Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από τον ξαφνικό θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη και σύζυγο της Νόρας Βαλσάμη, Ερρίκο Ανδρέου, και ο γιος του ανοίγει πρώτη φορά την καρδιά του στην «Espresso» και μιλά στον Νίκο Νικόλιζα για το δράμα που περνά μαζί με τη μητέρα του. Ο Έρικ Ανδρέου είναι εκείνος που απαντά στα τηλεφωνήματα. Η φωνή του, σπασμένη από πόνο, από οργή, από συναισθήματα που είναι γροθιά στο στομάχι για όσους βιώνουν και σήμερα τον τρόμο των πλειστηριασμών.
«Ακόμα δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε και να ξεπεράσουμε τον χαμό του. Συνέβαλαν πολλά πράγματα συνδυαστικά που μας οδήγησαν στην κατηφόρα. Λίγο τα οικονομικά, λίγο η απομόνωση εδώ στη Σύρο, όπου χάσαμε τις παρέες της οικογένειας, οι τράπεζες που μας οδήγησαν να μείνουμε μόνιμα εδώ στο νησί… Έτσι, χάσαμε κάθε επαφή και με την υπόλοιπη οικογένεια και με τους άλλους φίλους που είχαμε» είναι τα πρώτα λόγια του στον Νίκο Νικόλιζα.
«Είναι ανεξήγητα όλα αυτά που μας έτυχαν. Οδηγηθήκαμε στην ανάγκη να “μαζευτούμε” κάπως ως οικογένεια, παρόλο που δεν κάναμε ποτέ έξαλλη ή επιπόλαιη ζωή. Τους γονείς μου όλοι τους αγαπούσαν. Οι γονείς μου είχαν παρέα την Αλίκη, τη Ζωή, συνεργάτες από το θέατρο, από τον κινηματογράφο. Δεν δώσαμε ποτέ κανένα δικαίωμα. Δυστυχώς όμως η αδικία πολλές φορές επικρατεί του καλού. Νομίζω, δεν μας άξιζε τέτοια μεταχείριση» εξομολογήθηκε ο γιος της Νόρας Βαλσάμη και του Ερρίκου Ανδρέου.
Γιατί η μαμά μου και ο μπαμπάς μου ήταν πάντα κοντά τους, όταν και οι δύο μεσουρανούσαν. Και οι γονείς μου τους αγάπησαν όλους τους καλλιτέχνες, όπως και το αντίστροφο. Υπήρχε πάρα πολύ μεγάλη στήριξη από τους συναδέλφους, όμως η απομόνωσή μας εδώ στο νησί ίσως να έπαιξε ρόλο. Η οικογένειά μας δεν πήγαινε ποτέ για μεγάλα πράγματα. Οι γονείς μου δεν ανήκαν στην κατηγορία των πλουσίων που έβγαλαν “πειρατικά” χρήματα. Είχαν την ευχέρεια να συνεργαστούν με τον Φίνο και να οδηγηθούν στον σωστό δρόμο από την αρχή της καριέρας τους. Και το ψωμί που έβγαλαν ήταν νόμιμο μέχρι και την τελευταία δραχμή».
Ο Έρικ δεν κρύβει πως ο θάνατος του πατέρα του ήταν για εκείνον και τη μητέρα του απρόσμενος, παρόλο που ο σπουδαίος σκηνοθέτης νοσηλευόταν για μήνες στο νοσοκομείο.
«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο αναπροσαρμογής. Δεν ξέρουμε πλέον ποιος είναι φίλος και ποιος δεν είναι. Η μητέρα μου είναι πολύ άρρωστη. Είναι χάλια, ψυχολογικά και σωματικά. Της έδωσα κάποια χάπια για να ηρεμήσει. Νιώθει πολύ μεγάλη ανασφάλεια. Δεν μπορεί να καταλάβει τι της συμβαίνει. Νιώθει σαν να την πυροβολούν και δεν γνωρίζει από πού.
