Οι κυβερνήσεις των χωρών ρίχνουν το βάρος της στρατηγικής της στα τεστ, ως μέσο εγκράτειας της διασποράς του κορονοϊού.
Ωστόσο, πολλοί ειδικοί δεν βρίσκουν την ιδέα καλή και επικαλούνται τα όρια αυτών των τεστ. Από την άλλη το πιο ασφαλές μοριακό τεστ PCR δεν υπάρχει σε αφθονία. Η μέχρι τώρα γνώση και εμπειρία δείχνουν ότι ιδιαίτερα όταν το ιικό φορτίο είναι μικρό, συνήθως τα τεστ αντιγόνου, στα οποία ανήκουν τα rapid και τα self test, συχνά αποτυγχάνουν.
«Δωρεάν τεστ αντιγόνου δεν επαρκούν» λέει ο πρόεδρος του Γερμανικού Επαγγελματικού Συνδέσμου Εργαστηριακών Γιατρών στο ειδησεογραφικό πρακτορείο DPA. Ο Μπομπρόφσκι θεωρεί ότι τέτοια δωρεάν τεστ «εκπέμπουν» προβληματικό σήμα και επιμένει ότι «μετά από μερικές ημέρες είναι όλα αρνητικά και δίνουν στους ανθρώπους λανθασμένη ασφάλεια. Πρέπει να είναι κανείς πολύ επιφυλακτικός με αυτά».
Το γεγονός ότι τα επίπεδα ασφαλείας είναι διαφορετικά ανάμεσα στο μοριακό PCR τεστ και το τεστ αντιγόνου, οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο λειτουργίας τους. Στα PCR το γενετικό υλικό του ιού ανιχνεύεται σε σύνθετα στάδια επεξεργασίας με τη βοήθεια ειδικής συσκευής PCR, όπως περιγράφει ο Μάρτιν Ρόσκος από το εργαστήριο Synlab Γερμανίας. Στα τεστ αντιγόνου (rapid ή self test) ανιχνεύονται πρωτεΐνες, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ιού, είτε αυτά γίνουν στο σπίτι είτε σε ειδικά διαγνωστικά κέντρα.
Υπάρχει και η δυνατότητα η διάγνωση αυτών των τεστ να γίνει και εργαστηριακά, που γενικά είναι πιο ακριβής. Η διαφορά αξιοπιστίας έγκειται ειδικά στους ασυμπτωματικούς. Η ασφάλεια των τεστ PCR από αυτά αντιγόνου είναι «αισθητά μεγαλύτερη», πιστεύει ο Μπομπρόφσκι. «Το βασικό πρόβλημα, που έχει τόσο το εργαστηριακό τεστ αντιγόνου όσο και το γρήγορο τεστ είναι η σημαντικά μειωμένη ευαισθησία τους, όσο μειώνεται το ιικό φορτίο. Κι αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Όμικρον».