Ο Γιώργος Αγγελόπουλος παραχώρησε μια αφοπλιστική συνέντευξη στην εκπομπή Όλα για τη Ζωή μας και μεταξύ άλλων μίλησε τόσο για την πίστη του στον Θεό, για το Survivor αλλά και για την απώλεια που τον στιγμάτισε.
«Για κάποιους μπορεί να μοιάζει παρωχημένο το να πιστεύεις στον Θεό, σε άλλους όχι. Είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση. Πιστεύω συνδέεται η πίστη στον εαυτό μας με την πίστη στον Θεό. Μία επιτυχία οφείλεται στην γνώση ή στην προσπάθεια. Οι πολλές επιτυχίες χρειάζονται την ανάλογη προσπάθεια. Η πίστη στον Θεό έχει να κάνει με την εσωτερική προετοιμασία για να έρθει και να συνδεθεί με την επίτευξη του στόχου μας ή μίας δοκιμασίας» είπε αρχικά ο Γιώργος Αγγελόπουλος και συνέχισε:
«Από μικρός είχα αναζητήσεις και «γνώρισα» τον Θεό και τα μυστήρια. Τον αποκαλούμαι και στα εύκολα και στα δύσκολα. Μου δίνει ισορροπία, δεν είναι θέμα ανάγκης. Με βοηθάει να κάνω το οποιοδήποτε βήμα, με θωρακίζει. Ο Θεός δίδαξε με το παράδειγμά του την αγάπη. Αγάπη είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις την ζωή, τους ανθρώπους, τα ζώα. Είναι συνεχής ο αγώνας της πίστης», ανέφερε.
Γιώργος Αγγελόπουλος: Η πίστη του στον Θεό και η επιτυχία μετά το Survivor
O γνωστός ηθοποιός επίσης αναφέρθηκε σε εκείνες τις πρώτες μέρες που τον είχαμε γνωρίσει και όλοι εμείς λέγοντας αρχικά: «Γελάω γιατί θυμήθηκα την τελευταία ημέρα, όταν πήγαινα σε αυτό το ταξίδι, όπου το τελευταίο στην ουσία πράγμα πριν να κλείσουμε τα κινητά μας ήταν το εξής. Είχα ζητήσει από έναν φίλο, συμμαθητή, γείτονα, συνομήλικο και πνευματικό στην πορεία, ο οποίος είναι ο πατήρ Ιωσήφ στην Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας που έχουμε στη Σκιάθο με ένα μήνυμα «πάω να συμμετάσχω στο Survivor, άναψε μου ένα κερί και κάνε μια προσευχή να το κερδίσω». Που δεν ήξερε καν τι είναι το Survivor».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος συνέχισε λέγοντας: «Ο λόγος που το ζήτησα αυτό δεν ήταν φυσικά ούτε για να γίνω ηθοποιός, ούτε για να γίνω οτιδήποτε άλλο. Δεν είχα φανταστεί καν τι ακολουθεί από όλο αυτό και τι ευκαιρίες μπορεί να μου δοθούν. Είχα σκεφτεί όμως πως ήθελα να πάω κάπου και αν μου είναι ευλογημένο να βοηθηθώ και το οτιδήποτε με την οικογένειά μου είναι προς όφελος μου να γίνει. Και έγινε».
Ο ηθοποιός κατέληξε λέγοντας: «Βέβαια, εγκυμονούσαν και πάρα πολλοί κίνδυνοι μετά από αυτό. Η οποιαδήποτε ώθηση αρχικά, έκθεση στη συνέχεια και και ούτω καθεξής θέλει διαχείριση γιατί μπορεί να σε γκρεμίσει κιόλας η ταχύτητα αυτή με την οποία αναπτύσσονται τα πράγματα. Εκεί με βοήθησε μόνο η προσευχή, πρώτα απ’ όλα».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος παραδέχθηκε πως, «Έχω δει θαύματα δια ζώσης. Είναι ένα θαύμα η γυναίκα μου και το παιδί μου. Προσευχήθηκα για να μου έρθει στη ζωή μου κάτι κάλο. Μέσα στην εκκλησία γνώρισα τη Δήμητρα. Δεν «έβλεπα» αξιόλογους ανθρώπου που περνούσαν δίπλα μου».
«Ο Θεός που πιστεύω δεν με πρόδωσε ποτέ. Αντιθέτως πολλοί άνθρωποι που πίστευα ότι θα ήταν δίπλα μου δεν είναι πια. Οι άνθρωποι αλλάζουν, όχι ο Θεός. Έχω γίνει επιφυλακτικός γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τους άλλους. Αισθάνομαι ευγνώμων. Δεν έχω χάσει την πίστη μου, εκτιμώ ό,τι έχω στη ζωή μου. Αν οι άνθρωποι είχαν καταλάβει την δύναμη της προσευχής, πιστεύω πως θα είχαμε λιγότερα ποσοστά κατάθλιψης στον κόσμο».
Γιώργος Αγγελόπουλος: Ο θάνατος που τον στιγμάτισε
«Πολύ πρόσφατα εμείς περάσαμε μια κατάσταση πολύ δύσκολη, αναφέρομαι στην απώλεια της μητέρας μου. Θα πω ακριβώς τι κάναμε. Προσωπικά έψαξα ό,τι χρειάστηκε, όπως και η οικογένειά μου, για την ιατρική της παρακολούθηση και την αντιμετώπιση από ιατρικής πλευράς αλλά πάντα ήμασταν κοντά στον Θεό με προσευχή. Από ένα σημείο και μετά η προσευχή ήταν διαφορετική γιατί δεν εξαρτιόταν από εμάς και προσευχόμασταν διαφορετικά, για τη σωτηρία της ψυχής της μητέρας μου» είπε ο Γιώργος Αγγελόπουλος και συνέχισε:
«Σωματικά δηλαδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Από κει και πέρα δεν σημαίνει ότι η προσευχή ήταν άδοξη ή η μητέρα μου “τιμωρήθηκε” και όλα αυτά. Κάποια πράγματα ίσως γίνονται για να παραδειγματιστούμε, γιατί η μάνα μου ήταν πολύ παραδειγματική στον τρόπο που αντιμετώπισε αυτή τη δυσκολία. Ίσως για αυτό, λοιπόν, δίνω εγώ μια εξήγηση».
Ο ίδιος κατέληξε λέγοντας: «Ίσως έπρεπε να “φύγει” για άλλους λόγους που δεν μπορώ να καταλάβω τώρα. Γιατί δεν φεύγουν μόνο άνθρωποι στα 58 τους, όπως έφυγε η μάνα μου, αλλά φεύγουν και νεότεροι άνθρωποι. Καταλήγω πάλι στο να μην αφήσουμε την προσευχή και τη θρησκεία ως τελευταία επιλογή στην καθημερινότητά μας».
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Κυριακή του Πάσχα: Τα ήθη και έθιμα της ημέρας που κρατάνε την παράδοση ζωντανή
