Ο γνωστός ηθοποιός, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, έδωσε συνέντευξη στη Δανάη Μπάρκα και στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» με αφορμή την παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί, τον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου, η οποία παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν.
Νιώθω υπέροχα για τον «Μισάνθρωπο», γιατί ήταν ένα στοίχημα, το οποίο ήρθε από το υπερπέραν. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αφόρητα ειλικρινής και δεν βάζει νερό στο κρασί του.
Ο Μολιέρος ήθελε να σατιρίσει τους ανθρώπους εκείνης της εποχής που ζούνε σ’ έναν ψεύτικο κόσμο και αυτό είναι τόσο γνώριμο σ’ εμάς με τα social media. Όλοι είμαστε ευτυχισμένοι στα social media, έχουμε αγωνία για τα likes και τους followers.
Ίσως έγινα ηθοποιός, γιατί δεν μου άρεσε να βλέπω στεναχωρημένα πρόσωπα και ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε. Ίσως στο σχολείο να ήθελα να είμαι το επίκεντρο, αλλά είχα και μία ντροπαλοσύνη που με κράταγε σε μία ισορροπία. Όταν μπήκα στη δουλειά άρχισα να ζητάω να είμαι το επίκεντρο μέσα από αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή.
Σ’ αυτήν την κοινωνία που ζούμε δεν μπορώ να μη βάλω νερό στο κρασί μου, όχι γιατί θέλω να επιβιώσω, αλλά γιατί θέλω να έχω την ησυχία μου. Ειδικά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, αν πεις το παραμικρό παραπάνω, παντού θα βλέπεις τίτλους που δεν είναι σημαντικοί. Έχω περάσει όλα τα περίεργα στάδια του να φοβάμαι που με αναγνωρίζουν. Τώρα τα χαίρομαι.
Έχω ξεπεράσει τον φόβο του μικροφώνου, γιατί ξέρω σε ποιες ερωτήσεις δεν θα απαντήσω. Δεν φταίνε τα παιδιά που ρωτάνε. Πολλές φορές στεναχωριέμαι γιατί πρέπει να κάνουν κάποιες ερωτήσεις που δεν είναι της στιγμής. Όταν περνάς τη χαρά της πρεμιέρας και σε ρωτάνε κάτι εντελώς άσχετο, λες «παιδιά, καλύτερα να μη σας απαντήσω σ’ αυτό».
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής μου λέει «μπορεί να έρθουμε σε επαφή με τον Πέτερ Στάιν. Έχει κάνει στο Παρίσι τον «Μισάνθρωπο». Όταν μου είπαν να κάνουμε τον «Μισάνθρωπο» έπαθα ένα σοκ, για τους δικούς μου λόγους και λέω «είμαι μέσα».
Φυσικά και αφιερώνω αυτήν την παράσταση που αγαπώ πάρα πολύ. Είχα πολύ λιγότερα όνειρα, όταν ξεκινούσα αυτήν τη δουλειά. Θα ήμουν τρισευτυχισμένος αν σταματούσα και τώρα αυτήν τη δουλειά. Ποτέ δεν είχα όνειρο να συνεργαστώ μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους, να βρεθώ στην Επίδαυρο, να παίρνω τόση αγάπη απ’ τον κόσμο. Έχω όνειρο μόνο να είναι καλά οι άνθρωποί μου και να είμαστε ευτυχισμένοι.
Μετά από τόσα χρόνια με τη Λίνα έχουμε μία πολύ ωραία σχέση. Το σημαντικότερο είναι πως με τη Λίνα δεν γυρίσαμε ποτέ πίσω να μετρήσουμε τα χρόνια που είμαστε μαζί. Γελάμε πολύ, υπάρχει ένα δέσιμο που δεν καταλαβαίνεις πώς συμβαίνει.