Για μένα είναι σαν να είναι εδώ ο πατέρας μου, μέσα στο σπίτι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει “φύγει”. Γιατί ξέρω τι άνθρωπος ήταν. Ήταν ένας άγγελος ο πατέρας μου. Και ξέρω ποιοι τον οδήγησαν για να φτάσει εκεί που έφτασε. Η πίεση που δεχόταν από όλες τις πλευρές. Και αυτή η πίεση μας οδήγησε στην καταστροφή και σε μια αιχμαλωσία μέχρι να πεθάνουμε ως οικογένεια και να ησυχάσουν όλοι. Είναι σαν να καθόμαστε σε μια γωνία και κάθε μέρα να μας σκοτώνουν όλο και περισσότερο. Καθόμαστε εδώ και μας εκτελούν όλο και περισσότερο. Περνάμε μεγάλη πληγή. Δεν ξέρουμε πού πατάμε και για πού βαδίζουμε. Έφυγε το στήριγμά μας» εξομολογήθηκε, ξεσπώντας σε κλάματα.
«Δεν ξέρω ούτε κι εγώ ποιοι μας οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή. Οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Είναι σαν μια αόρατη πίεση που λέει: “Μη μιλάς, σκάσε, άκου”. Εμείς ως οικογένεια είμαστε καλοί άνθρωποι.
Ο πατέρας μου βρέθηκε να είναι στην αιχμή του δόρατος ενός γεγονότος (σ.σ.: πλειστηριασμός), με αποτέλεσμα να ανασταλούν όλα τα δεδομένα μας ως οικογένεια. Έπειτα από αυτό το γεγονός φαίνεται σαν να μη μετράνε οι ταινίες του πατέρα μου, οι ταινίες όπου έχει παίξει η μητέρα μου και τα δεκάδες θεατρικά έργα. Σχεδόν έφτασα 50 ετών και η μητέρα μου 75. Δεν ξέρω τι άλλο θέλουν από εμάς! Θεωρώ ότι απλά ήθελαν να καταστρέψουν την οικογένειά μας. Και μάλλον το κατάφεραν».
Ο Έρικ Ανδρέου απάντησε και για την απουσία της μητέρας του από την κηδεία του πατέρα του. «Η μητέρα μου δεν μπορεί να πάει ούτε μέχρι την τουαλέτα. Έχει τρομερά κινητικά προβλήματα με τα κόκαλά της. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι όσο το δυνατόν πιο πολύ δίπλα της. Και όσο μπορούμε να κρατηθούμε και οι δύο, θα κρατηθούμε. Είχα μια ελπίδα ότι ο μπαμπάς θα κρατιόταν ακόμα λίγο στη ζωή για να τον αγκαλιάσω και να τον αποχαιρετήσω όπως ήθελα. Συνεχώς ήταν η μητέρα μου δίπλα του, αν και με τόσα προβλήματα που έχει. Μας έλεγαν ότι όλα θα πάνε καλά και ο μπαμπάς θα ζήσει, όμως στο τέλος “έφυγε”. Δυστυχώς, δεν πρόλαβα».
Μέσα στον πόνο που βιώνει, ο Έρικ Ανδρέου απάντησε και για τη διαβίωσή του. «Ζούμε με τη σύνταξη της μαμάς. Δεν είναι ότι τα έξοδα είναι εξωφρενικά. Όμως είμαστε σε απόγνωση. Και εκατομμύρια να είχαμε αυτή τη στιγμή, δεν θα μας έκαναν απολύτως τίποτα. Ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος». Όπως ανέφερε στην εφημερίδα ο Έρικ Ανδρέου, περιμένει από τις τράπεζες να τον ενημερώσουν για τα χρέη τα οποία έχει η οικογένεια, ενώ έστειλε το δικό του μήνυμα σε όλους τους συμπατριώτες μας που μέσω των πλειστηριασμών οδηγούνται στην καταστροφή.
«Τελικά, όποιος έχει λεφτά μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Είναι άδικη η κοινωνία μας. Από τους νόμους που έχουμε και τους οποίους ακόμα και σήμερα, εν έτη 2023, δεν τους έχουμε αλλάξει προς όφελος των φτωχών, καταλαβαίνεις πού ζούμε».
Είναι πραγματικά δραματικό ένα παιδί να μην ξέρει τί να κάνει με την μάνα του άρρωστη και τον πατέρα του πεθαμένο. Να μην ξέρει πως θα τα φέρουνε βόλτα στα οικονομικά και να ζει αυτή τη κατάσταση. Δικαίως έχει φτάσει στην απόγνωση. Ας ελπίσουμε να βρεθεί μια λύση. Γιατί ο Ερρίκος έφυγε και αυτό δεν αλλάζει.