Δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να μοιάζουν οι δύο ηθοποιοί κι όμως αν προσέξει κανείς καλύτερα θα δει πως ο κωμικός αυτός αντέγραψε τον Κώστα Χατζηχρήστο.
Βρισκόμαστε στην ύστερη περίοδο του παλιού ελληνικού κινηματογράφου κι ένας ηθοποιός που θα αναδειχθεί σε κορυφαία μορφή κάνει αυτό που εκ πρώτης όψεως κανείς δεν αντιλήφθηκε.
Αντιγράφει την κινησιολογία του Χατζηχρήστου, αυτό το ντελίριο της κίνησης που έφερε ο μεγάλος κωμικός στο πανί και χάρις στο οποίο μεσουράνησε για μια δεκαετία περίπου.
Είναι αλήθεια ότι ο επίγονός του δεν του έφερνε καθόλου στο στυλ κι αν δεν προσέξει κανείς τον τρόπο που κινείται ο Χρόνης Εξαρχάκος, χωρίς σταματημό, δύσκολα θα τον συνδέσει με τον «Ηλία του 16ου». Είναι τελείως διαφορετική η υποκριτική κουλτούρα του Εξαρχάκου αλλά η συνεχής κίνηση θυμίζει πολύ Χατζηχρήστο κι αν χαμηλώσει κανείς τον ήχο θα δει δύο ηθοποιούς που παίζουν πολύ με το σώμα σε μια εποχή που το σωματικό θέατρο και η υποκριτική δεν είχε ακόμα λανσαριστεί ευρέως. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που όταν ο Χόπκινς αντίκρισε τον Χατζηχρήστο στο γυαλί της τηλεόρασης χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα και την υπόθεση του έργου εκστασιάστηκε από το παίξιμό του.
Ο Χατζηχρήστος, και κατ’ επέκταση ο Εξαρχάκος, φέρνουν πολύ στις φιγούρες του θεάτρου των σκιών έτσι όπως λικνίζονται συνεχώς και κινούνται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Η ατυχία για τον Εξαρχάκο, που έχει να επιδείξει κυρίως αστικό υπόβαθρο με μια σοφιστικέ εσάνς, είναι ότι εμφανίστηκε όταν ο εμπορικός κινηματογράφος έπνεε τα λοίσθια και δεν πρόλαβε να παίξει μερικούς ακόμα κορυφαίους ρόλους για το καλό το δικό του και της ελληνικής κωμωδίας.
Ο Χρόνης Εξαρχάκος ήταν ένας σπουδαίος Έλληνας κωμικός και αν αντέγραψε κάποια σημεία από τον Χατζηχρήστο σίγουρα τα έκανε δικά του και προχώρησε σαν ηθοποιός.