Η Γκιζέλα Ντάλι ή Αδαμαντία Μαυροειδή, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Αυγούστου του 1937. Σπούδασε χορό στη σχολή Ανωμερίτη και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Σχολείου. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1960 στην κωμωδία «Ραντεβού στη Βενετία» του μετέπειτα συζύγου της Ντίμη Δαδήρα. Συνήθως, στους ρόλους της υποδυόταν την όμορφη και σέξι γυναίκα.
Γκιζέλα Ντάλι: «Η Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό» – Το τάμα για να γίνει μάνα
H καταγωγή της ήταν από τα Μέγαρα και γνώρισε πολλά προβλήματα στην οικογένειά της. Στο εκκλησάκι των Μεγάρων είχε κάνει και τάμα για να τεκνοποιήσει, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ.
«Η Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό»: Η επαγγελματική πορεία της Γκιζέλας Ντάλι
Ντεμπούτο στο κινηματογράφο έκανε με την ταινία «Ραντεβού στη Βενετία» του σκηνοθέτη Ντίμη Δαδήρα, με τον οποίο και παντρεύτηκε. Από τότε έγινε ο μέντοράς της και γύρισαν επτά ταινίες.
Είναι χαρακτηριστικός ο ρόλος της στην ταινία Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης (1963). Εκεί, στο ξεκαρδιστικό σκετς με τον Θανάση Βέγγο επίδοξο φωτογράφο, η Γκιζέλα Ντάλι ήταν η στριπτιζέζ που τον αναστάτωσε ερωτικά, σε σημείο που έπεσε λιπόθυμος όταν πέταξε όλα τα ρούχα της και εμφανίστηκε με μπικίνι..
Ο Ντίμης Δαδήρας και οι άλλοι κινηματογραφικοί παραγωγοί εκμεταλλεύτηκαν την όψη μου! Η κόψη μου ήταν η βλάχα από τα Μέγαρα, στουρνάρι στο κεφάλι! Τώρα που βλέπω τις ταινίες μου, μ’ αρέσει αυτή η κοπέλα, η Γκιζέλα, αλλά σήμερα δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της»….
Η Γκιζέλα Ντάλι, έπεσε «θύμα» της εξωτερικής της εμφάνισης με αποτέλεσμα να έχει πάντα ρόλους κομπάρσου ή μικρές συμμετοχές σε ταινίες, όπου πάντα υποδυόταν το ωραίο, μοιραίο και σέξι θηλυκό. Από τη δεκαετία του 1970 και με την αρχή της παρακμής για τον εγχώριο μαυρό-ασπρο κινηματογράφο, η Ντάλι εμφανίστηκε αποκλειστικά σε soft πορνό ταινίες, μερικές από τις οποίες θεωρούνται cult: «Η Ελληνίδα και ο έρωτας», «Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα», «Διεστραμμένοι», «Ο παρθένος», «Έρωτας δίχως σύνορα» κ.α….
Γκιζέλα Ντάλι: Ο χαμός της αδερφής της, Ελένης
Στα 12 χρόνια της η Αδαμαντία και η αδερφή της Ελένη που ήταν τότε 8 ετών είχαν ένα φοβερό τροχαίο. «Ήμασταν στο δρόμο για το σπίτι μας όταν ένα μηχανάκι παρέσυρε την αδερφή μου και τη σκότωσε μπροστά στα μάτια μου», είχε δηλώσει. Η Αδαμαντία δεν μπορούσε να ξεπεράσει το χαμό της Ελένης. Το ίδιο και η οικογένεια η οποία κατέφυγε σε ψυχολόγους και γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα· έτσι οι δύο γονείς αποφάσισαν να χωρίσουν.
Γκιζέλα Ντάλι: Η παραμονή στη Νάξο, το διαζύγιο και το τέλος
Εκείνο που όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι η συνέχεια της ζωής της. Αρνήθηκε να εγκλωβιστεί στο παρελθόν της και έζησε εντελώς με άλλο τρόπο μετά τον χωρισμό της με τον Ντίμη Δαδήρα. Το 1976 τα αφήνει όλα πίσω της και πηγαίνει να ζήσει στο χωριό Λυώνας, τόπος της μητέρας της, στη Νάξο. Εκατόν πενήντα σπίτια ο Λυώνας, με ανθρώπινη ζωή μονάχα το καλοκαίρι. Τους χειμώνες ξεχνούσε τη γλώσσα της επικοινωνίας αλλά δεν την ένοιαζε: «Περιμένω το καλοκαίρι να ‘ρθουν οι οικογένειες, να ‘ρθουν και τα παιδιά που είναι σαν εγγόνια μου».
Γερή και ανθεκτική σαν κριάρι, με επουλωμένες πια πληγές, αναμετριέται με το είδωλό της στον καθρέφτη, ετών 58 και ούτε που τρομάζει. Η κυρία που «έσπαγε τα ταμεία», ήταν πλέον κυρία του εαυτού της. «Τίποτα πια δεν φοβάμαι, ούτε τον Θεό, μονάχα τον σέβομαι», έλεγε. Είκοσι τρία χρόνια κρέας δεν έφαγε μονάχα τους καρπούς της γης της, αυγά, γαλακτερά και ψάρια που φέρνει η ίδια από τη θάλασσα. «Ολάκερη η Νάξος με αγκάλιασε και δεν με αρνήθηκε».
Το 2004 εμφανίστηκε για τελευταία φορά στη μεγάλη οθόνη, παίζοντας ένα χαρακτηριστικό ρόλο στην ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Τεστοστερόνη».
Έπειτα, νόσησε με καρκίνο. Μάλιστα πρώτα χρόνια της αρρώστιας της δεν πήγαινε σε γιατρό. «Θα τον νικήσω μόνη μου τον π… τον καρκίνο» έλεγε. Ήταν τόσο συνειδητοποιημένο άτομο ώστε όταν κάποια στιγμή διαισθάνθηκε πως το τέλος της ζωής πλησιάζει, ξεκίνησε να μαζεύει τα πράγματα της.
Όπως έλεγε, δεν ήθελε να της μαζεύουν άλλοι το σπίτι της, μετά τον θάνατό της. Έξω από την πόρτα της είχε αναρτήσει την επιγραφή: «Δεν δέχομαι επισκέψεις λόγω ασθένειας». Η ανιψιά της έχει αφηγηθεί: «Δεν σηκωνόταν από το κρεβάτι, καθηλωμένη εκεί, χωρίς να κλαίει, χωρίς να μας ενοχλεί καθόλου. Έφυγε σαν πουλί. Άγριο πουλί, όπως ήταν και η ζωή της μέσα στην απομόνωση».
Η Γκιζέλα Ντάλι πέθανε στη Νάξο στις 10 Σεπτεμβρίου 2010, σε ηλικία 73 ετών.
