Ρίγη συγκίνησης προκαλλούν οι συγγενείς των θυμάτων, που δεν μπορούν με τίποτα να πιστέψουν όλη αυτήν την τραγωδία που έχει συμβεί πριν από μερικές ημέρες. Στην εκπομπή Χαμογέλα και πάλι με τρεμάμενη φωνή μίλησε ο πατέρας νεαρής κοπέλας Κωνσταντίνος Κιρκιμπολάκης, που έχασε τον σύντροφό της τον Δημήτρη Ασλανίδη στο μοιραίο δυστύχημα στα Τέμπη.
Ο Κωνσταντίνος Κιρκιμπολάκης, πατέρας της κοπέλας του 26χρονου Δημήτρη Ασλανίδη, μίλησε στην πρωινή εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι!» για τις δύσκολες στιγμές που περνάει μετά τον χαμό του παραλίγο γαμπρού του. Ο ίδιος έτρεμε ολόκληρος και με δάκρυα στα μάτια προσπαθούσε να μιλήσει για τον εξαιρετικό νέο, που είχε σκοπό να παντρευτεί με την κόρη του. Τα δυο παιδιά ήταν πολύ ευτυχισμένα και ερωτευμένα, ενώ πλέον τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, μιας και από το χαμόγελο βυθίστηκαν στο πένθος.
«Συγγνώμη αν με ακούς Δημήτρη στη γη που είσαι ή στους αγγέλους. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Μου έδωσε η κόρη μου ένα μήνυμα, να σε τιμήσω, να σε κηδεύσω γιατί το αξίζεις. Της έδωσα υπόσχεση ότι θα το κάνω. Χθες το βράδυ, μου λέει η κόρη μου “μπαμπά έχουμε δρόμο μπροστά μας”. Ακόμα δε τον έχουν βρει, ακόμα δεν έχει ταυτοποιηθεί. Πολλά παιδιά δεν έχουν ακόμα ταυτοποιηθεί. Τους γονείς του δε πρόλαβα να τους γνωρίσω» είπε ο πατέρας της νεαρής Καλλιόπης.
«Τα παιδιά γνωρίστηκαν πέρυσι στην Ισπανία. Δούλευαν στον ίδιο χώρο, στην εστίαση, σε ένα ξενοδοχείο στη Μάλαγα. Γύρισαν πίσω, βλεπόντουσαν αλλά όχι κάθε μέρα γιατί ήταν μακρινές οι αποστάσεις. Στις 13 Φεβρουαρίου πήγε η κόρη μου, την πήγα στο καταραμένο τρένο, το ίδιο που ταξίδευε ο Δημήτρης. Στις 13 Φεβρουαρίου την πήγα στο τρένο για να πάει Θεσσαλονίκη, την έλεγα να μην πάει, είχα κάποιο προαίσθημα. Η μαμά της μου έλεγε ότι η κόρη μας είναι ερωτευμένη, να την αφήσω. Έμεινε 5 μέρες στη Θεσσαλονίκη. Πήγε με δυο φίλες της, την Χριστίνα και την Πέννυ.
Πήγαν στο εξοχικό του και γύρισε. Μου είπε, “μπαμπά, θα φέρω στο σπίτι μόνο αυτόν που θα με παντρευτεί”. Και έφερε τον Δημήτρη. Όπου πήγαινε την παρουσίαζε ως γυναίκα του. “Η γυναίκα μου”, έλεγε. Στις 18.30 φύγαμε από το σπίτι. Δεν ήθελα να τους πάω στο σταθμό. Δεν ήθελα. Έλεγα στη γυναίκα μου να πάρουν το λεωφορείο μήπως και χάσει το τρένο και δε φύγει. Τόσο πολύ τον εκτίμησα και τον αγάπησα, ήθελα να κάτσει έστω 1-2 μέρες ακόμα. Τους έλεγα ψέματα ότι βαριέμαι για να χάσει το τρένο και να μην ταξιδέψει. Αναγκάστηκα και τον πήγα στο τρένο. Σε αυτόν τον καταραμένο σταθμό» πρόσθεσε.
«Θέλω να πληρώσουν όλοι. Όχι μόνο ο σταθμάρχης. Έχω και θλίψη αλλά περισσότερη οργή. Όλα αυτά τα παιδιά μπορούν να τα φέρουν πίσω; Τι λένε σε αυτές τις μανάδες; Τι λένε;» ανέφερε σε άλλο σημείο.
«Μιλάω στο τηλέφωνο συνέχεια με τον πατέρα του αγοριού. Δε πρόλαβα να τον γνωρίσω… Δε θέλουμε ούτε λεφτά, ούτε συμπόνοια… Δεν ήρθα εδώ για να κάνω τηλεθέαση, ήρθα να πω τον πόνο μου. Να βγουν όλοι στους δρόμους, να φωνάξουν, να ανάψουν κεριά… Ο πατέρας του Δημήτρη μου είπε προχθές στο τηλέφωνο ότι τα παλικάρια δε θάβονται…» είπε ξεσπώντας για ακόμη μια φορά σε κλάματα.
Ενα παιδί τόσο χαρούμενο που το νήμα της ζωής του κόπηκε στην καλύτερη του φάση. Πώς να το αντέξουν αυτό οι δικοί του άνθρωποι αλλά και απλοί πολίτες που στο στόμα τους έχουν μόνο ένα τεράστιο “γιατί;”.