Η Ελένη Ερήμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Έχει ξανθά μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια και χαρακτηρίζεται από την ευγένεια και την αρχοντιά της. Τον Μάρτιο του 1992 φωτογραφήθηκε για το τολμηρό περιοδικό Playboy.
Από μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και, παρά τις αντιδράσεις του πατέρα της, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη (1967). Όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξή της, εκείνη την εποχή το επάγγελμα της ηθοποιού ήταν παρεξηγημένο γι’ αυτό αποφάσισε, παράλληλα με τις σπουδές της στην υποκριτική, να σπουδάσει νομικά στη Νομική Αθηνών (1978) και οικονομικά στο Πάντειο. Το «ντεμπούτο» της στο σινεμά πραγματοποιήθηκε το 1962 στην ταινία «Δεν Γνώρισα Μητέρα», ενώ πρώτη φορά ανέβηκε στο θεατρικό «σανίδι» το 1968, στην παράσταση του έργου «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.
Έχει λάβει μέρος σε 17 ταινίες παίζοντας, κυρίως, σε κωμωδίες και αισθηματικά δράματα.
«Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971)», «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970)», «Μαντώ Μαυρογένους (1971)», «Με φόβο και Πάθος (1972)», «Η μοίρα μιας γυναίκας», «Η μεγάλη ανάσταση», «Ο αντάρτης του βάλτου».
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις «Η κυρία δεν με μέλει», «Μια ιστορία απ’ το Ιρκούτσκ», «Ταβάριτς», «Η πρώτη φορά … : κωμωδία σε 2 μέρη και 4 εικόνες», «Βολπόνε», «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» (2018), «Το μανιφέστο του πολέμου» (2014).
Δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε απέκτησε παιδιά. Σε συνέντευξή της είχε αναφέρει:
«Δεν ξέρω, δεν μπορώ να τις μετρήσω. Αυτό που ξέρω είναι ότι σ’ όλη μου τη ζωή πέρασα καλά. Ζούσα αυτό που είχα. Και η αλήθεια είναι ότι έφτασα πολλές φορές στο «τσακ» να παντρευτώ, αλλά δεν έφτασα ποτέ και στα σκαλιά της εκκλησίας. Είναι πολύ περίεργο, αλλά έτσι γινόταν».
Σήμερα συνεχίζει να εργάζεται στο θέατρο και πραγματοποιεί σπάνια δημόσιες εμφανίσεις.