Πριν 22 χρόνια πέθανε με τραγικό τρόπο και εντελώς μόνος ο κορυφαίος σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης – Ένα αφιέρωμα στη ζωή του.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1951 ενώ οι γονείς του κατάγονταν από τη Σμύρνη.
Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό στην Αθήνα σχέδιο και διακόσμηση. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες σχεδιαστές που έφτιαξαν ατελιέ στο Κολωνάκι, το οποίο αργότερα μετέφερε στην Πλάκα.
Είχε ιδιαίτερη προβολή από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και ιδιαίτερα την τηλεόραση καθότι ήταν ο πρώτος Έλληνας σχεδιαστής με διεθνή αναγνώριση καθώς είχε κάνει επιδείξεις στο εξωτερικό όπως στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Μόσχα, το Μονακό, την Κύπρο και αλλού. Ήταν επίσης ιδιαίτερα αγαπητός σε παρουσιάστριες πρωινών τηλεοπτικών εκπομπών όπως η Ρούλα Κορομηλά και η Ελένη Μενεγάκη.
Είχε ανακαλύψει αρκετές κοπέλες που ξεχώρισαν στο modeling, ανάμεσα σε αυτές και η Βίκυ Κουλιανού, όταν σε ηλικία 16 ετών την ανακάλυψε τυχαία μέσα σε ένα λεωφορείο, η οποία έγινε μούσα του στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας έγινε στόχος αρνητικής δημοσιότητας λόγω αποκαλύψεων που αφορούσαν την προσωπική του ζωή.
Σχεδίαζε αρχικά ρούχα υψηλής ραπτικής για γυναίκες αλλά σιγά-σιγά επεκτάθηκε και στο ανδρικό ένδυμα, στο εσώρουχο και στα είδη οικιακής χρήσης. Επίσης σχεδίαζε και επαγγελματικό ένδυμα όπως έκανε στην περίπτωση των εργαζομένων της Αττικό Μετρό και του Αεροδρομίου Αθηνών.
Το 2010 μετακόμισε στη Βραζιλία προκειμένου να κάνει καινούρια επιχειρηματική αρχή και να αποφύγει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, αλλά το εγχείρημά του αυτό δε στέφθηκε με επιτυχία και επέστρεψε στην χώρα μας.
Το τελευταίο διάστημα της ζωής του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα που ο ίδιος απέδιδε σε οικονομική απάτη πρώην συνεργάτιδών του.
Βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι στις 28 Αυγούστου το 2013 και ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία από υπερβολική λήψη υπνωτικών και κατασταλτικών χαπιών.
Τον Δεκέμβρη του 1999 το προσωπικό ημερολόγιο του Μιχάλη Ασλάνη διαβάστηκε στην τηλεόραση. Δεν το είχε παραχωρήσει ο ίδιος φυσικά προς δημόσια ανάγνωση, αλλά έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Άγρια.
«Τρίτη 10:00-10:20, *σουσέλ με τον Τάκη», ήταν η πιο αποκαλυπτική φράση μέσα σε ένα σωρό από ασήμαντες και βαρετές λεπτομέρειες που διαβάστηκαν φωναχτά, βαρύγδουπα, σαν να στοιχειοθετούσαν φόνο. Και παρόλο που έγινε μια προσπάθεια όλο σοβαροφανείς υπαινιγμούς να συνδεθεί ο κάθε Τάκης κι ο Ασλάνης «με ένα λαμπερό κύκλωμα που παρασύρει νεαρά αγόρια προσφέροντας ανταλλάγματα», αυτό που τελικά έμεινε ήταν μόνο το γελοίο του πράγματος. «Σουσέλ-σουσέλ-σουσέλ» τιτίβιζε από την επόμενη μέρα και για πολύ καιρό όλη η Ελλάδα.
