς και ο Δημήτρης Νικολαΐδης
Τους έζησα από παιδί…
Πονάω, όταν κάποιοι, τόσο χαρισματικοί άνθρωποι, φεύγουν έτσι
Τόσο άσχημα, μόνοι, τόσο μόνοι…
Όπως η Σούλη…
Όπως ο Δημήτρης που υπέφερε…
Εγώ τους γνώρισα νέους όλους τους παλιούς, να χαμογελούν, να ονειρεύονται…
Κανείς δεν ξέρει τι θα του συμβεί εντέλει στη ζωή
Γι’ αυτό, εσείς οι νεότεροι να χαίρεστε όλες τις στιγμές σας
Και εσείς, όλοι οι υπόλοιποι, να κάνετε το ίδιο…
Ήταν και καλά πλάσματα και οι δύο και καλλιεργημένοι άνθρωποι
Σούλη,
Καλό ταξίδι, θα πας στον Δημήτρη σου…
Δυστυχώς, θα τολμήσω να πω
Ότι φεύγουν πικραμένοι οι καλοί άνθρωποι
Ενώ τα καθίκια δεν καταλαβαίνουν…
Τα κενά πλάσματα…
Τι να πω;
Καλύτερα κάποιες φορές να φεύγεις, όταν η ζωή σου φέρεται τόσο σκληρά…
Καλό ταξίδι, Σούλη Σαμπάχ🙏
Καλό Παράδεισο🙏
Ευχαριστούμε 🌹
Από την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1955, ως τσιγγάνα στο «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου, η Σούλη Σαμπάχ, με την έντονη προσωπικότητα και την ξεχωριστή φωνή της, έκλεψε την παράσταση από τους πρωταγωνιστές της ταινίας. Για πολλές δεκαετίες ακόμη, μοιράστηκε με το κοινό το ταλέντο και το πηγαίο της χαμόγελο, στο μουσικό θέατρο, στην κωμωδία, στην τηλεόραση, πολύ συχνά μαζί με τον σύντροφο της ζωής της Δημήτρη Νικολαΐδη, με τον οποίο υπήρξαν ένα από τα αγαπημένα καλλιτεχνικά ζευγάρια του ελληνικού θεάματος. Ευγενής και χαρισματική, είναι από τα πρόσωπα που συνδημιούργησαν την ιστορία της ελληνικής κωμωδίας, η οποία εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε θεατές όλων των ηλικιών. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους της.
Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι τέτοια, που αργά ή γρήγορα θα νιώσεις μοναξιά, αν δεν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στη ζωή. Ο καλλιτέχνης παλεύει με τη ματαιοδοξία του, με τα εγώ του. Και όταν τα φώτα σβήσουν, τότε αντιλαμβάνεται πως όλη η ζωή του κρεμόταν σε ένα τεντωμένο σχοινί χωρίς γυρισμό» είπε σε μια από της τελευταίες της συνεντεύξεις για το θέατρο και την επιθεώρηση που τόσο αγάπησε. Με το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο να σημαίνει «φως της αυγής» η Σούλη Σαμπάχ φώτισε με το ταλέντο της και τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά και την τηλεόραση για πολλές δεκαετίες, και παρέμεινε αγαπητή και δημοφιλής σε πολλές διαφορετικές γενιές θεατών. Συλλυπητήρια στους οικείους και στους πολυάριθμους φίλους της.
Η αδελφή μου, Μελίτα και εγώ, σας ευχαριστούμε για τα μηνύματα συλλυπητηρίων για τον θάνατο της θείας μας, Σούλης Σαμπάχ.
Η Σούλη έσβησε περιστοιχισμένη από όλη την εναπομείνασα οικογένειά της.
Εδώ, η Σούλη και εγώ σε άλλες, καλύτερες εποχές.
Μια ακόμα σπουδαία κυρία του θεάτρου και του κινηματογράφου μας άφησε σήμερα.
Η Σούλη Σαμπάχ, η αγαπημένη μας τσιγγάνα από το «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο», έφυγε στα 91 της, μετά από 54 χρόνια καριέρας.
Ήταν παντρεμένη με τον εξαίρετο ηθοποιό, Δημήτρη Νικολαΐδη, από το 1955 μέχρι τον θάνατό του το 1993.
Τη θυμόμαστε μέσα από τη γεμάτη φρεσκάδα εμφάνισή της στην ταινία «Η Καφετζού» (1956) όπου ερμηνεύει το τραγούδι «Φιρί φιρί το πας» σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Αλέκου Σακελλάριου.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της.
#RIP #ΣούληΣαμπάχ #remembering #finosfilm #greekcinema #greekmovies #greekactors #greekartists #ellinikestainies #vintagemovies #retromovies #50s #60s #70s #goldencinema #greekhollywood
Απίθανη σαν άνθρωπος.
Πολυτάλαντη σαν καλλιτέχνης.
Έχω και ένα ιδιαίτερο προσωπικό λόγο που είμαι στενοχωρημένος με το φευγιό της Σαμπάχ.
Όταν ήμουν στη σχολή κινηματογράφου και μας είπαν να κάνουμε μια μαθητική μικρού μήκους ταινία, κάθισα και έγραψα ένα σε σενάριο με δύο ρόλους, μια μαμά και έναν γιο. Ήταν κωμωδία.
Τίτλος της «Ο Παναγιώτης μαγειρεύει για πρώτη φορά».
Ως νέος που δεν κώλωνε πουθενά, στα 27 ήμουν τότε, όπως και τώρα στα μεγάλα μου, πήγα και πρότεινα τον ρόλο της μάνας σε πρόσωπα που προέρχονταν από τον αγαπημένο κινηματογράφο του 50 και του 60, κυρίες με τα όλα τους.
Η πρώτη ήταν η Μάρθα Καραγιάννη.
Βρήκα τη διεύθυνση της και πήγα και τη βρήκα.
Είπαμε, δεν χαμπάριαζα τίποτα.
Αρνήθηκε ευγενικότατα για τον λόγο ό,τι ετοιμαζόταν να φύγει για ένα ακόμα ταξίδι στο εξωτερικό, από αυτά που έκανε πολύ συχνά στη ζωή της.
Ήταν σύντομη η συζήτηση μας.
Πειραιώτισσα τσεκουράτη στις κουβέντες της.
Η επόμενη που σκέφτηκα ήταν η Σούλη Σαμπάχ.
Βρήκα και την δική της διεύθυνση.
Στην Πανόρμου έμενε.
Πήγα και τη βρήκα.
Μέσα στο χαμόγελο ήταν, αλλά και με μια πίκρα μαζί, όποτε μιλούσε για το φευγιό του άντρα της.
Ήταν έξω καρδιά.
Αιγυπτιώτισσα γαρ.
Για κακή μου τύχη δεν μπόρεσε να έρθει να παίξει ούτε και αυτή.
Ο λόγος;
Μετά από καιρό, την είχαν καλέσει να παίξει σε ένα σήριαλ στου Αντένα με τον Καρρά και τη Μενεγάκη.
Το ταινιάκι έγινε, τελικά, χωρίς να παίξει τον ρόλο της μάνας κάποια άλλη γνωστή ηθοποιός ή άγνωστη ηθοποιός.
Από τις υπέροχες αυτές γυναίκες μου έμειναν, όμως, αυτές οι δύο συναντήσεις μας, παίρνοντας λίγο από την αύρα τους που έφερναν, από τις αγαπημένες ταινίες του αγαπημένου και αξέχαστου παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Καλό ταξίδι, Σούλη Σαμπάχ…