Η τηλεοπτική σειρά το «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» είναι μια αμερικάνικη σειρά της δεκαετίας του 70 η οποία προβλήθηκε σε πολλές χώρες και έγινε αγαπητή σε πολλά σπίτια με τα παιδιά να την αγαπάνε ιδιαιτέρως. Η σειρά κρύβει πίσω της μια αληθινή ιστορία και έχουν παίξει πολλοί γνωστοί ηθοποιοί ανάμεσα τους ο Σον Πεν. Ο γνωστός ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του σε ένα από τα πρώτα επεισόδια. Ξεκίνησε να προβάλλεται στην αμερικανική τηλεόραση στις 7 Σεπτεμβρίου του 1974 και στην Ελλάδα ξεκίνησε να προβάλλεται μεταγλωττισμένη τη δεκαετία του ’70 από την ΥΕΝΕΔ. Αμέσως η Λόρα και η οικογένειά της έγινε αγαπητή στο κοινό με εκατομμύρια θαυμαστές και ιδιαίτερα στα παιδιά. Συνολικά διήρκεσε 9 σεζόν, κέρδισε τρεις χρυσές σφαίρες και προβλήθηκε σε πολλές χώρες. Πρωταγωνιστικός και ιδιαίτερα αγαπητός χαρακτήρας ήταν ο «πάτερ – φαμίλιας» Τσαρλς Ινγκλας, τον οποίο υποδυόταν ο ηθοποιός Μάικλ Λάντον.
Ο Μάικλ Λάντον ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης γεννημένος στις 31 Οκτωβρίου 1936. Γεννήθηκε σε μια εβραϊκή-καθολική οικογένεια και μεγάλωσε σε μια κατεξοχήν προτεσταντική γειτονιά, αντιμετωπίζοντας προσωπικές ανησυχίες στο σπίτι και στο σχολείο. Έγινε δεκτός στη σχολή υποκριτικής της Warner Bros. και έκανε το ντεμπούτο του στην οθόνη σε ένα επεισόδιο της κωμωδίας-δυτικής σειράς “Luke and the Tenderfoot” το 1955. Ως Little Joe Cartwright στο “Bonanza” (1959-1973), ως Charles Ingalls στο “Little House on the Prairie” (1974-1982) και ως Jonathan Smith στο “Highway to Heaven” (1984-1989) είναι μερικοί από τους πιο γνωστούς ρόλους του.
Ο Λάντον γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1936 στη συνοικία Κουίνς της Νέας Υόρκης από γονείς καλλιτέχνες. Ο Εβραίος πατέρας του ήταν ηθοποιός και θεατρικός παραγωγός και η Ιρλανδέζα καθολική μητέρα του, ήταν χορεύτρια και κωμικός.
Η οικογένειά του μετακόμισε στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη συναγωγή. Έπρεπε καθημερινά να διανύει μεγάλη απόσταση με το ποδήλατο, καθώς οι Εβραίοι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στη γειτονιά του, οπότε πήγαινε σε μια μακρινή συναγωγή.
Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετώπισε στην παιδική ηλικία, ήταν οι συνεχείς απόπειρες αυτοκτονίας της μητέρας του. Μια φορά στην παραλία την έσωσε από βέβαιο πνιγμό και εκείνη παρίστανε ότι δεν είχε συμβεί τίποτα.
Η ψυχολογία του επιβαρύνθηκε και παρουσίασε όπως χιλιάδες άλλα παιδιά νυχτερινή ενούρηση, κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η μητέρα του, που δεν αντιλαμβανόταν τα αίτια, βρήκε μια σκληρή μέθοδο για να τον συνετίσει. Άπλωνε κάθε πρωί τα βρεγμένα σεντόνια στο παράθυρο και ο μικρός Μάικλ έτρεχε να προλάβει να τα μαζέψει πριν τα δουν οι συμμαθητές του.
Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες τον ενέπνευσαν να γράψει και να σκηνοθετήσει την τηλεοπτική σειρά «The Loneliest Runner», το 1976.
Στο γυμνάσιο, ο Λάντον ξεχώρισε για τις επιδόσεις του στον ακοντισμό, καθώς το 1954 σημείωσε την υψηλότερη επίδοση στις ΗΠΑ, στο εφηβικό πρωτάθλημα.
Έτσι κέρδισε μια υποτροφία για το Πανεπιστήμιο στη Νότια Καλιφόρνια, αλλά τραυματίστηκε στους συνδέσμους και η αθλητική του σταδιοδρομία τελείωσε πρόωρα.
Ο νέος αποφάσισε να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και να στραφεί στην υποκριτική. Το αληθινό όνομα του ήταν Ευγένιος Μόρις Όροουίτζ (Eugene Maurice Orowitz) και διάλεξε το ψευδώνυμο Μάικλ Λάντον, μέσα από τηλεφωνικό κατάλογο.
Κατά σύμπτωση, η πρώτη του εμφάνιση ήταν σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Telephone Time» . Από το 1958 άρχισε να εμφανίζεται με μικρούς ρόλους σε πολλές τηλεοπτικές σειρές μεταξύ των οποίων και το σήριαλ «Wanted: Dead or Alive», στο οποίο έπαιζε και ο Στηβ Μακουίν.
Νωρίτερα, το 1957, ο Λάντον είχε κυκλοφορήσει ένα τραγούδι βασισμένο στον ρόλο του στην ταινία «I Was a Teenage Werewolf». Έκτοτε πολλοί τον αποκαλούσαν “Teenage Werewolf”.
