Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, καλεσμένος στην εκπομπή «Δύο στις 10», μίλησε για την πορεία του στον χώρο της υποκριτικής, γεμάτη με όμορφες στιγμές, αλλά και δυσκολίες.
Ξεχωρίζοντας τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο, τον χαρακτήρισε «υπέροχο σκηνοθέτη» που «σου λύνει τα χέρια» και έχει «πολύ σωστό μάτι».
«Είναι υπέροχος σκηνοθέτης, σου λύνει τα χέρια σαν ηθοποιό. Σε αφήνει να δοκιμάσεις πράγματα κι έχει ένα πολύ σωστό μάτι για να κρίνει αν είναι σωστό αυτό που κάνεις ή όχι».
Αναφερόμενος στο θέατρο, τόνισε πως «ξορκίζει τους εφιάλτες», εξηγώντας πως η υποκριτική αποτελεί τρόπο για να φιλτράρει κανείς τις δυσκολίες της ζωής.
«Ο Χόπκινς είχε πει ότι ξόρκισε τους παιδικούς του εφιάλτες. Για εμάς τους ηθοποιούς η σκηνή είναι αυλόγυρος που θα παίξουμε τους φίλους μας. Ο κάθε άνθρωπος περνάει προσωπικούς εφιάλτες στη ζωή, εμείς τα φιλτράρουμε μέσα από το θέατρο. Ήταν οι συνθήκες οι οικογενειακές, οι κοινωνικές. Εγώ ήμουν πιτσιρίκι στη Χούντα κι είχαμε πολλούς περιορισμούς. Τα σχολεία ήταν ακόμα αρρένων-θηλέων. Για εμένα το σχολείο ήταν Γολγοθάς. Δεν με ενδιέφερε αυτό που συνέβαινε εκεί. Αυτό για μένα ήταν ένας εφιάλτης, μέσα από το θέατρο το ξεπερνάς».
«Ήταν πολύ δύσκολα τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα» θυμήθηκε ο ηθοποιός.
«Δεν πληρωνόμασταν. Ζούσαμε με ό,τι βρίσκαμε. Δούλευε η μητέρα μου, λίγο εγώ. Μέσα στην πρόβα φέρναμε ένα ψωμοτύρι. Σε μια περιοδεία, ‘σφάξαμε’ ένα καρπούζι κι έτρωγε όλος ο θίασος».
Παρά τις στερήσεις, η αγάπη του για την τέχνη τον ωθούσε.
«Δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα, γιατί είχαμε το θέατρο» δήλωσε.
Η πρώτη του οντισιόν έτυχε απρόσμενης επιτυχίας.
«Ήταν ένας φίλος μου, που είχε έρθει στην Αθήνα και μου λέει ‘Δεν έρχεσαι μια βόλτα;’. Και μου λέει ότι ένας Κουτσομύτης κάνει ένα κάστινγκ. Πηγαίνω εκεί για βόλτα. Κάποια στιγμή, μου λέει ο βοηθός του Κουτσομύτη να μπω μέσα. Με βλέπει ο Κουτσομύτης και παίρνει εμένα, αλλά όχι τον φίλο μου. Όχι επειδή ήμουν καλύτερος, αλλά του άρεσα» περιέγραψε με χιούμορ.
«Εκεί ήταν τα πιο ωραία μου χρόνια, γιατί δεν είχα τίποτα να φάω. Μετακινούμουν με τα πόδια, γιατί δεν είχα για λεωφορείο. Και πήγαινα κάθε μέρα στο γύρισμα, γιατί έκαναν break για να φάνε και για να μπορώ να τρώω. Αλλιώς την έβγαζα με ένα καλαμάκι το πρωί και ένα το βράδυ. Η Αυγή είχε κάνει αφιέρωμα για εμάς, αλλά δεν είχα λεφτά να την πάρω. Καθόμουν στο περίπτερο και κοιτούσα τη φωτογραφία».
Η οικονομική δυσχέρεια δεν έσβησε ποτέ το πάθος του.
«Για αυτό, δεν με τρομάζει να μείνω χωρίς φράγκο. Έχω μείνει χωρίς φράγκο, μετά ήρθαν τα λεφτά» είπε με αισιοδοξία.
«Με την παραγωγή χάσαμε τα λεφτά, αλλά δεν με πείραξε ποτέ. Έπρεπε να πληρωθούν όλοι. Η καλλιτεχνική επιτυχία ήταν καλλιτεχνική, η οικονομική δεν ήταν. Είχα κάποια ακίνητα που πούλησα και πλήρωσα τους ανθρώπους».
Ο δημοφιλής ηθοποιός σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Σχετικά με το τέλος της σειράς «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» μετά από 11 χρόνια, ο Κυριακίδης ένιωσε θλίψη.
«11 χρόνια από τη ζωή μου τα έζησα στη Μουρμούρα, δεύτερη οικογένεια με πολλές οικογένειες» ομολόγησε.
«Στεναχωρήθηκα λίγο, γιατί έντεκα χρόνια είναι έντεκα χρόνια από τη ζωή σου».
Η πορεία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη αποτελεί παράδειγμα επιμονής και αγάπης για την τέχνη, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «Στενοχωρήθηκα για τη ‘Μουρμούρα’ γιατί είναι 11 χρόνια από τη ζωή μου»
Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα: Η αποχώρηση ηθοποιού και το σχόλιο από τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη