Ο Σταμάτης Γονίδης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μίλησε στην Φανή Πλατσατούρα για τη ζωή και την καριέρα του.
Ο βετεράνος λαϊκός τραγουδιστής, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μοιράστηκε με το τηλεοπτικό κοινό τόσο τις χαρές και τις επιτυχίες του στον χώρο της μουσικής, όσο και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα παιδικά του χρόνια.
Η συνέντευξη του Γονίδη στην Πλατσατούρα ήταν γεμάτη από συγκινητικές στιγμές, καθώς ο λαϊκός τραγουδιστής δεν δίστασε να θυμηθεί τρυφερές αναμνήσεις από την οικογένειά του, αλλά και να μοιραστεί άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής.
«Δεν παραπονιέμαι για τη ζωή, δεν μου φέρθηκε άδικα. Πληγώθηκα μικρός, ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ, κοιμόμουν σε αποθήκη. Έχω περάσει πάρα πολλά αλλά νομίζω ότι αυτά με «έχτισαν». Έκανα πολλά λάθη αρκετές φορές κι έτσι έμαθα. Τώρα και να θέλω να κάνω λάθος, μου είναι δύσκολο».
«Είχα κι εγώ τα όνειρά μου σαν μικρό παιδί. Ήθελα να τραγουδάω και να με ακούει ο κόσμος. Οι γονείς μου έλεγαν: μην το ξαναπείς αυτό. Έφυγα στα καράβια για να μαζέψω χρήματα και να είμαι ανεξάρτητος. Φεύγοντας, δεν έκλαψε κανένας για μένα. Ήταν χαρούμενοι όταν γυρνούσα. Δεν μπορώ να σου πω παραπάνω, ο νοών νοείτω. Ήταν δύσκολα χρόνια, οι γονείς σκληροί».
«Πήγαινα σε μαγαζιά στην Αθήνα και τους έλεγα ότι είμαι τραγουδιστής. Ξεκίνησα με πολύ λίγα χρήματα, πίστευα ότι θα γίνω γνωστός. Δεν μου έδιναν τραγούδια, οπότε ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου. Τα έδινα σε άλλους για να με παίρνουν μαζί τους στη δουλειά».
«Δεν είμαι άνθρωπος της νύχτας, είμαι άνθρωπος της μέρας όταν δεν δουλεύω. Στο νησί μου λένε: να σου πάρουμε παπούτσια. Όλο το καλοκαίρι που δεν δουλεύω δεν φοράω παπούτσια, περπατάω συνέχεια ξυπόλητος και παίρνω την ενέργεια από τη γη και τον ήλιο».
Ο Σταμάτης Γονίδης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο «Στούντιο 4» μιλάει για τα παιδικά του χρόνια στο νησί, την σπουδαία καριέρα, τις συνεργασίες, αλλά και την οικογένειά του
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
ΑΔΕΔΥ: Πανελλαδική απεργία στις 21 Μαΐου – Τι ζητούν οι δημόσιοι υπάλληλοι
Σταμάτης Φασουλής: «Με τράβηξαν τα πάντα στην Άννα Παναγιωτοπούλου, ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου»
Ευδοκία Ρουμελιώτη: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, να τον έχεις πάντα γερό, άξιο και αγαπημένο»