Η συμμετοχή του στη σειρά «Cheyenne» το 1958, τον συνέδεσε με τον χαρακτήρα του λευκού που ανατράφηκε από τους Ινδιάνους.
Μετά από ένα χρόνο, ο Λάντον πήρε πρωταγωνιστικό ρόλο ως ο μικρότερος γιος ενός κτηματία σε μια από τις πρώτες έγχρωμες τηλεοπτικές σειρές, τη Μπονάντζα (Bonanza). Το σήριαλ γουέστερν μεταδιδόταν για 14 χρόνια έως το 1973 και με 430 επεισόδια, είναι η δεύτερη σειρά γουέστερν σε διάρκεια, μετά το «Gunsmoke».
Ο Λάντον δεχόταν τα περισσότερα γράμματα από τους θαυμαστές της σειράς και αφού διαπραγματεύτηκε με τον παραγωγό, έγραψε και σκηνοθέτησε κάποια επεισόδια, τα οποία σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Το τελευταίο επεισόδιο προβλήθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1973, αλλά ο Λάντον και τρεις συνεργάτες του, θα συνεργάζονταν σε μια ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Ήταν ο παραγωγός Κέντ Μακρέι, ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Κλάξτον και ο συνθέτης Ντέιβιντ Ρόους,
Το σενάριο της σειράς «Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» (Little House on the Prairie) ήταν βασισμένο στο βιβλίο που είχε γράψει το 1935 η συγγραφέας Λάουρα Ινγκάλις Γουάιντερ, την οποία υποδύθηκε στη σειρά 9χρονη Μελίσα Γκίλμπερτ. Η Μελίσα Σου ’Αντερσον είχε τον ρόλο της μεγαλύτερης αδελφής και η Κάρεν Γκρασλ έπαιζε τη σύζυγο του αρχηγού της οικογένειας, Τσαρλς Ινγκάλις, τον οποίο υποδύθηκε ο Λάντον. Ήταν επίσης παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Το σήριαλ γνώρισε μεγάλη επιτυχία από την πρώτη σεζόν και έδινε έμφαση στις οικογενειακές αξίες και τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά έθιγε και πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως η υιοθεσία, ο αλκοολισμός, οι ασθένειες, ακόμη και ο βιασμός.
Και στην πραγματική του ζωή, ο Λάντον ήταν αρχηγός μιας μεγάλης οικογένειας, αφού είχε εννέα παιδιά.
Με το γάμο δεν τα πήγαινε και πολύ καλά καθώς είχε κάνει τρεις. Ο γιος του, Μάικλ και η κόρη του, Λέσλι, εμφανίστηκαν σε κάποια επεισόδια της σειράς.
Η μικρή πρωταγωνίστρια Μελίσα Γκίλμπερτ είχε δηλώσει ότι έβλεπε τον Λάντον σαν τον πραγματικό της πατέρα, μιας και είχε μείνει ορφανή σε ηλικία 11 ετών και επισκεπτόταν συχνά το μεγάλο σπίτι του ηθοποιού και έπαιζε με τα παιδιά του. Θυμάται επίσης ότι ο Λάντον συνήθιζε να ανάβει το τσιγάρο του με την κάφτρα του προηγούμενου τσιγάρου που μόλις είχε καπνίσει.
Το 1982 η σειρά μετονομάστηκε «Το μικρό σπίτι. Μια νέα Αρχή» και ένα χρόνο αργότερα σταμάτησε να μεταδίδεται. Πρόσφατα, δημοσιεύτηκαν πληροφορίες που ανέφεραν ότι στα χειρόγραφα απομνημονεύματά της, η συγγραφέας Λόρα Ίνγκαλς Γουάιλντερ δεν περιέγραφε ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές, αλλά σκηνές ενδοοικογενειακής βίας, ερωτικά τρίγωνα και ακραίες συμπεριφορές υπό την επήρεια αλκοόλ.
Επιτυχία σημείωσε και το επόμενο σήριαλ του Λάντον, «Η Λεωφόρος για τον Παράδεισο», (Highway to Heaven, 1984), τίτλος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προφητικός. Ο ηθοποιός ανέλαβε πάλι καθήκοντα παραγωγού, σκηνοθέτη, σεναριογράφου και φυσικά ήταν ο πρωταγωνιστής. Συμπρωταγωνιστής του ήταν ο ηθοποιός Βίκτορ Φρενς που έπαιζε επίσης στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι». Οι δύο τους, υποδύονταν έναν άγγελο και έναν πρώην αστυνομικό που βοηθούσαν ανθρώπους που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα. Αρκετές φορές συμμετείχαν στα γυρίσματα ανάπηροι και ασθενείς με καρκίνο.
Η σειρά διακόπηκε απότομα το 1989 όταν ο συμπρωταγωνιστής του Λάντον, πέθανε μέσα σε δύο μήνες από καρκίνο του πνεύμονα.
Προτού συμπληρωθούν δύο χρόνια, ο Λάντον διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας που είχε ήδη κάνει μεταστάσεις. Στις 9 Μαίου του 1991 εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Τζόνυ Κάρσον και μίλησε για την ασθένειά του και επιτέθηκε στις κουτσομπολίστικες εφημερίδες που δημοσίευαν πληροφορίες ότι ετοιμαζόταν μαζί με τη σύζυγό του να φέρουν στον κόσμο άλλο ένα παιδί. Ο Λάντον ζήτησε από τους τηλεθεατές να προσευχηθούν για εκείνον.
Έχασε τη μάχη την 1η Ιουλίου του 1991 σε ηλικία μόλις 54 ετών.
Με πληροφορίες από mixanitouxronou.gr