Ο Γιώργος Καραϊβάζ δολοφονήθηκε στις 9 Απριλίου 2021, έξω από το σπίτι του στον Άλιμο, από δύο άτομα που επέβαιναν σε δίκυκλο. Έχουν περάσει δύο χρόνια από την άνανδρη αυτή επίθεση και οι έρευνες της αστυνομίας δείχνουν μέχρι στιγμής άκαρπες καθώς οι δράστες δεν έχουν συλληφθεί. Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι του Γιώργου περιμένουν μια δικαίωση και να ξετυλιχτεί το κουβάρι της δολοφονίας του και ποιοι κρύβονται πίσω από το μαφιόζικο αυτό χτύπημα. Ανάμεσά τους και η χήρα του αδικοχαμένου δημοσιογράφου, Στάθα Αλεξανδροπούλου.
Η Στάθα Αλεξανδροπούλου πρόσφατα παραχώρησε μια συγκινητική συνέντευξη στην δημοσιογράφο Τασούλα Παπανικολάου για λογαριασμό του περιοδικό ΟΚ! και όπως ήταν λογικό αναφέρθηκε στον θάνατο του συζύγου της.
Σύζυγος του Γ. Καραϊβάζ: Η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με τον Γιώργο μου
Δύο χρόνια χωρίς τον Γιώργο. Αναμφισβήτητα δύο πολύ δύσκολα χρόνια. Τι είναι αυτό που σας πονά πιο πολύ;
Η έλλειψη της αγάπης του. Η απουσία του μέσα στη μέρα, το ότι δεν είναι εδώ. Η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με τον Γιώργο μου.
Αν είχατε μπροστά σας τους δολοφόνους του, τι θα τους λέγατε;
Ότι δολοφόνησαν λάθος άνθρωπο. Ο Γιώργος αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και έκανε πολλά καλά στη σύντομη ζωή του, όπως είπε και ο γιος μας. Ο Γιώργος θα συγχωρούσε τους δολοφόνους του γιατί έτσι τους τα έφερε η ζωή, δεν ήξεραν τι έκαναν. Αυτό οφείλω να πράξω και εγώ.
Τι σας λείπει πιο πολύ από τον Γιώργο Καραϊβάζ;
Σύζυγος του Γ. Καραϊβάζ: Μου λείπει η γλυκιά του κουβέντα
Το γέλιο του, η αισιοδοξία του, η καλοσύνη του, η γιγάντια δύναμη ψυχής που είχε, το κέφι του για τη ζωή. Έβρισκε την παραμικρή ευκαιρία για να την κάνει γιορτή. Μου λείπει η γλυκιά του κουβέντα, μιλούσε πολύ γλυκά με πολύ αγαπησιάρικες λέξεις στους οικείους του. Όποτε ζοριζόμουν, μου έλεγε «προχώρα και μη σε νοιάζει τίποτα. Εγώ είμαι εδώ». Μου λείπει αυτή του η δύναμη, αυτό το «εγώ είμαι εδώ για σένα, εγώ είμαι εδώ για το παιδί μας, εδώ είμαι εγώ για όλους μας».
Τι θυμάστε από εκείνη τη μοιραία μέρα;
Σύζυγος του Γ. Καραϊβάζ: Η μέρα που μαύρισε ο ουρανός, άλλαξε η ζωή μου
Όλα. Με την τελευταία λεπτομέρεια. Η μέρα που μαύρισε ο ουρανός, άλλαξε η ζωή μου, έφυγε ο Γιώργος μου από κοντά μου. Αυτό που με στιγμάτισε – είναι η πρώτη φορά που το λέω – ήταν ότι δεν με άφηναν να τον πλησιάσω, να τον αγκαλιάσω, να είμαι δίπλα του. Ήθελα τόσο, μα τόσο, να τον αγκαλιάσω.
Σας θυμώνει που δεν έχουν συλληφθεί ακόμη οι δολοφόνοι του;
Περιμένω, είμαι σίγουρη ότι θα συλληφθούν. Δεν θυμώνω. Περιμένω το πότε. Ο Γιώργος μου πίστευε στους ανθρώπους και στην ακεραιότητα των περισσότερων αστυνομικών. Έτσι και εγώ στη μνήμη του οφείλω να κάνω το ίδιο.