Ο Μιχάλης Ασλάνης, το πιο καλό, αθώο και ευαίσθητο παιδί της τότε ακμάζουσας showbiz, όπως βγαίνουν και παραδέχονται όλοι σήμερα (αλήθεια, τότε που είχαν κρυφτεί;), διαπομπεύτηκε, σύρθηκε σε ταπεινωτική απολογία και έγινε χοντρό ρεζίλι χωρίς να φταίει σε κάτι. Αυτός που δεν είχε δώσει κανένα δικαίωμα, γιατί ήταν από χωριό και έμεινε συνεσταλμένος και αξιοπρεπής μέχρι το τέλος, υποχρεώθηκε τότε να φορτωθεί σε ένα βράδυ όλες τις ανομολόγητες αμαρτίες, τα βίτσια και τα σουσέλ της Αθήνας.
Δεν είχε κάνει τίποτα παράνομο. Ούτε ηθικά μεμπτό. Κι αν σοκαρίστηκαν μερικοί από το σουσέλ με τον Τάκη, ήταν γιατί μέχρι τότε θεωρούσαν τον Ασλάνη ασέξουαλ σαν τα Στρουμφάκια. Δεν τους πείραξε τόσο το φύλο. Αλλά σαν να μην είχε ο Ασλάνης δικαίωμα στον έρωτα γενικά.
Οι comme-il-faut πελάτισσες που τόσα χρόνια πήγαιναν στο ατελιέ της οδού Αναγνωστοπούλου, επειδή ο Ασλάνης έκανε τις καλύτερες αλά Τζιανφράνκο Φερέ τουαλέτες, πήραν τα φράγκα τους κι εξαφανίστηκαν. Δεν του συγχώρεσαν (τουλάχιστον στην αρχή) ότι αποδεδειγμένα πια είχε κι ο «Μιχαλάκης», όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, ορμές, επιθυμίες, μια κάποια σεξουαλική ζωή, σαν τη δική τους.
Θα ήταν, βέβαια, απλοϊκό να συνδεθεί αποκλειστικά εκείνη η κίτρινη ιστορία με το οικονομικό αδιέξοδο και το τραγικό τέλος του. Σίγουρα ήταν και οι εποχές που άλλαξαν, η τηλεθέαση της καλής νεράιδας Ρούλας Κορομηλά που καταποντίστηκε, η ανικανότητα του μόδιστρου στις μπίζνες, η εφορία που ξαφνικά αγρίεψε, ενώ αλλιώς μας είχε αναθρέψει.
Όμως, μην ξεχνάμε ότι ο συγχωρεμένος Μιχάλης Ασλάνης που κλαίμε σήμερα δημόσια, είναι ο ίδιος άνθρωπος που τότε έμεινε μόνος κι αβοήθητος απέναντι στην αδικαιολόγητη ντροπή. Μια ντροπή που σαν να σβήσαμε τώρα μόλις, επειδή οι «οι νεκροί δεδικαίωνται». Και μαζί λες και διαγράψαμε και τις δικές μας τύψεις που χωρίς λόγο τον κάναμε ανέκδοτο.
Συμπέρασμα: Δεν μπορείς ούτε να διανοηθείς τις εν δυνάμει συνέπειες μια –ακόμη και αθώας- πλάκας, οπότε την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον να λιθοβολείται για χαβαλέ, μη βιαστείς κι εσύ να βγεις στο μπαλκόνι φωνάζοντας όλο αγριότητα «σουσέλ-σουσέλ-σουσέλ». Για να τα ‘χεις καλά με τον εαυτό σου. Και για παν ενδεχόμενο.
*σουσέλ: η πεολειχία στα καλιαρντά (αργκό διάλεκτος μεταξύ ομοφυλόφιλων) – πιθανώς από παραφθορά του γαλλικού «σουσέτ» που σημαίνει «γλειφιτζούρι».
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
Ερωτευμένη η κόρη του Λάμπη Λιβιεράτου, Δανάη: Αυτός είναι ο σύντροφός της