Τι είπε η σύντροφος της Ντέμης Γεωργίου για τις τελευταίες ώρες της αδικοχαμένης σεφ.
Δύο μήνες μετά τον θάνατο της πρώην παίκτριας του MasterChef, Ντέμης Γεωργίου, η γυναίκα που έμεινε μαζί της μέχρι το τέλος μιλά αποκλειστικά στο TLIFE. Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη δημοσιογράφο, Ειρήνη Πεϊβάνη, η Μαριαλένα Ξηρομερίτη συγκινεί. Όπως λέει, «η Ντέμη Γεωργίου ήταν οικογένεια. Η Ντέμη ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι, το οποίο έχω πάρα πολύ ζεστά μέσα μου. Ήταν φίλη, ήταν συνεργάτης. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσα να μιλήσω για το πιο απλό μέχρι το πιο περίπλοκο. Η Ντέμη ήταν το πιο ζεστό κομμάτι της καρδιάς μου. Ήταν κομμάτι μεγάλο και πολύ δυνατό. Για πάντα στην καρδιά μου, ακόμη και τώρα».
«Είχαμε το εστιατόριο, το δουλεύαμε το εστιατόριο. Μετά από μία βάρδια, αποφασίσαμε να πάμε για ένα bonding, για να πιούμε ένα ποτό. Φυσικά κάποιος έπρεπε να οδηγήσει, αυτή ήμουν εγώ, οπότε γλύτωσα τη γαστρεντερίτιδα. Αλλά οι υπόλοιποι, όσοι ήμασταν εκεί πέρα, οι παρευρισκόμενοι, έπαθαν γαστρεντερίτιδα. Ξεκίνησε όλο αυτό με τα συμπτώματα, τα κλασικά της γαστρεντερίτιδας, της δυσφορίας… Τα ξέρουμε όλοι τα συμπτώματα. Ξεκίνησε η όλη κατάσταση να είναι λίγο περίεργη. Μετά περνούσαν οι ημέρες, δηλαδή μετά το τριήμερο, και δεν είχε κάποια βελτίωση, οπότε εκεί πέρα ψιλοθορυβηθήκαμε και οι δύο. Εγώ ήμουν λίγο πιο…για να μην την πανικοβάλω και να της πω ”it’s ok”, ό,τι και να γίνει θα το αντιμετωπίσουμε, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε» αναφέρει η Μαριαλένα Ξηρομερίτη.
Στη συνέχεια, η γνωστή σεφ περιγράφει τις στιγμές που ακολούθησαν «Πηγαίνουμε στο Κέντρο Υγείας της Πάρου, κατεβαίνουμε… Δυστυχώς δεν υπήρχε αντιμετώπιση, αυτή που περιμέναμε και κάθε άνθρωπος περιμένει όταν φτάνει στο Κέντρο Υγείας, με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να παίρνουμε ίσως οικογενειακούς γιατρούς, κάτι να μας πουν, όχι να κάνουν, προς Θεού, διάγνωση μέσω τηλεφώνου. Είναι και αντιδεοντολογικό και δεν νομίζω ότι μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Οι γιατροί δεν της έκαναν εξετάσεις απλώς τη ρώτησαν τι συμπτώματα έχει και έκριναν ότι είναι γαστρεντερίτιδα. Οπότε της είπαν «εντάξει μωρέ, δεν είναι και κάτι, μην κάνεις έτσι θα περάσει». Κάτι το οποίο δεν πέρασε».
Η Μαριαλένα Ξηρομερίτη υποστηρίζει ότι στο Κέντρο Υγείας Πάρου υπάρχουν ελλείψεις.
«Δεν υπάρχουν μηχανήματα. Ας ξεκινήσουμε από το πολύ βασικό. Δεν υπάρχουν μηχανήματα. Και αυτά που υπάρχουν είναι σε ιδιωτικά κέντρα, τα οποία έχουν ραντεβού μετά από ένα μήνα, μπορεί να είναι μετά από 2 μήνες, μπορεί ξαφνικά να σε πάρουν ένα τηλέφωνο και να σου πουν «ακυρώθηκε ένα ραντεβού, οπότε να έρθεις» αλλά ήταν και η ημερομηνία τέτοια…Ήταν Ιούλιος, οπότε το νησί ήταν ούτως ή άλλως στα κόκκινα και χρόνος, χώρος για κάποιο ιδιωτικό κέντρο δεν υπήρχε. Οπότε μου λέει η Ντέμη, «Εντάξει, ας το αφήσουμε όπως είναι, θα περάσει, πόσο ποια να κρατήσει» επισημαίνει.
Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν τραγικές, όπως λέει στο TLIFE. «Στο σπίτι πήρα το 166. Οι άνθρωποι έκαναν ό,τι μπόρεσαν γιατί είναι ένα ασθενοφόρο για όλο το νησί. Ήρθαν μετά από αρκετή ώρα αναμονής, μετά ακόμη περισσότερες ώρες αναμονής γιατί περιμέναμε να έρθει αεροδιακομιδή, η οποία δεν ήρθε ποτέ, γιατί μας ενημέρωσαν ότι η Νάξος και η Σύρος έχουν χαλασμένα ελικόπτερα. Οπότε σηκώθηκε ελικόπτερο από την Ελευσίνα και ήρθε στην Πάρο στις 10 η ώρα το πρωί. Ένα ολόκληρο βράδυ, χαμένες ώρες, χαμένα τα πάντα.
Μείνανε 2 άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούσαν λογικά, να κάνουν τα πάντα και ό,τι περνούσε από το χέρι τους, γιατί είχαν κλειδώσει την πόρτα και δεν είχαμε καμία επαφή, δεν ξέραμε καν το τι συνέβαινε εκεί μέσα. Έρχεται το ελικόπτερο, την παίρνουν, την διασωληνώνουν, φτάνει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, στο οποίο υπήρχε μία γιατρός που την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της και πολλά παραπάνω από τα επιτρεπόμενα όρια. Της έκανε κάποιες εξετάσεις κλπ και συνειδητοποίησαν ότι είχε ένα βακτήριο, για το οποίο της χορήγησαν και κάποια αγωγή, αλλά ήταν τόσο προχωρημένο όλο αυτό, που απλώς δεν τα κατάφερε».
«Γνωριζόμασταν αρκετό διάστημα. Γνωριστήκαμε πολύ καλύτερα και έτσι ξαναγνωριστήκαμε, ξανασυστηθήκαμε πριν από περίπου 4 χρόνια. Δηλαδή με το που τελείωσε νομίζω το master chef, εκεί ξανασυστηθήκαμε από την αρχή και επαγγελματικά και φιλικά και ήρθαμε πάρα πολύ κοντά και έγινε μέρος της ζωής μου και ήμουν μέρος της δικής της. Ήταν ένα κομμάτι το οποίο θα μπορούσες να το αποκαλέσεις και οικογένεια» εξομολογείται.
Στη συνέχεια, προσθέτει: «Η Ντέμη είχε τότε εστιατόριο οπότε της λέω σε κάποια φάση, «πρέπει να ανοίξουμε ένα δικό μας εστιατόριο. Θέλεις να το κάνουμε παρέα, να το ανοίξουμε μαζί;» Και απλά είπαμε το ναι και υλοποιήθηκε σε μία νύχτα, σχεδόν. Αυτό το μαγαζί έχει κάνει τον κύκλο του, τουλάχιστον με εμένα που είμαι εν ζωή. Κάθισα, το άκουσα, το αφουγκράστηκα, το σκέφτηκα αλλά ήταν νομίζω ένας κύκλος ο οποίος έκλεισε και έκλεισε με γλυκόπικρη γεύση. Βασικά, είχε πολύ γλυκιά γεύση και έκλεισε με μία ατελείωτη πίκρα και ένα κενό, που σχεδόν δεν αναγνώριζα τον χώρο. Δεν το ένιωθα ότι ήταν δικό μου. Έφυγε η ενέργεια ενός ανθρώπου, έφυγε, οπότε μου φαινόταν σχεδόν παράταιρο. Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις. Και απλά εκείνη την ώρα λέω «σ’ ευχαριστώ». Νομίζω πρέπει να προχωρήσω σε κάτι άλλο, σε κάτι καινούργιο, να κάνω ένα μπρέικ, να ανασυγκροτηθώ, να αναγεννηθώ, αλλά κάποια στιγμή σίγουρα θα επιστρέψω στη Πάρο. Αυτό το έχω υποσχεθεί και στον εαυτό μου και στον τόπο».
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
Κατερίνα Παπουτσάκη: «Έχασα πολλά κιλά, πέρασα ένα ζόρι για κάτι που δε μπορούμε να συζητήσουμε»
«Μας έκανες περήφανους»: Αποθέωση για τον Εύζωνα που δάκρυσε στην τελευταία υπηρεσία του