Ο οργανισμός όσων ασκούνται παράγει μία ορμόνη που μπορεί να μπλοκάρει την εξέλιξη της νόσου Πάρκινσον λένε οι ειδικοί
Νέες έρευνες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, αποδεικνύουν πως η άσκηση είναι σωτήρια και για τη νόσο Πάρκινσον.
Μια ορμόνη που απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος κατά την αερόβια προπόνηση αντοχής δίνει ελπίδες για την εύρεση θεραπείας κατά της νόσου Πάρκινσον.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα ευρήματα ερευνητών από την Ιατρική Σχολή Johns Hopkins και το Ινστιτούτο Καρκίνου Dana-Farber της Βοστώνης που δημοσιεύτηκαν στο Proceedings of the National Academy of Sciences, η ορμόνη ιρισίνη συνδέθηκε με μείωση των επιπέδων μιας ορμόνης που σχετίζεται με τη νευροεκφυλιστική νόσο και των κινητικών προβλημάτων στα πειραματόζωα.
Σύμφωνα με τον Δρ Ted Dawson από τη Σχολή Johns Hopkins, τα οφέλη των ασκήσεων αντοχής για τα άτομα με τη νόσο Πάρκινσον είναι γνωστά από καιρό, όπως γνωστή έγινε και η σύνδεση της άσκησης, της νόσου Πάρκινσον και της ιρισίνης μέσα από έρευνα του Bruce Spiegelman από το Ινστιτούτο Dana-Farber που δημοσιεύτηκε στο Nature το 2012, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Δρ Dawson στο νέο ερευνητικό εγχείρημα.
Πάρκινσον: Μείωση της παθολογικής πρωτεΐνης από την ιρισίνη
Σε πρώτο στάδιο, η πειραματική διαδικασία βασίστηκε σε ένα ερευνητικό μοντέλο που χρησιμοποίησε ο Δρ Dawson σε ποντίκια, κατά το οποίο εγκεφαλικά κύτταρα των τρωκτικών τροποιούνται ώστε να απελευθερώσουν α-συνουκλεΐνη, μια νευρωνική πρωτεΐνη που συσσωρεύεται και καταστρέφει τους ντοπαμινεργικούς νευρώνες που εκκρίνουν ντοπαμίνη και εμπλέκεται έτσι στην παθογένεση της νόσου του Πάρκινσον. Η ιρισίνη απέτρεψε τη συγκέντρωση α-συνουκλεΐνης.
Πάρκινσον: Τι έδειξαν οι έρευνες σε ποντίκια
Στη συνέχεια, οι ερευνητικές ομάδες προκάλεσαν σε ποντίκια συμπτώματα παρόμοια με της νόσου του Πάρκινσον με έγχυση α-συνουκλεΐνης στο ραβδωτό σώμα, μια περιοχή του εγκεφάλου όπου εκτείνονται οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες, για να διαπιστώσουν την επίδραση της ιρισίνης.
Δύο εβδομάδες αργότερα, ακολούθησε η έγχυση στα ποντίκια ένός ιικού φορέα ικανού να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, ο οποίος αύξησε τα επίπεδα ιρισίνης στο αίμα. Έξι μήνες αργότερα, τα ποντίκια που έλαβαν ιρισίνη δεν παρουσίασαν ελλείμματα στις κινήσεις των μυών, ενώ στα ποντίκια που εγχύθηκε εικονικό φάρμακο παρατηρήθηκε μείωση στη δύναμη λαβής και στην ικανότητά τους να κατεβαίνουν από έναν στύλο.
Από τις έρευνες απεδείχθη πως η ιρισίνη είναι αυτή η ορμόνη που επιταχύνει τη μεταφορά και την αποικοδόμηση της α-συνουκλεΐνης μέσω των λυσσοσωμάτων που βρίσκονται στα εγκεφαλικά κύτταρα.
