Ο Χρόνης Εξαρχάκος, ένας από τους πιο διάσημους και αγαπημένους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου του 1984. Ο ταλαντούχος ηθοποιός πέθανε στα 52 του χρόνια από καρκίνο και παραμένει μέχρι και σήμερα αξέχαστος στις καρδιές του ελληνικού κινηματογραφικού κοινού.
Ο Χρόνης Εξαρχάκος γεννήθηκε το 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αποφοίτησε το 1963 και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στο έργο «Βίλα των οργίων», με το θίασο Ρηγόπουλου – Αναλυτή.
Σε ηλικία 31 ετών αποφοίτησε από τη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη. Για να βγάζει τα προς το ζην, ο Εξαρχάκος εργαζόταν ως τεχνικός θεάτρου σε διάφορους θιάσους.
Πρώτη του ταινία ήταν το “Διαζύγιο αλά ελληνικά” του Οδυσσέα Κωστελέτου. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Γοργόνες και μάγκες (1968), Η Παριζιάνα (1969), Μαριχουάνα στοπ (1971), Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) κ.ά.
Ο Χρόνης Έξαρχάκος είχε μπριόζικο στιλ, έδινε τέμπο στο ρόλο του, και είχε την ικανότητα να μιλάει γρήγορα, αλλά πολύ καθαρά. Οι γκριμάτσες του και μόνο, αρκούσαν για να προκαλούν το γέλιο στους θεατές. Στο θέατρο έπαιξε σε 60 επιθεωρήσεις με ανάλογη επιτυχία.
Ζώντας πάντα διακριτικά, χωρίς σκάνδαλα και προκλήσεις, έμενε ισοβίως με τη μητέρα του μετρώντας μια σχέση που σφραγίστηκε από το δίπολο παθολογική αγάπη-καταπίεση. Μάλιστα, εκεί απέδιδε ο Γιάννης Δαλιανίδης τις παροιμιώδεις κυκλοθυμίες του Εξαρχάκου, περνώντας αυτόματα από το κέφι και το γέλιο σε βαθιά μελαγχολία και εκρήξεις θυμού.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής η μητέρα του πολυτάλαντου ηθοποιού λόγω της μεγάλης αδυναμίας που του είχε, δεν τον άφηνε να παντρευτεί, ενώ ήταν αυστηρή με τις προσωπικές του επιλογές καθώς όπως γραφόταν, δεν θεωρούσε καμία κατάλληλη για εκείνον και δεν άντεχε να τον δει να φεύγει μακριά της. Έτσι, ο ηθοποιός έζησε το μεγαλύτερο μέρος τη ζωής του μαζί της, φροντίζοντάς τη.
Ο αγαπητός ηθοποιός ασθένησε σοβαρά στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο Λονδίνο, χωρίς όμως επιτυχία. Ο συνάδελφός του, Κώστας Βουτσάς, τον θυμάται να πειράζει τις νοσοκόμες και να μην χάνει το κουράγιο και το χιούμορ του ακόμη κι εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Δυστυχώς, ο μεγάλος ηθοποιός πέθανε μόνος στο νοσοκομείο στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, απεβίωσε και η μητέρα του η οποία έπασχε από κατάθλιψη.