Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο ταλαντούχες και γοητευτικές Ελληνίδες ηθοποιούς που έχουμε. Φέτος, την απολαμβάνουμε μέσα από τον ρόλο της ως Ηγουμένη Φιλαρέτη στη σειρά «Μαύρο Ρόδο» του MEGA.
Η αγαπητή ηθοποιός μετά την τεράστια επιτυχία της στις «Άγριες Μέλισσες» έχει καταφέρει και πάλι να κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό ενώ σε κάθε της συνέντευξη δίνει τροφή για σκέψη και τα λόγια της είναι πραγματική όαση για πολλούς.
Σε συνέντευξή της στο ladylike και τη Λία Παπαϊωάννου μίλησε μεταξύ άλλων για τα γυναικεία πρότυπα και αναφέρθηκε στη μητέρα της.
«Η μητέρα μου ήταν μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα. Η ευχή της όταν ήμουν στην εφηβεία, εκεί λίγο πριν τα 20 ήταν: «Σου εύχομαι να έχεις μια τόσο ενδιαφέρουσα ζωή, ώστε να μην ασχολείσαι ποτέ με τη ζωή των άλλων, εκτός κι αν είναι να βοηθήσεις».
Της το γράψαμε στον τάφο της αυτό, να το βλέπουν και οι περαστικοί να διδάσκονται. Αυτή ήταν η μάνα μου. Ήταν ένας οδηγός για μένα σίγουρα. Οι γονείς μας είναι αναγκαστικά ένας οδηγός. Με τα χρόνια κρατάμε αυτά που μας είναι χρήσιμα, πετάμε αυτά που μας είναι άχρηστα, αλλάζουμε αυτά που δεν μας συμφέρουν.
Αισθάνομαι πολύ έντονη την παρουσία της, ότι χαίρεται. Η μάνα είναι μια πολύ σημαντική απώλεια, τώρα ένιωσα πραγματικά ορφανή. Ήταν η μικρότερη από τα αδέλφια της, τα οποία, όλα, είναι μια χαρά, ακμαία, αλλά εκείνη ήθελε να «φύγει», οπότε έπρεπε να την απελευθερώσουμε με αγάπη.
Ήθελε να «πάει» στον μπαμπά… Τη βλέπαμε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει να ζει άλλο, μου το είχε πει, πολύ καθαρά. Μου έλεγε μετά το θάνατο, του πατέρα μας: «Δεν ήθελα να ζήσω ούτε μία ώρα μετά τον πατέρα σας», απορούσε πώς έχουν περάσει 5 χρόνια και δεν έχει «φύγει». Η μάνα είχε γερή κράση, δεν είχε κάτι άσχημο, απλά έπεσε στην πλήρη και πολύ βαθιά κατάθλιψη, μετά την απώλεια του πατέρα μας.
Αυτό είναι το πρότυπο ζωής που προσπάθησα να περάσω και στα παιδιά μου. Γι’ αυτό και τα παιδιά μου, όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν καίγονται καθόλου να εμφανιστούν, να βγουν στις κάμερες. Δεν έχουν καμία τέτοια κάψα. Ούτε εγώ επιδιώκω την έκθεση. Από μόνη της αυτή η δουλειά έχει τόσο μεγάλη έκθεση που πόση πια να θέλω;».