Η Μιμή Ντενίση σε μια σπάνια φωτογραφία από μπαρ της Μυκόνου 45 χρόνια πριν.
Όλοι έλεγαν ότι ήταν το πιο όμορφο αγόρι της Αθήνας. Και ήταν αλήθεια. Ο Μπίλι Μπο ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση στην ελληνική μόδα, νεωτεριστής και καινοτόμος, από τους πρώτους που κατάφεραν να βγουν στο εξωτερικό, αλλά δυστυχώς το τραγικό του τέλος ήρθε πολύ νωρίς, ανακόπτοντας τη δημιουργική του πορεία.
Ο Βασίλης Κουρκουμέλης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1954 στα Καμίνια του Πειραιά και μεγάλωσε με τις τέσσερις αδερφές του σε ένα συντηρητικό περιβάλλον. Από μικρός ασφυκτιούσε κι όσο περνούσαν τα χρόνια, το μόνο που ήθελε ήταν να ξεφύγει από τη γειτονιά του.
Κάποια στιγμή, το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα και τα εξώφυλλα των περιοδικών γεμίζουν με το πρόσωπό του Βασίλη και τις δημιουργίες του, που απευθύνονται σε όλες τις γυναίκες, ενώ το 1974 κερδίζει και το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Νέων Σχεδιαστών του περιοδικού “Γυναίκα”. Σύντομα μεγάλες σταρ της εποχής, όπως η Ζωή Λάσκαρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μαρινέλα, προστίθενται στην πελατεία του, εκτοξεύοντας τη φήμη του.
Ήταν το καλοκαίρι του 1979, όταν ο ταλαντούχος σχεδιαστής Billy Bo παρουσίασε τη νέα του κολεξιόν στην Μύκονο. Μοντέλο του ήταν η ανερχόμενη, τότε, ηθοποιός Μιμή Ντενίση.
H Μιμή Ντενίση τότε εργαζόταν εντελώς ερασιτεχνικά ως μοντέλο, μια που ήταν τελειόφοιτος στη Φιλοσοφική. Η ίδια είχε δηλώσει σχετικά: “Στη Φιλοσοφική συνέχισα να είμαι μια φοιτήτρια όπως ήμουν και μαθήτρια, δηλαδή με σήκωνε ο καθηγητής κάθε εβδομάδα κι έκανα “αντίστροφο λατινικό” στον πίνακα, αλλά πήγαινα με μίνι και μπότα, με μια εμφάνιση που δεν είχε καμία σχέση με το πανεπιστήμιο, γιατί έκανα ταυτόχρονα και τη μόδα. Θεωρούσα φυσιολογικό μετά την επίδειξη του Billy Bo να πάω ντυμένη προκλητικά, αλλά ήξερα και την Αινειάδα”, πρόσθετε η Μιμή Ντενίση που οι αντιθέσεις αυτές την χαρακτήριζαν σε όλη της τη ζωή.
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
Είναι δικαίως η Ελληνίδα Barbie: Η Δούκισσα Νομικού δείχνει τους κοιλιακούς της και αποθεώνεται
«Καταπέλτης» η Σοφία Πολυζωγοπούλου για Απόστολο Λύτρα: «Δεν είναι “η κακιά η ώρα”, είναι έγκλημα»