Ο Γιάννης Φέρτης είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Πρωταγωνιστής από τη δεκαετία του 1960 έως και σήμερα, σε κλασικά και σύγχρονα θεατρικά έργα, στην πρόζα και το αρχαίο δράμα. Κατάγεται από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας.
Συνήθως υποδύεται πρωταγωνιστικούς ρόλους από τη δεκαετία του 1960 έως και σήμερα, σε κλασικά και σύγχρονα θεατρικά έργα, στην πρόζα και το αρχαίο δράμα.
Κατάγεται από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958.
Το πατρικό μου ήταν στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Ανέβαινα λοιπόν στον Λυκαβηττό και έκανα απαγγελία τους ρόλους. Κυρίως τον Άμλετ, στον μονόλογο του «Να ζει κανείς ή να μην ζει».
«Ο πατέρας μου κι η μάνα μου αμφιβάλλω αν είχαν τελειώσει το δημοτικό. Στα δεκατρία του, ο πατέρας μου ήρθε στην Αθήνα και δούλεψε στην Κεντρική Αγορά, χασάπης. Μετά άνοιξε το δικό του χασάπικο, «Τα πέντε αδέλφια». Είχα δουλέψει κι εγώ λίγο εκεί. Θυμάμαι πως έλεγα στη μάνα μου «ή χασάπης θα γίνω, ή ηθοποιός». Ακόμα και στο χασάπικο λειτουργούσα θεατρικά. Φορούσα την άσπρη πόδια, άνοιγα το ψυγείο με τα κρέατα, λέρωνα τα χέρια μου με αίμα, λέρωνα και τη ποδιά μου, για να έχει κι αυτή αίμα…
«Η μητέρα μου δεν ήθελε να γίνω ηθοποιός. Ο πατέρας μου ήταν πιο μαλακός. Εγώ επέμενα, είχε πει ο Γιάννης Φέρτης. Η μάνα μου ήθελε να σπουδάσω. Είχε μπει ήδη ο αδελφός μου στην Ιατρική. Λογικό ήταν για ανθρώπους που δεν έχουν πάει Γυμνάσιο να θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Εγώ της έλεγα – γιατί μετά τα 16 το παράτησα λίγο το σχολείο – ότι μόνο ηθοποιός σκεφτόμουν να γίνω. Αγόραζα βιβλία θεατρικά».
Με αντιμετώπισε σαν να ήμασταν συμπρωταγωνιστές, είχε εξομολογηθεί ο Γιάννης Φέρτης. Εκείνη, σαραντάρα και διάσημη, κι εγώ είκοσι δύο ετών και ακόμα σπουδαστής. Ήταν γλυκός άνθρωπος, ειλικρινής και… χάχας. Συχνά την έπιανε νευρικό γέλιο πάνω στη σκηνή. Μια φορά, έμπηξε τόσο δυνατά τα νύχια της στην παλάμη της, για να μη γελάσει, που έτρεχε αίμα. Αλλά στην τελευταία μας παράσταση, ήμασταν πολύ συγκινημένοι και οι δυο. Κοντέψαμε να βάλουμε τα κλάματα. Την επόμενη μέρα θα έφευγε για το Παρίσι, για να συναντήσει τον Ντασέν. Μετά το αποχαιρετιστήριο πάρτι, που κράτησε έως τα χαράματα, έσκυψε και μου ψιθύρισε: «Έλα στο σπίτι, θα σε περιμένω». Είχαν ξενοικιάσει το διαμέρισμά τους και τη φιλοξενούσε ο πρώην σύζυγός της, ο Γιώργος Χαροκόπος, στο δικό του στο Κολωνάκι. Πήγα. Πήραμε πρωινό στο δωμάτιό της. Δεν ήξερε αν και πότε θα ερχόταν ξανά στην Ελλάδα. Και φιληθήκαμε. Ο Χαροκόπος κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
O ηθοποιός πρώτα παντρεύτηκε με την Ξένια Καλογεροπούλου, ύστερα με την Μιμή Ντενίση και την τρίτη φορά με την Μαρίνα Ψάλτη. Ηθοποιοί και οι τρεις γυναίκες. Ο Γιάννης Φέρτης και η Μαρίνα Ψάλτη είναι μαζί 26 χρόνια, παντρεμένοι τα τελευταία 21.
Ο Γιάννης Φέρτης είχε περιγράψει τη γνωριμία του με τη Μαρίνα Ψάλτη λέγοντας: «Γνωριστήκαμε στο θέατρο. Παίξαμε μαζί. Είχαμε γίνει φίλοι και μετά σιγά-σιγά… Ξεκίνησε από φιλία δηλαδή. Μου άρεσε πολύ και ο τρόπος που έπαιζε. Και από εκεί και πέρα προχώρησε το πράγμα».
«Ήμουν υπέρ του γάμου. Από μικρός, λίγο πριν τα 20 μου δηλαδή, ονειρευόμουν να γνωρίσω μια γυναίκα που θα ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου και θα πορευόμοσταν μαζί για πάντα. Ο έρωτας βέβαια κάποια στιγμή περνά, αλλά μένει η αγάπη. Τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι. Παντρεύτηκα και πολύ νέος…»
«Κατηγορώ πάρα πολλές φορές τον εαυτό μου, είχε πει ο Γιάννης Φέρτης. Σκέφτομαι πράγματα που έχω κάνει στο παρελθόν και λέω «να! ηλίθιε». Θα ήθελα να έχω κάνει παιδιά. Από βλακεία δεν έκανα. Να μην πω… γιατί θα αναφερθώ σε γυναίκα. Όχι ότι δεν ήθελε. Ήθελε και δεν μπορούσε. Μετά πέρασαν κάποια χρόνια που δεν ήθελα πια. Όταν παντρεύτηκα με τη Μαρίνα (σ.σ. Ψάλτη) δεν ήθελα να κάνω παιδιά γιατί ήμουν 63. Τώρα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια, λέω: “Βλακεία έκανα”».
Ένας σπουδαίος ηθοποιός!