Καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ, Στούντιο 4, βρέθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 28/9 ο Γιώργος Λιάνης, ο οποίος πέρα από την απολογία του για τις δηλώσεις του σχετικά με την σχέση που διατηρούσε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων, με τον Γιάννη Παπαμιχαήλ να απειλεί με μηνύσεις, προχώρησε και σε δηλώσεις για τη Λιζέτα Νικολάου.
Η ηθοποιός έχασε τη ζωή της πολύ πρόσφατα, ύστερα από ένα τραγικό ατύχημα που είχε πηγαίνοντας στην τουαλέτα ενός καταστήματος.
Ο θάνατός της σκόρπισε ανείπωτη θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο και ο ίδιος δεν έμεινε ανεπηρέαστος, καθώς επρόκειτο για την πρώην γυναίκα του.
Η εξομολόγηση του Γιώργου Λιάνη για τη Λιζέτα Νικολάου
«Την είχα σαν πριγκιποπούλα την Λιζέτα. Ο γάμος μας έγινε το 1979. Ήταν ένα κορίτσι που ήταν στα κέντρα από 16 χρονών και έφυγε στα 76 της. Δεν έχει μια ρετσινιά πάνω της. Δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης που να έχει καταφέρει να μην μπλέξει το όνομά του σε τίποτα. Είναι τόσο αγνό και τόσο χαρούμενο κορίτσι. Νόμιζα ότι είχε σχέση με τα αδέλφια της. Έβλεπα δύο ντερέκια δίπλα της και νόμιζα ήταν μπράβοι, αλλά ήταν τα αδέλφια της», είπε αρχικά.
Και πρόσθεσε συγκινημένος: Θα μπορούσα να την είχα ερωτευτεί νωρίτερα. Τραγουδάει η Λιζέτα, την ακούω και λέω “είναι φωνάρα” και έτσι ξεκίνησε το ειδύλλιο. Το τέλος ήταν μια πολύ βαριά φάση για εμένα. Δεν έχω γράψει τίποτα για αυτή, δεν μπορούσα. Ήταν 6000 κόσμος στον γάμο μας, γιατί νόμιζαν ότι κουμπάρος μας ήταν ο Καζαντζίδης. Έφτασα τελευταία στιγμή και αναρωτιόντουσαν που είναι ο γαμπρός. Ήρθε η Χαρούλα Αλεξίου και εισέπραξε την αγάπη του κόσμου. Και το άδικο ποιο είναι; Ότι έρχεται ένας θάνατος. Ο γιος μου, το βλαστάρι που έχουμε και έχει τα προσόντα της Λιζέτας, της είπε να πάνε διακοπές.
Του είπε ότι θα πάει σε δύο μέρες, γιατί θα πάει στον γιατρό της. Η γυναίκα που την είχαμε στο σπίτι δεν ήταν τότε μαζί της. Και δεν ξέρω τι πόνος την έπιασε, ήθελε να πάει σε μια τουαλέτα. Στην Καλλιρόης σταμάτησε σε ένα μαγαζί και η τουαλέτα ήταν προς τα κάτω. Είχε μια αστάθεια, έπεσε και δεν μπόρεσε καν η πυροσβεστική να την βγάλει εύκολα.
Πήγα στο Γεννηματά να μου πουν ότι δεν είχε ελπίδα. Η σκάλα ήταν στενή, απότομη και σφήνωσε. Θα μου μείνει η αύρα του πιο ευγενικού πλάσματος που έχω δει, του πιο δοτικού και του πιο ανιδιοτελώς στο τραγούδι. Άξιζε μεγαλύτερης καριέρας, δεν το επιδίωξε, δεν την ενδιέφερε η μαρκίζα. Με συγκινεί και που το λέω».
