Το τραγικό τέλος ενός 52χρονου που υπέστη καρδιακό επεισόδιο στη Νέα Ζωή Περιστερίου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Κώστα Ζαφειρόπουλου.
«Δεν έχουμε κανένα ασθενοφόρο να σας στείλουμε».
Ένας άνθρωπος παθαίνει καρδιακό επεισόδιο και επί ώρα οι συγγενείς του, που ειδοποιούν, αμέσως, το 166, ακούνε στο τηλέφωνο την κρατική αδυναμία να του παρασχεθεί η στοιχειώδης βοήθεια. Τον έλεγαν Βασίλη Γεωργόπουλο, ήταν 52 ετών, γιατρός με δύο παιδιά, και έχασε τη ζωή του άδοξα τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, όχι σε κάποια ακριτική περιοχή της χώρας, αλλά στη Νέα Ζωή στο Περιστέρι.
Στη θέση του θα μπορούσε να είναι κυριολεκτικά οποιοσδήποτε, καθώς τις ώρες αιχμής στην Αττική βρίσκονται σε αναμονή έως και 70 περιστατικά. Ο θάνατός του έρχεται να προστεθεί στις πρόσφατες απώλειες (τουλάχιστον) 3 ανθρώπων, ακριβώς για τους ίδιους λόγους, της 63χρονης στην Κω, της 19χρονης εγκύου στη Νέα Μάκρη και της 65χρονης στη Χαλκιδική.
Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής προς Σάββατο, ο 52χρονος αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία, με πόνους στο στήθος, και αμέσως, καλείται από τη σύζυγό του ασθενοφόρο. Η πρώτη κλήση, σύμφωνα με την επώνυμη καταγγελία που έγινε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», φέρεται να γίνεται από σταθερό τηλέφωνο στις 00.40-00.45 τα ξημερώματα και η απάντηση ήταν αρνητική λόγω έλλειψης οχήματος.
Δέκα λεπτά αργότερα γίνεται νέο τηλεφώνημα, όπου οι συγγενείς του περιγράφουν πως η κατάσταση χρήζει επείγουσας μεταφοράς σε νοσοκομείο.
«Μας λένε και πάλι, δεν έχουμε διαθέσιμο ασθενοφόρο. Τους ζητάμε να τον μεταφέρουμε στο νοσοκομείο Αττικό που είναι 500 μέτρα από το σπίτι μας, αλλά μας λένε ότι δεν εφημερεύει και ότι ανοίγει στις 8 το πρωί. Και ότι πρέπει να τον πάμε στο Γεννηματά» εξηγεί στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η πεθερά του, Μαρία Σκαγιάκου.
Ο 52χρονος είχε ιδιωτική ασφάλεια, οπότε οι συγγενείς του αποφασίζουν, ελλείψει άλλης εναλλακτικής, να τον μεταφέρουν με δικό τους όχημα στην κοντινότερη ιδιωτική κλινική, στο Ιατρικό Περιστερίου (Όμιλος Ιατρικού Αθηνών).
«Ο άνθρωπος ήταν παγωμένος, φώναζε “πονάω”, τον βλέπουν ότι πάει για έμφραγμα, του κάνουν καρδιογράφημα, αλλά δεν τον διασωληνώνουν. Του λένε ότι πρέπει να μεταφερθεί στο Μαρούσι για να διασωληνωθεί εκεί» μας λέει η κα Σκαγιάκου. Όμως, δεν υπήρχε άμεσα, ούτε στην ιδιωτική κλινική ασθενοφόρο, για να τον μεταφέρει στο Ιατρικό Αθηνών.
Στις δύο παρά πέντε τα ξημερώματα και ενώ ο ασθενής βρισκόταν ήδη στην ιδιωτική κλινική, λίγο πριν ξεψυχήσει, η σύζυγός του δέχεται τηλεφώνημα από το ΕΚΑΒ, όπου τη ρωτάνε, αν χρειάζεται ακόμα ασθενοφόρο. Αρνήθηκε, γιατί δεν υπήρχε πλέον λόγος. Είχαν περάσει πάνω από 70 λεπτά από την αρχική κλήση. Έφυγε από τη ζωή, εντός της ιδιωτικής κλινικής, περίπου στις 02.30, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες συγγενείς του, αν και η επίσημη ώρα θανάτου που τους έδωσε η κλινική ήταν 03.40 τα ξημερώματα. Η οικογένειά του ισχυρίζεται ότι δεν του έγινε καν καρδιοπνευμονική ανάνηψη, αν και μας λένε ότι η κλινική το αρνείται.
«Την ώρα που ο άνθρωπος πέθαινε, δεν του έδωσαν κάποιο φάρμακο, γιατί περίμεναν να γίνει η μεταφορά του στο Μαρούσι» λέει ο πεθερός του. Μετά τον θάνατό του οι συγγενείς έβαλαν τις φωνές και σαν να μην έφτανε ο πόνος τους τούς στείλανε και την Αστυνομία, χωρίς να δοθεί, πάντως, μεγαλύτερη έκταση στο περιστατικό. Η κηδεία του έγινε τη Δευτέρα το πρωί.
«Δεν τον έσωσε ούτε η ιδιωτική ασφάλεια ζωής. Ένας άνθρωπος, ο δικός μας άνθρωπος, στο κέντρο της Αθήνας, πεθαίνει εξαιτίας, αρχικά, της έλλειψης κρατικής μέριμνας. Πού είναι αυτές οι περίφημες κινητές καρδιολογικές μονάδες; Γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα; Κηδέψαμε τον άνθρωπό μας και βλέπουμε σήμερα στις τηλεοράσεις το σαρδόνιο χαμόγελο του πρωθυπουργού να μας ανακοινώνει πως θα αξιοποιήσει πυροσβέστες και προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων για να καλυφθούν οι ανάγκες στελέχωσης των ασθενοφόρων. Μας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι» μας λέει εξοργισμένη η Μαρία Σκαγιάκου.