Ο Ζάχος Χατζηφωτίου νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ σε σοβαρή κατάσταση, ενώ χθες είχε τα γενέθλιά του και έκλεισε τα 99 χρόνια.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας. Καταγόταν από τα Ψαρά, η οικογένεια του έφυγε από το νησί το 1824, μετά την καταστροφή του από τους Τούρκους και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σύρο και τελικά στην Αθήνα, στην Πλάκα, όπου και γεννήθηκε ο Ζάχος στις 28 Σεπτεμβρίου 1923.
Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην κατοχή, σε ηλικία 17 ετών, απέδρασε στην Αίγυπτο, όπου έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, πρώτα ως στρατιώτης στους Ποντικούς της Ερήμου, στην πολιορκία του Τομπρούκ, και μετά συμμετέχοντας στην ΙΙΙη Ορεινή Ταξιαρχία – Ρίμινι, η οποία μπήκε πρώτη στο Ρίμινι, όπου και παρασημοφορήθηκε.
Στα Δεκεμβριανά η ταξιαρχία υπό τις διαταγές του ανέλαβε την εκδίωξη μικρού θύλακα του ΕΑΜ που είχε καταφύγει κοντά στο ρεύμα του Αρδηττού χωρίς θύματα, όπως υποστηρίζει ο ίδιος.
Μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του εργάστηκε στις επιχειρήσεις της οικογένειάς του (βιομηχανία και εμπόριο υφασμάτων) μέχρι το 1956. Από το 1956 και μέχρι το 1962 διετέλεσε διευθυντής εκδοτικού οίκου στο Παρίσι. Την περίοδο 1962-1970 δραστηριοποιήθηκε στη ναυτιλία και από το 1970 εμφανίζεται πλέον ως συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Χρονογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή» (1974-1977), στον «Ταχυδρόμο» με το ψευδώνυμο «Ίακχος» από το 1975 και στα «Νέα» ως «ο Διακριτικός» από το 1977. Εργάστηκε στην τηλεόραση και έγινε γνωστός από την εκπομπή «Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου».
Ήταν επίσης συγγραφέας των βιβλίων «Τα εν οίκω… εν Δήμω», «Πωλείται Συνείδησις», «Συννεφιάζει και στη Μύκονο», «Πάντα την Κυριακή», «Ο Ίακχος κι εγώ», «100 εκπομπές», «Χιούμορ και ζωγραφική», «Τα Μονοπάτια του Πολέμου» και άλλα.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έγινε ευρύτερα γνωστός από το τηλεοπτικό πεντάλεπτο κοινωνικής κριτικής και ως κοσμικογράφος, ένας «μπον βιβέρ» με πολλές αναμνήσεις της αθηναϊκής ζωής. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, αραβικά και ιταλικά.
Ο Χατζηφωτίου παντρεύτηκε συνολικά, πέντε φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με μια Γαλλίδα, κόρη στρατηγού με την οποία χώρισε όταν ο πατέρας της είπε στον Χατζηφωτίου να τον βάλει στο Γαλλικό στρατό. Αφού ξεμπέρδεψε με το διαζύγιό του, παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, τη Δανάη Σωσσίδη, γόνο της οικογένειας Κύρου, της εφημερίδας «Εστίας», με την οποία έφεραν στον κόσμο την κόρη τους Μανίτα.
Ο επόμενος γάμος ήταν πάλι στο Παρίσι με μια Γαλλίδα, την Ιρέν, η οποία δούλευε στον Ντιόρ. Το τέταρτο στεφάνι του Χατζηφωτίου ήταν με την Τζένη Καρέζη σε ένα γάμο όπου οι καλεσμένοι ήταν 500 και οι απρόσκλητοι 5.000.
Η ίδια είχε περιγράψει τη γνωριμία τους, σε συνέντευξή της, αμέσως μετά τον γάμο. «Μου τον σύστησαν σε ένα ελληνικό σπίτι. «Χαίρω πολύ» είπαμε αμφότεροι. Ξανασυναντηθήκαμε λίγο μετά, την πρωτοχρονιά, εδώ στην Αθήνα, που ο Ζάχος ήρθε για διακοπές. Ξαναχαρήκαμε πολύ. Και ένα μήνα αργότερα, κεραυνοβόλα, βιαστικά, αμερικάνικα αν θέλετε, το συναποφασίσαμε να χορέψουμε στη Φιλοθέη».
Ενώ τον πρώτο καιρό ο Ζάχος και η Τζένη περνούσαν καλά και κατάφερναν να συνδυάζουν τα ωράρια τους, με το πέρασμα του χρόνου, τα διαφορετικά προγράμματά τους, άρχισαν να τους κουράζουν.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έκανε τότε τα πρώτα του βήματα στον χώρο της ναυτιλίας και έπρεπε να βρίσκεται στο γραφείο του από τις εννέα το πρωί, μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες.
O δημοσιογράφος και συλλέκτης Άρης Λουπάσης έχει ανεβάσει στα social media μια φωτογραφία από το δεκαετία του ’60 όταν η Τζένη Καρέζη και ο Ζάχος Χατζηφωτίου, σύζυγοι τότε, υποδέχθηκαν στην Αθήνα τη διάσημη Γαλλίδα συγγραφέα Φρανσουάζ Σαγκάν
Αντίθετα, η Καρέζη πήγαινε στο θέατρο γύρω στις 5 το απόγευμα και τελείωνε μετά τα μεσάνυχτα.
Ο σύζυγός της έπρεπε να την περιμένει μέχρι πολύ αργά, αν ήθελε να μοιραστεί χρόνο μαζί της. Σύμφωνα με τον Ζάχο, αυτό το πρόγραμμα, κάποια στιγμή, κούρασε το ζευγάρι και προκάλεσε φθορά στη σχέση.
Μετά από πέντε χρόνια κοινής ζωής αποφάσισαν να χωρίσουν, κάτι που έκαναν με διακριτικότητα και χωρίς ακρότητες.
Μετά την Καρέζη, παντρεύτηκε στην Μύκονο την Κατερίνα Παπαδημητρίου, τέως Μις Ελλάς.